Διάσκεψη του Πότσδαμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Addbot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Μεταφέρω 1 σύνδεσμους interwiki, που τώρα παρέχονται από τα Wikidata στο d:q151187
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[αρχείο:Bundesarchiv Bild 183-R86965, Potsdamer Konferenz, Gruppenbild.jpg|thumb|right|300px|Ο Βρετανός πρωθυπουργός [[Κλέμεντ Άττλη]], ο Αμερικανός πρωθυπουργός [[Χάρι Τρούμαν]], ο Σοβιετικός ηγέτης [[Ιωσήφ Στάλιν]], και πίσω: ο Αμερικανός Γουίλιαμ ΜτάνιελΝτάνιελ Λί, ο Βρετανός υπουργός εξωτερικών Έρνεστ Μπέβιν, ο Αμερικανός Τζέιμς Βερνς και ο Σοβιετικός υπουργός εξωτερικών [[Βιατσεσλάβ Μολότωφ]]]]
Η '''διάσκεψη του Πότσδαμ''' ήταν η τελευταία διάσκεψη των ηγετών των τριών μεγάλων συμμαχικών δυνάμεων αμέσως μετά την παράδοση άνευ όρων της [[Ναζιστική Γερμανία|Ναζιστικής Γερμανίας]] και τον τερματισμό του [[ΒΠΠ|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]] στην [[Ευρώπη]]. Στη διάσκεψη, που πραγματοποιήθηκε στο Ανάκτορο Σεσίλιενχοφ (Cecilienhof, Ανάκτορο του διαδόχου Βίλχελμ Χοεντζόλλερν) του [[Πότσδαμ]] προαστίου του [[Βερολίνο|Βερολίνου]] κατά το χρονικό διάστημα 17 Ιουλίου έως 2 Αυγούστου 1945, συμμετείχαν οι [[Χάρι Τρούμαν]], Πρόεδρος των [[ΗΠΑ]], [[Ιωσήφ Στάλιν]], ηγέτης της [[ΕΣΣΔ]] και [[ΟυίνστωνΟυίνστον Τσώρτσιλ]] και [[Κλέμεντ Άττλη]], Πρωθυπουργοί του [[Ηνωμένο Βασίλειο|Ηνωμένου Βασιλείου]]<ref>Κατά τη διάρκεια της διάσκεψης πραγματοποιήθηκε η καταμέτρηση των ψήφων των εκλογών που διεξήχθησαν στο Ηνωμένο Βασίλειο το Μάιο του 1945. Επειδή δεν ήταν ακόμη γνωστό ποιος θα ήταν Πρωθυπουργός, παρέστησαν αρχικά και οι δύο άνδρες.</ref><ref name=brit>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/472799/Potsdam-Conference Encyclopedia Britannica]</ref>Η καταμέτρηση ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια της διάσκεψης και ο Τσώρτσιλ αποχώρησε από τη διάσκεψη στις 25 Ιουλίου 1945.<ref name=navy>[http://www.history.navy.mil/photos/events/wwii-dpl/hd-state/potsdam.htm US Navy History site]</ref>
 
==Το υπόβαθρο==
Τον Απρίλιο του 1945 ο [[ΦράνκλινΦραγκλίνος ΡούζβελτΡούσβελτ]] απεβίωσε από εγκεφαλική αιμορραγία<ref name=kart>Ρεϊμόν Καρτιέ, ''Ιστορία του Β'Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου'', Πάπυρος, Αθήνα, 1964</ref> και αντικαταστάθηκε από τον ως τότε Αντιπρόεδροαντιπρόεδρο [[Χάρι Τρούμαν]]. Προαναφέρθηκε, επίσης, η αλλαγή ηγεσίας στο [[Ηνωμένο Βασίλειο]]. Στις 8 Μαΐου η [[Γερμανία]] υπέγραψε την άνευ όρων παράδοσή της και ήδη είχε προκύψει το θέμα της κατοχής της. Σε επιστολή του Τσώρτσιλ προς τον Τρούμαν, με ημερομηνία 6 Μαΐου 1945, ο Βρετανός ανέφερε ότι "είναι πλέον εμφανές πως δεν είναι δυνατή η συνεννόηση με τον Στάλιν μέσω αλληλογραφίας" και ότι απαιτείται η σύγκληση διάσκεψης, προκειμένου να συζητηθούν τα ζητήματα που προέκυπταν από τις νέες συνθήκες. Ο Τρούμαν απάντησε ότι συμφωνεί και ότι είναι σκόπιμη η σύγκληση διάσκεψης "αν και θα προτιμούσε η αίτηση αυτή θα προτιμούσε να προέρχεται από τον Στάλιν και όχι από κάποιον από αυτούς τους δύο".<ref>[http://digicoll.library.wisc.edu/cgi-bin/FRUS/FRUS-idx?type=turn&entity=FRUS.FRUS1945Berlinv01.p0135&id=FRUS.FRUS1945Berlinv01&isize=M Ψηφιακή βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν: United States Department of State / Foreign relations of the United States: diplomatic papers: the Conference of Berlin (the Potsdam Conference), 1945 (1945)]</ref>
 
Αν και η Γερμανία είχε ηττηθεί, οι ΗΠΑ και η Βρετανία βρίσκονταν ακόμη σε εμπόλεμη κατάσταση με την [[Ιαπωνία]]. Στη Γιάλτα είχαν προσπαθήσει να πείσουν τον Στάλιν να συμμετάσχει στη σύρραξη με την Ιαπωνία. Όταν όμως αποφασίστηκε η σύγκληση της διάσκεψης στο Πότσδαμ, είχαν αρχίσει να αμφιβάλλουν κατά πόσον αυτό ήταν επιθυμητό: Ο αντικομμουνιστής Τσώρτσιλ, ιδιαίτερα, εξέφραζε φόβους για ενδεχόμενη αύξηση της Σοβιετικής επιρροής στις χώρες της Άπω Ανατολής. Από την άλλη, ο Στάλιν στη Γιάλτα είχε υποσχεθεί πως θα εμπλεκόταν στη σύγκρουση με την Ιαπωνία τρεις μήνες ύστερα από την ήττα της Γερμανίας. Αρχικά είχε σχεδιαστεί να επιβεβαιωθεί αυτή η διαβεβαίωση στο Πότσδαμ, μεσολάβησε όμως το γεγονός της επιτυχούς δοκιμής της [[Ατομική βόμβα|ατομικής βόμβας]] στο [[Αλαμογκόρντο]] (16 Ιουλίου 1945): Οι σύμβουλοι του Τρούμαν τον πίεζαν να τη χρησιμοποιήσει εναντίον της Ιαπωνίας, αποφεύγοντας την άμεση εισβολή στη χώρα. Με τον τρόπο αυτό αποφευγόταν η εμπλοκή ναυτικών και χερσαίων δυνάμεων, με συνέπεια τη μη απώλεια ίσως και δύο εκατομμυρίων Αμερικανών.<ref name=spar>[http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/2WWpotsdam.htm Spartacus SchoolNet]</ref> Η παρέμβαση της ΕΣΣΔ θα ήταν, συνεπώς, άνευ πρακτικής σημασίας.