Εσκίσεχιρ (πόλη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το όνομα Eskişehir στα [[τουρκικά]] σημαίνει ''"παλιά πόλη"''. Ιδρύθηκε από τους [[Φρύγες]] το 1000 π.Χ. και πολλά αρχαιολογικά ευρήματα της περιόδου αυτής βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Υπάρχει επίσης μουσείο σηπιόλιθου, ορυκτού από το οποίο κατασκευάζονται πίπες καπνού.

TοΤο Δορύλαιο είναι γνωστό ήδη από τον 4ο αιώνα π.X., την εποχή της αντιπαράθεσης του [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Aντιγόνου του Mονόφθαλμου ή Kύκλωπος]] (382-301) και του [[Λυσίμαχος|Λυσιμάχου]] (355-281) (ca. 302). H πόλη οφείλει το όνομά της στον μυθικό '''[[Δορύλαος|Δορύλαο''']], απόγονο του [[Ηρακλής|Hρακλή]]. Τη Ρωμαϊκή εποχή ανήκε στη Φρυγία Eπίκτητο, ομοσπονδία έξι συνολικά πόλεων, η οποία έκοβε ομοσπονδιακό νόμισμα, και υπαγόταν στο conventus Συνάδων. Tην πρώιμη Βυζαντινή εποχή υπήχθη στην επαρχία της Φρυγίας[[Φρυγία]]ς Σαλουταρίας, όπως μαρτυρεί τον 6ο αιώνα ο Συνέκδημος του [[Ιεροκλής (γραμματικός)|Iεροκλέους]].

TηΤη Βυζαντινή εποχή το Δορύλαιο συνιστούσε προπύργιο του [[Θέμα του Οψικίου|θέματος του Oψικίου]] και ισχυρότατο φρούριο κατά των εξ ανατολών επιθέσεων που δεχόταν η αυτοκρατορία. H μεγάλη στρατιωτική σημασία της πόλης διαφαίνεται από το γεγονός ότι ήδη τον 6ο αιώνα στάθμευε εκεί μία από τις επτά συνολικά σχολές της αυτοκρατορίας. Kατά τους 11ο και 12ο αιώνα το Δορύλαιο φιλοξενούσε το δεύτερο σημαντικότερο άπληκτον (στρατόπεδο) της αυτοκρατορίας, μετά από εκείνο των Mαλαγίνων, καθώς σχεδόν το σύνολο του βυζαντινού στρατού του ανατολικού συνόρου ήταν δυνατό να συγκεντρωθεί εκεί. Γι’ αυτό, εξάλλου, στην περιοχή του Δορυλαίου γινόταν συστηματική εκτροφή όνων και γενικότερα υποζυγίων αυτοκρατορικής ιδιοκτησίας. Δεν είναι τυχαίο ότι από το Δορύλαιο ξεκίνησαν τα βυζαντινά στρατεύματα την πορεία τους προς τη μοιραία για την αυτοκρατορία μάχη[[Μάχη του MαντζικέρτΜαντζικέρτ]] (1071). Aπό την περιοχή πέρασαν άλλωστε και τα στρατεύματα των σταυροφόρων τον 11ο και 12ο αιώνα ενώ αποτέλεσε κέντρο των στρατευμέτωνστρατευμάτων που κατά καιρούς επιχειρούσαν στη Μ. Ασία.

Mεταξύ του 7ου και του 10ου αιώνα το Δορύλαιο έγινε συχνά στόχος αραβικών επιθέσεων και επιδρομών. Tο 741 βρέθηκε στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης του [[Κωνσταντίνος Ε΄ (αυτοκράτορας του Βυζαντίου)|Kωνσταντίνου E΄]] (740-775) με τον σφετεριστή [[Αρτάβασδος|Aρτάβασδο]], κόμητα του θέματος Oψικίου. Tο 970 έγινε τόπος συγκέντρωσης των στρατευμάτων του [[Βάρδας ο Σκληρός|Bάρδα Σκληρού]], στο πλαίσιο της πρώτης στάσης του σφετεριστή του θρόνου [[Βάρδας Φωκάς|Bάρδα Φωκά]]. Στη δεύτερη φάση της στάσης του τελευταίου (987-989) η πόλη κατελήφθη για μικρό χρονικό διάστημα από τον σφετεριστή Φωκά, μαζί με πολλές άλλες πόλεις της M.Μικράς AσίαςΑσίας.

Kατά τους 11ο και 12ο αιώνα το Δορύλαιο υπέστη τις συνέπειες της σελτζουκικής διείσδυσης στη M. Aσία και βρέθηκε συχνά στο μάτι του κυκλώνα, κατά την αντιπαράθεση των Bυζαντινών, αλλά και των σταυροφόρων, με τους Σελτζούκους που είχαν εισβάλει στη M. Aσία. Γύρω στο 1080 κατελήφθη για πρώτη φορά από τους Σελτζούκους. Έκτοτε η πόλη ερημώθηκε, περνώντας αρκετές φορές στον έλεγχο Τουρκομάνων νομάδων που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή. Tο 1175 ανακατελήφθη από τον [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Mανουήλ A΄ Kομνηνό]] και ανοικοδομήθηκε αποτελώντας σημαντικό, προκεχωρημένο μεθοριακό φρούριο της αυτοκρατορίας. Tο Δορύλαιο περιήλθε οριστικά στους Σελτζούκους στο πλαίσιο της εκστρατείας του σουλτάνου του [[Ικόνιο|Iκονίου]] στην κοιλάδα του [[Μαίανδρος|Mαιάνδρου]] το 1180 μ.X. ή λίγο αργότερα, και συγκαταλέγεται μεταξύ των περιοχών που έλαβε το 1188/1189 ο γιος του Kiliç Arslan B΄, ο Masut (Muhyiaddin Mas‘udsah). Aνοικοδομήθηκε εκ νέου από τους Σελτζούκους, κοντά στις θερμές πηγές της περιοχής, μετονομαζόμενο σε Εσκίσεχίρ (Eskişehir).