Οικογένεια Ζαΐμη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 5:
Μυήθηκαν στην [[Φιλική Εταιρεία]] και με το ξέσπασμα της επανάστασης τα μέλη της οργάνωσαν σώματα στρατού και ανέλαβαν πολιτικές θέσεις. Κατά την περίοδο του [[Ελληνικός Εμφύλιος 1823 - 1825|εμφυλίου]] (1823-1825) συντάχθηκαν αρχικά με τους Υδραίους πλοιοκτήτες. Στη συνέχεια ήρθαν σε σύγκουση με αυτούς με αποτέλεσμα να διωχθούν και η πατρική τους οικία να λεηλατηθεί από τα στρατεύματα των Ρουμελιωτών. Μετά την απελευθέρωση τα μέλη της αναμείχθηκαν με την πολιτική και άλλες δραστηριότητες διατελώντας μεταξύ άλλων βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί, πρόεδροι της Δημοκρατίας, πρόκριτοι-προεστοί, διευθυντές εταιριών, δήμαρχοι Αιγίου, ιστορικοί, λογαχοί-υπολοχαγοί, πλοιοικτητές, ιατροί κ.α. Σπουδαιότερο μέλος της οικογένειας θεωρείται ο [[Αλέξανδρος Ζαΐμης]] που διετέλεσε κατά καιρούς αρμοστής Κρήτης, πρόεδρος της βουλής, πρωθυπουργός, πρόεδρος της Δημοκρατίας, έπαρχος της Αιγιαλείας (1913-1914 και 1914-1919) και πρόκριτος των Καλαβρύτων.
Η οικογένεια Ζαΐμη συνδέθηκε με επιγαμίες με σπουδαίες οικογένειες όπως είναι οι [[Οικογένεια Ρούφου|οικογένειες Ρούφου]], [[Οικογένεια Δεληγιάννη|Δεληγιάννη]], Νοταρά, Χαραλάμπη, Νέγρη, Αβέρωφ, Αλάτη, Δημητριάδη, Περρούκα, Βερούτη, Μανιάτη, Σαγιάρη, Σπαρτιάτη, Αγρινιώτη, Παπαδούλη, Πετμεζά, Λυκουρέζου, Διπλαράκη κ.α. Στην περιοχή Καστελόκαμπο του Ρίου Πατρών υπάρχει το τοπωνύμιο "Ζαϊμαίικα" , στο οποίο ο [[Ανδρέας Ζαΐμης]], ο Κωνσταντίνος Δρούλιας (γιος του Ανδρέα Δρούλια και της Λουκίας Ζαΐμη-Δρούλια) και η Άννα Μπαλή (σύζυγος του [[Ανδρέας Φ. Ζαΐμης|Ανδρέα Φ. Ζαΐμη]]) είχαν αποκτήσει εθνικές εκτάσεις απο το [[1828]] εως τον Ιανουάριο του [[1997]]. Εκεί κατασκεύασε εξοχική οικία, η οποία διατηρείται μέχρι και σήμερα ενώ άλλες βρίσκονται στην [[Αρεόπολη]] και στο [[Γύθειο]]. Στο εσωτερικό του κτήματος υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Λουκίας, το οποίο είναι αφιερωμένο στην Λουκία Ζαΐμη - Νέγρη και στην Ελισάβετ Ζαΐμη - Παπασπύρου, και μέσα στην είσοδο υπάρχουν ταφικές κρύπτες των γόνων της οικογενείας με γόνους 17 κλαδικών οικογενειών (απο μία πλευρά η Ελένη Θ. Ζαΐμη (σύζυγος του Γεωργίου Μ. Μπενιζέλου) και οι κόρες της, η Φιλοθέα Μπενιζέλου-Τσακαλάτου (σύζυγος του Αθ. Τσακαλάτου, με γιό τον Σπύρο) και η Ευριδίκη (σύζυγος του D. Howell) με τον Ασημάκη Θ. Ζαιμη, την Ε.Α. Ζαΐμη, τον Θρασύβουλο, τον [[Φωκίων Ζαΐμης|Φωκίωνα]] τον Αλέξανδρο, τον Κωνσταντίνο και τον Φίλιππο, απο μια αλλη τα 4 παιδιά του Παπασπύρου και της Ελισάβετ Ζαΐμη-Παπασπύρου (Σαλώμη, Σωκράτης, Λαέρτης, Ετεοκλής) και απο μία άλλη πλευρά η Μαρία [[Λεωνίδας Εμπειρίκος|Λ.]] Εμπειρίκου, η Ελισάβετ Ζαΐμη-Παπασπύρου, Μαρία Ζαΐμη-Δημητριάδη, η Μαρία Ζαΐμη-Νοταρά (σύζυγος του [[Σωτήριος Νοταράς|Σ.]] Νοταρά), η Ροζαλίζα Ζαΐμη-Λυκουρέζου και η Ασπασία Ζαΐμη-Βερούτη). Στο εσωτερικό της εκκλησίας βρίσκονται εικονογραφίες ([[1935]]) που έκανε ο σπουδαίος Νεοέλληνας ζωγράφος [[Φώτης Κόντογλου|Φώτης Κόντογλου]]. Επίσης ο [[Ανδρέας Ζαΐμης]] είχε στην ιδιοκτησία του αρχοντικό σπίτι με μεγάλο κήπο στην γωνία της Αγίου Ανδρέα & Ζαΐμη, οπού είχε χτιστεί το [[1837]] από τον μηχανικό [[Σταμάτης Κλεάνθης|Σταμάτη Κλεάνθη]]. Το κτίριο είχε χρησιμοποιηθεί ως κατοικία δημάρχου, ως αγγλικό προξενείο και κατά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο ως νοσοκομείο Άγγλων και Γάλλων. Από το [[1925]] μέχρι και το [[1995]], έτος κατεδάφισης του οικήματος, η οικία ανήκε στην οικογένεια Ντόντη.
== Μέλη ==
| |||