Δημήτρης Λάγιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 21:
Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1980 και επιδόθηκε σε εντατική μουσικολογική δραστηριότητα με επίκεντρο την ιδιαίτερη πατρίδα του. Αγάπησε βαθιά τη Ζάκυνθο και την υπηρέτησε με το έργο του. Προς τιμή της μάλιστα ονόμασε την κόρη του Υακίνθη. Η αγάπη του για τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της πατρίδας του (χρώματα, ήχοι) τον οδήγησαν στην έρευνα, τη μελέτη, την καταγραφή και τη διδασκαλία έργων της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής, απ' όπου προέκυψαν κάποιες δισκογραφικές δουλειές και η σύσταση του συνόλου καλλιτεχνών [[Μουσικό Ασκηταριό]], με το οποίο διοργάνωσε [[Γιορτές Τέχνης και Λόγου]] στη Ζάκυνθο. Από το Λάγιο ιδρύθηκαν επίσης το [[Κάλβειο Κέντρο Μουσικών Μελετών]] και η [[Κάλβειος Μουσική Σχολή]].
Η πρώτη δισκογραφική εμφάνιση του Δημήτρη Λάγιου έγινε το 1975 στο δίσκο ''Τα Τέσσερα Επαναστατικά Τραγούδια του [[Ρήγας Φεραίος|Ρήγα Φεραίου]]'', σε συνεργασία με τον ιστορικό [[Γεώργιος Γ. Λαδάς|Γεώργιο Γ. Λαδά]], που εκδόθηκε σε 1000 αντίτυπα.
Η πρώτη προσωπική δισκογραφική κατάθεση του Λάγιου ήταν ο δίσκος ''Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας'' (1982), σε μελοποιημένη ποίηση του [[Οδυσσέας Ελύτης|Οδυσσέα Ελύτη]]. Το έργο γράφτηκε στο διάστημα 1978-1980, ενώ ίδιος ο ποιητής έδειξε θετική διάθεση για τη συγκεκριμένη μελοποίηση.
| |||