Αρχιλαούτο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: μικρογραφία|Αρχιλαούτο Το '''αρχιλαούτο''' είναι χορδόφωνο νυκτό μουσικό όργα... |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
Εντούτοις, υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του ρεπερτορίου όπου εμφανίζεται το αρχιλαούτο σε συνοδευτικό ρόλο, αποδίδοντάς του το ρόλο του οργανικού [[μπάσο]]υ, πολλές φορές μάλιστα καλούμενο να συμπληρώσει το μουσικό του μέρος με [[συγχορδία|συγχορδίες]]. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι εκτελεστές της εποχής μπορούσαν να παίξουν τόσο το ένα όσο και το άλλο όργανο, κάτι που προκύπτει και από τα οργανογράμματα (''instrumentarium'') σε παρτιτούρες της εποχής· τυπικά παραδείγματα αυτής της πρακτικής είναι η όπερα ''Ιούλιος Καίσαρ'' (1724) του [[Χαίντελ]], όπου στο μέρος του ''κοντίνουο'' αναγράφει ''arciliuto ο tiorba'' (αρχιλαούτο ή θεόρβη), αλλά και οι [[τρίο σονάτα|τριοσονάτες]] 1 και 3 του [[Αρκάντζελο Κορέλλι]], όπου το ανάλογο οργανικό μέρος αναγράφει ''violone o arciliuto'' ([[βιολόνε]] ή αρχιλαούτο). Όσον αφορά στο σολιστικό του ρεπερτόριο πάντως, η μουσική καταγράφεται με το συμβολογραφικό σύστημα γνωστό ως [[ταμπλατούρα]].
==Ρεπερτόριο==
Το σολιστικό ρεπερτόριο του αρχιλαούτου προέρχεται ως επί τω πλείστω από την Ιταλία, όπου ο όρος ''liuto'' (λαούτο) στην πραγματικότητα αναφέρεται στο ''arciliuto'' (αρχιλαούτο), καθώς το πρώτο είχε ήδη υποπέσει σε αχρηστία. Οι σημαντικότεροι συνθέτες που έγραψαν για αρχιλαούτο ήταν ο [[Αλεσσάντρο Πιτσίνι]] και ο [[Τζιοβάννι Τσαμπόνι]], οι 12 [[σονάτα|σονάτες]] (1718, Λούκα) του οποίου θεωρούνται σημείο αναφοράς για το εν λόγω όργανο. Άλλοι σημαντικοί συνθέτες περιλαμβάνουν τους Antonio Scotti, Melchiorre Chiesa, Antonio Tinazzoli, Giuseppe Vaccari και Lodovico Fontanelli.
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
| |||
