Πόλεμος των Ρόδων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Εξέγερση του δούκα του Μπάκιγχαμ απέτυχε κι ο ίδιος τελικά προδόθηκε και εκτελέστηκε. Αυτό όμως δεν έβαλε τέλος στις συνωμοσίες εναντίον του Ριχάρδου, ο οποίος δεν μπορούσε πλέον να αισθάνεται ασφαλής, καθώς είχε πεθάνει επίσης η γυναίκα του κι ο 11χρονος γιος τους: το μέλλον του οίκου της Υόρκης στο θρόνο διακυβευόταν.

 

[[Αρχείο:Henry7England.jpg|thumb|left|Ερρίκος Ζ΄|200px]]

 

 

Στις [[7 Αυγούστου]] [[1485]], κατέφτασε με άλλους εξόριστους και Γάλλους μισθοφόρους στο [[Πέμπροουκσαϊρ]]. Οι αξιωματούχοι του Ριχάρδου στην [[Ουαλία]] είτε ενώθηκαν με τον Ερρίκο είτε έμειναν στην άκρη. Ο Ερρίκος συγκέντρωσε υποστηρικτές στην πορεία του από την [[Ουαλία]] και νίκησε το Ριχάρδο Γ΄ στη [[μάχη του Μπόσγουορθ]]. Ο Ριχάρδος σκοτώθηκε και ο Ερρίκος αναγνωρίστηκε ως βασιλιάς [[Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας]]. Ισχυροποίησε τη θέση του, νυμφευόμενος την [[Ελισάβετ της Υόρκης]], κόρη του Εδουάρδου Δ΄ και διάδοχο του Οίκου της Υόρκης. Έτσι, ένωσε τους δυο αντιμαχόμενους βασιλικούς οίκους, ενώνοντας και τα σύμβολά τους στο έμβλημα του κόκκινου και λευκού ρόδου των Τυδώρ. Ο Ερρίκος εκτέλεσε όλους τους υπόλοιπους πιθανούς διεκδικητές του οίκου της Υόρκης, όποτε παρουσιαζόταν η ευκαιρία, πολιτική που ακολούθησε κι ο γιος του, [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας]].

Πολλοί ιστορικοί θεωρούν την ενθρόνιση του Ερρίκου Ζ΄ το τέλος του Πολέμου των Ρόδων, ενώ άλλοι τη [[μάχη του Στόουκ]] το [[1487]], η οποία προκλήθηκε από την εμφάνιση ενός διεκδικητή, του νεαρού Λάμπερτ Σίμνελ, ο οποίος έμοιαζε με το γιο του [[Γεώργιος του Κλάρενς|Γεωργίου του Κλάρενς]]. Ο Ερρίκος νίκησε στη μάχη και δόθηκε αμνηστία στον Σίμνελ.

 

 

== Χρονολόγιο του Πολέμου των Ρόδων ==