Παραισθησιογόνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
{{πηγές|14|04|2012}}
Τα παραισθησιογόνα (βλέπε επίσης το λήμμα [[Ενθεογόνο]]) είναι μια γενική κατηγορία φαρμακολογικών παραγόντων που μπορεί να διακριθεί σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: ψυχεδελικά, αποσυνδετικά και δηλητήρια. Κοινό γνώρισμα των τριών αυτών τάξεων ψυχοδραστικών ουσιών είναι ότι μπορούν να προκαλέσουν αντικειμενικές νοητικές, συναισθηματικές και συνειδησιακές αλλαγές.
Σε αντίθεση με άλλες ψυχοδραστικές ουσίες όπως τα στεροειδή και τα οπιοειδή, αυτά δεν διευρύνουν απλά τις οικείες γνωστικές ικανότητες, αλλά μάλλον παράγουν εμπειρίες ποιοτικά διάφορες αυτών της κανονικής συνείδησης. Αυτές οι εμπειρίες συχνά παραλληλίζονται με ασυνήθεις μορφές συνειδητότητας, όπως η ύπνωση, ο διαλογισμός και το ονείρεμα.
Γραμμή 16:
Οι παραισθησιογόνες ουσίες εξακολουθούν μέχρι και σήμερα -και παρά τις τόσες απαγορεύσεις- να εξετάζονται ως θεραπευτικοί παράγοντες για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης, της διαταραχής μετατραυματικού στρες, της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, του αλκοολισμού, της οπιομανίας, της αθροιστικής κεφαλαλγίας («αυτοκτονικοί πονοκέφαλοι») και άλλων ασθενειών.
Όμως η πιο δημοφιλής και η πιο στιγματισμένη χρήση των ψυχεδελικών στο Δυτικό Κόσμο συνδέθηκε με την αναζήτηση άμεσων θρησκευτικών εμπειριών, αυξημένης δημιουργικότητας, προσωπικής ανάπτυξης και «διεύρυνσης του πνεύματος».
Γραμμή 22:
Η χρήση ψυχεδελικών ναρκωτικών ήταν από τα βασικά εργαλεία της αντικουλτούρας της δεκαετίας του 196ο, καθώς συνδέθηκε με διάφορα κοινωνικά κινήματα και με τη γενικευμένη ατμόσφαιρα εξέγερσης και διαμάχης μεταξύ γενεών.
Παρά την απαγόρευση, η αναζωογονητική, πνευματική και θεραπευτική χρήση των ψυχεδελικών συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οργανώσεις όπως η Διεπιστημονική Ένωση Ψυχεδελικών Ερευνών (MAPS
Πέρα όμως από τη δράση των υπέρμαχων, οι παραισθησιογόνες ουσίες χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη βασική επιστημονική έρευνα για την κατανόηση της νοητικής και εγκεφαλικής λειτουργίας. Παρ' όλα αυτά, από τη διακοπή κάθε πειράματος που αφορούσε τις παραισθησιογόνες ουσίες προς τα τέλη της δεκαετίας του 1960, η έρευνα πάνω στις θεραπευτικές εφαρμογές τους ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, μέχρι και τις αρχές τις τελευταίας δεκαετίας οπότε αφέθηκε να συνεχιστεί. Σε μερικές περιπτώσεις, περιλαμβάνει έρευνα που αφορά ανθρώπινα υποκείμενα, όπως αυτή που διεξήγαγε ο Ρόλαντ Γκρίφιθς κι οι συνεργάτες του.
[[Κατηγορία:Φάρμακα]]
[[Κατηγορία:Ψυχοτρόπες ουσίες]]
| |||