Κατά την εποχή του ΔημήτριουΔημητρίου οι [[Βιβλιοθήκες στην αρχαία Ελλάδα|ελληνικές βιβλιοθήκες]] ήταν στην πραγματικότητα ιδιωτικές συλλογές χειρογράφων, όπως εκείνη του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]]. Όσον αφορά στην Αίγυπτο, γνωρίζουμεείναι πωςγνωστό ότι στους ναούς υπήρχαν βιβλιοθήκες με θρησκευτικά και κρατικά έγγραφα, όπως σε ορισμένα ''μουσεία'', στην [[Αρχαία Ελλάδα|ελληνική]] επικράτεια. Ήταν η μεγάλη φιλοδοξία του Πτολεμαίου να συσσωρεύσει όλη τη γνώση, που οδήγησε αυτές τις μικρές συλλογές στην επικράτεια μιας αληθινής βιβλιοθήκης. Ο [[Ιωάννης Τζέτζης|Τζέτζης]] αναφέρει, αρκετούς αιώνες αργότερα, ότι ο [[Καλλίμαχος]] κατέγραψε 400.000 ''μικτούς'' παπύρους (πιθανώς αυτοί που περιείχαν πάνω από ένα κεφάλαιο, έργο ή συγγραφέα) και 90.000 ''αμιγείς''. Σε αυτούς βέβαια θα πρέπει να προσθέσουμε και 42.000 παπύρους που βρίσκονταν στο Σαράπειο. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησαν οι διάδοχοι του Πτολεμαίου προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους ήταν σίγουρα μοναδικές. Ο [[Πτολεμαίος Γ' Ευεργέτης|Πτολεμαίος Γ'Γ΄]] συνέταξε μια επιστολή "προς όλους τους ηγεμόνες του κόσμου", ζητώντας να δανειστεί τα βιβλία τους, (Γαλην. 17.1). Όταν οι Αθηναίοι του έστειλαν τα κείμενα του [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]], του [[Αισχύλος|Αισχύλου]] και του [[Σοφοκλής|Σοφοκλή]], εκείνος τα αντέγραψε και επέστρεψε πίσω τα αντίγραφα, κρατώντας τα πρωτότυπα για τη βιβλιοθήκη. Επίσης, όλα τα πλοία που ελλιμενίζονταν στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, ήταν υποχρεωμένα να υποστούν έρευνα όχι για λαθρεμπόριο, αλλά για πάπυρουςπαπύρους που αντιγράφονταν και παραδίδονταν πίσω στους κατόχους τους, αν το επιθυμούσαν. Αυτές οι ανορθόδοξες μέθοδοι, στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύουν τον πρώτο συστηματικό τρόπο συλλογής έργων.
