Κωνσταντίνος Δ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

}}

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας '''Κωνσταντίνος Δ´''', ο οποίος εσφαλμένα αποκαλείται με το προσωνύμιο του πατέρα του, ''Πωγωνάτος'',<ref>Norwich, John Julius, 'Byzantium: The Early Centuries', pg 316</ref> βασίλεψε από το [[668]] μέχρι το θάνατό του το [[685]].

== Βιογραφία ==

Γιος του [[Κώνστας Β΄|Κώνστα Β΄]], ο Κωνσταντίνος αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας, διέταξε τον ακρωτηριασμό των ρινών των δύο μικρότερων αδελφών του, προκειμένου να τους καταστήσει αδύναμους στον ανταγωνισμό για το θρόνο. Η σκληρότητα της πρώτης του αυτής σημαντικής απόφασης, θυμίζει την απροκάλυπτη αδελφοκτονία από τον πατέρα του του αδελφού του Θεοδόσιου, για τους ίδιους λόγους. Από κει και έπειτα όμως, ο Κωνσταντίνος επέδειξε αξιοσημείωτη ικανότητα ηγέτη και στρατιωτικού.

 

Μέχρι το έτος της ανάληψης της εξουσίας από τον Κωνσταντίνο, οι [[Άραβες]] είχαν συντελέσει την κατάκτηση του [[Αιγαίο]]υ, προσθέτοντας τη [[Χίος|Χίο]], τη [[Σμύρνη]] και την [[Κύζικος|Κύζικο]] της Βιθυνίας, έως την άφιξή τους στα περίχωρα της [[Κωνσταντινούπολη]]ς το [[674]]. Την εμφάνισή του κάνει όμως τον ίδιο καιρό, το περίφημο [[Υγρό πυρ|{{Πολυτονικό|ὑγρόν πῦρ}}]], ένα όπλο που θα καταστεί σύντομα το αποτελεσματικότερο μέσον για την αντιμετώπιση των εχθρικών στόλων. Μέχρι το [[679]], ο χαλίφης [[Μωαβίας|Μουαΐγια]], μη μπορώντας να διασπάσει την βυζαντινή άμυνα, συμφωνεί στους όρους ειρήνης που του προτείνει ο Αυτοκράτορας και λύνει την πολιορκία. Η πενταετής αντίσταση στους Άραβες έκανε τον Αυτοκράτορα πολύ δημοφιλή.

 

Έχοντας εξασφαλίσει το μέτωπο των Αράβων, στρέφεται κατά ενός νέου εχθρού, των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]]. Το [[680]] ξεκινά εκστρατεία εναντίον τους, κατευθυνόμενος μέσω του [[Βόσπορος|Βοσπόρου]] προς το δέλτα του [[Δούναβης|Δούναβη]], στον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]]. Εκεί αποβιβάζονται τα στρατεύματά του σε ακατάλληλη ελώδη περιοχή, συναντώντας μεγάλες δυσχέρειες στην κίνηση και ανάπτυξη. Το σοβαρό αυτό λάθος τακτικής θα δώσει την ευκαιρία στους Βούλγαρους να επιτύχουν μια ανέλπιστη νίκη και να συμφωνήσουν ευνοϊκούς όρους ειρήνης.

 

Ο Κωνσταντίνος ασχολήθηκε και αυτός, όπως και ο Κώνστας με το θέμα του [[μονοθελητισμός|μονοθελητισμού]]. Συγκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη το [[678]] την [[ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος|ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο]], οι εργασίες της οποίας ολοκληρώθηκαν το [[681]], καταδικάζοντας το μονοθελητισμό. Οι αποφάσεις αυτής της συνόδου αποτελούν και το τέλος της παρουσίας του χριστιανικού αυτού δόγματος. Ο Κωνσταντίνος πέθανε το 685 από [[δυσεντερία]], μόλις 33 ετών, αφήνοντας το Βυζαντινό κράτος σε σημαντικά ισχυρότερη θέση από ότι το παρέλαβε.

 

== Οικογένεια ==