Γεώργιος Τσολάκογλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 79:
Ως αξιωματικός του [[Ελληνικός Στρατός|Ελληνικού Στρατού]], ο Τσολάκογλου συμμετείχε στις κυριότερες μάχες στους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] ([[Ελασσόνα]], [[Μάχη του Σαραντάπορου|Σαραντάπορο]], [[Μάχη των Γιαννιτσών|Γιαννιτσά]], [[Μάχη Κιλκίς-Λαχανά|Λαχανάς]], [[Σιδηρόκαστρο Σερρών|Δεμίρ Ισάρ]], [[Μπλαγκόεβγκραντ|Άνω Τζουμάγια]] ) και στον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], στο μέτωπο του Στρυμώνα.<ref>Γ. Κ. Σ. Τσολάκογλου, Απομνημονεύματα, εκδ. Ακρόπολις, Αθήναι 1959, σελ 9</ref> Συμμετείχε στις εκστρατείες στην [[Ουκρανία]] και στην [[Μικρασιατική εκστρατεία|Μικρά Ασία]] ως διοικητής τάγματος ευζώνων του 1/39ου και αργότερα ως επιτελάρχης της 4ης Μεραρχίας, κατά την επίθεση του Αυγούστου το [[1922]]. Στην επακολουθήσασα σύμπτυξη του Α΄ Σώματος Στρατού στο οποίο ανήκε ακολούθησε στην αρχή την φάλαγγα του στρατηγού Τρικούπη και λίγο πριν την [[Σμύρνη]] την φάλαγγα του στρατηγού Φράγκου. [[Αντισυνταγματάρχης]] το [[1923]], [[συνταγματάρχης]] το [[1925]] και ανώτατος πλέον αξιωματικός το [[1935]] διοίκησε διαδοχικά: Μεραρχία, την [[Σχολή Ευελπίδων]], και το Γ΄ Σώμα στρατού, του οποίου την διοίκηση ανέλαβε αφού παρέδωσε τη διοίκηση Κρήτης που είχε αναλάβει το [[1938]], όταν ξέσπασε ο [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]].
== Ως διοικητής του Γ´ Σώματος Στρατού, στην επίθεση της Ιταλίας και την εισβολή της Γερμανίας ==
Το [[1940]], είχε φθάσει στον βαθμό του αντιστρατήγου και ήταν διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού (Δυτική Μακεδονία). Μετά την επίθεση των Ιταλών κατά τη [[Μάχη Μόροβα-Ιβάν|μάχη του Μόραβα]], με επιτυχημένο ελιγμό, και παρά τους δισταγμούς των ανωτέρων του, συνέβαλε στην πλήρη νίκη του υπ' αυτού Σώματος στρατού. Μετά την [[Επιχείρηση Μαρίτα|επίθεση]] όμως των [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανών]] κατά της Ελλάδος ([[6 Απριλίου]] [[1941]]), την βαθιά στην συνέχεια διείσδυση αυτών προς τη [[Θεσσαλονίκη]] στις [[9 Απριλίου]] του [[1941]] και την υποχώρηση του [[Ελληνικός Στρατός|Ελληνικού Στρατού]] από το μέτωπο της [[Βόρεια Ήπειρος|Βορείου Ηπείρου]], ο Τσολάκογλου και ορισμένοι άλλοι ανώτεροι αξιωματικοί του [[Ελληνικός Στρατός|Στρατού]] έλαβαν την απόφαση, άνευ εγκρίσεως της προϊσταμένης τους Αρχής και μη λαμβάνοντας υπόψη αυτή εν καιρώ πολέμου, για [[συνθηκολόγηση]], κρίνοντας εκείνοι πως κάθε αντίσταση στους κατακτητές θα ήταν μάταιη. Σημειώνεται ότι πριν εκδηλωθεί η ιταλική επίθεση του Μαρτίου, στην ειδική σύσκεψη αντιστρατήγων που είχε γίνει στην Αθήνα ο ίδιος ο Τσολάκογλου είχε ταχθεί στη συνέχιση του αγώνα ακόμα και με το ενδεχόμενο γερμανικής επίθεσης που ήδη διαφαίνονταν στον ορίζοντα.
== Η συνθηκολόγηση ==
Έτσι, στις [[20 Απριλίου]] [[1941]], ημέρα του [[Πάσχα]], σε συνεννόηση με τον διοικητή του Α΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο [[Παναγιώτης Δεμέστιχας|Παναγιώτη Δεμέστιχα]], τον διοικητή του Β΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο [[Γεώργιος Μπάκος|Γεώργιο Μπάκο]], και τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα που ήταν ο κατ΄ εξοχήν φορέας και υποκινητής της δυσάρεστης αυτής απόφασης, κατάργησε πραξικοπηματικά τον διοικητή Στρατιάς Ηπείρου [[Ιωάννης Πιτσίκας|Ιωάννη Πιτσίκα]], ανέλαβε ο ίδιος διοικητής της Στρατιάς και υπέγραψε πρωτόκολλο ανακωχής με τον διοικητή της 1ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Ες-Ες, υποστράτηγο [[Γιόζεφ (Σεπ) Ντήτριχ]] (Josef "Sepp" Dietrich), στο Βοτονόσι του [[Μέτσοβο|Μετσόβου]]. Ο αρχηγός του [[Ελληνικός Στρατός|Ελληνικού Στρατού]], αρχιστράτηγος [[Αλέξανδρος Παπάγος]], σε τηλεγράφημά του προς το Τμήμα Στρατιάς Ηπείρου, κατήγγειλε την πρωτοβουλία του Τσολάκογλου ως αντίθετη προς τα συμφέροντα της πατρίδας, διέταξε την αντικατάσταση του Τσολάκογλου και αγώνα «μέχρι εσχάτου ορίου δυνατοτήτων». Ήταν όμως ήδη αργά.
| |||