Κιργιζική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Κιργιζική μιλιέται από 4 εκαττομύρια περίπου ανθρώπους στην [[Κιργιζία]], την [[Κίνα]], το [[Αφγανιστάν]], το [[Καζακστάν]], το [[Τατζικιστάν]], την [[Τουρκία]], το [[Ουζμπεκιστάν]], το [[Πακιστάν]] και την [[Ρωσία]]. Η Κιργιζική γράφονταν παραδοσιακά σε μια τροποποιημένη [[Περσοαραβική γραφή]] μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όταν το λατινικό αλφάβητο χρησιμοποιήθηκε για λίγο. Εντούτοις, λόγω της Σοβιετικής επιρροής, μια τροποποιημένη μορφή [[Κυριλλικό αλφάβητο|Κυριλλικού αλφαβήτου]] τελικά έγινε το επίσημο σύστημα γραφής και παρέμεινε έτσι μέχρι σήμερα (αν και η Αραβική γραφή χρησιμοποιείται ακόμα μεταξύ κάποιων Κιργιζίων). Όταν η Κιργιζία έγινε ανεξάρτητο κράτος ακολουθώντας την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το [[1991]], υπήρχε μια λαοφιλής ιδέα μεταξύ κάποιων Κιργίζιων πολιτικών να ξαναεπιστρέψουν την γλώσσα τους πίσω στο λατινικό αλφάβητο. Εντούτοις, αυτό το σχέδιο ποτέ δεν εφαρμόστηκε.

Κατά την περίοδο της τσαρικής διοίκησης (1876–1917), οι Καζάκοι και οι Κιργίζιοι αποκαλούνταν αμφότεροι ως Κιργίζιοι, με αυτό το οποίο τώρα οι Κιργίζιοι υποονομάζονται όταν είναι αναγακαίοαναγκαίο ως Καρά-Κιργκίζ ή "μαύροι Κιργίζιοι" (Οι τουρκικές ομάδας συχνά χρησιμοποιούσαν χρωματικούς όρους για να υποδηλώσουν την διάκριση εντός της ίδιας ομάδας που βασίζονταν στην γεωγραφία και με τον όρο μαύροι αναφέρονταν στις νότιες ομάδες). Παρόλο που η Κιργιζική γλώσσα είναι γενετικά τμήμα της ίδιας ομάδας όπως η Αλτάι και άλλες γλώσσες της βορειοανατολικής Κιργιζίας, λόγω της σύγκλισης με την Καζακική τα πρόσφατα έτη η σύγχρονη γλώσσα τους είναι σε κάποιο βαθμό παρόμοια με την Καζακική, αν και οι δύο μερικές φορές θεωρούνται ως τμήμα της [[Νογκάι γλώσσα|γλώσσας Νογκάι]] των [[Κιπτσάκ]], υποομάδα των Τουρκικών γλώσσων. Ωστόσο, παρά την Καζακική επιρροή, τα Κιργιζικά παραμένουν πολύ πιο κοντά στην Αλταϊκή παρά στην Καζακική. Η σύγχρονη Κιργιζική γλώσσα δεν είχε μια τυποποιημένη μορφή μέχρι το 1923, εποχή κατά την οποία εισήχθη ένα αλφάβητο [[Αραβικό αλφάβητο|βασισμένο στα αραβικά]]. Αυτό αντικαταστάθηκε από ένα [[Λατινογενές αλφάβητο]], που αναπτύχθηκε από τον [[Κασίμ Τιριστάνοφ]] το 1928 και σε ένα βασισμένα στην Κυριλλική το 1940. Στα χρόνια που ακολούθησαν άμεσα την ανεξαρτησία, μια ακόμα αλλαγή στο αλφάβητο συζητήθηκε, αλλά το θέμα δεν φαίνεται να προκαλεί στην Κιργιζία τα ίδια πάθη όπως σε άλλες πρώην ''Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης'', ίσως επειδή το Κιργιζικό Κυριλλικό αλφάβητο είναι σχετικά απλό και ιδιαίτερα καλά προσαρμοσμένο στην γλώσσα.

Μια σημαντική διαφορά μεταξύ της Κιργιζίας και του Καζακστάν είναι ότι οι Κιργίζιοι κατέχουν και χρησιμοποιούν άριστα την γλώσσα τους σχεδόν σε καθολικό επίπεδο, ενώ η γλωσσική φάση της εθνικής ταυτότητας δεν είναι τόσο σαφής στην πολύ μεγαλύτερη εδαφικά περιοχή και πληθυσμό του Καζακστάν. Όπως και στο Καζακστάν, η άριστη κατοχή της γλώσσας μεταξύ των Ευρωπαίων κατοίκων της Κιργιζίας είναι πολύ σπάνια. Στις αρχές του 1990, η κυβέρνηση του [[Aσκάρ Ακάγιεφ]] επεδίωξε με μια επιθετική πολιτική την εισαγωγή της Κιργιζικής ως επίσημη γλώσσα, εξαναγκάζοντας τον εναπομείναντα Ευρωπαϊκό πληθυσμό να χρησιμοποιεί την Κιργιζική στις περισσότερες περιπτώσεις στον δημόσιο χώρο. Η δημόσια πίεση για να εφαρμόσει αυτήν την αλλαγή υπήρξε επαρκώς ισχυρή, τόσο που ένας Ρώσος μέλος της κυβέρνησης του Προέδρου Ακάγιεφ δημιούργησε δημόσιο σκάνδαλο το 1992 απειλώντας να παραιτηθεί προκειμένου να δραματοποιήσει την πίεση για "Κιργιζοποίηση" του μη αυτόχθονος πληθυσμού. Το 1992 ένας νόμος καλούσε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες να προσαρμοστούν για την πλήρη μετατροπή στην Κιργιζική μέχρι το 1997. Αλλά τον Μάρτιο του 1996, το Κοινοβούλιο της Κιργιζίας πέρασε έναν νόμο με τον οποίο έκανε την Ρωσική μια [[επίσημη γλώσσα]] παράλληλα με τα Κιργιζικά σημειώνοντας έτσι μια αντιστροφή του προηγούμενου αισθήματος. Η ουσιαστική πίεση της Ρωσίας ήταν ένας ισχυρός παράγοντας για αυτήν την αλλαγή, που ήταν τμήμα μιας γενικότερης επαναπροσέγγισης με την Ρωσία που ζήτησε ο Ακάγιεβ.