Παταγονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα χαρακτηριστικά σημεία των πεδιάδων της Παταγονίας είναι οι περιοχές εγκάρσιας ανάβασης μεταξύ τους, πιο γνωστές από τις οποίες είναι το [[Γκουαλίτσου]], νότια από τον [[ποταμός|ποταμό]] [[Ρίο ΝέγκροΝέγρο]], το [[Μακιντσάο]] και [[Βαλτσέτα]] (που παλαιότερα γέμιζε με τα νερά της λίμνης [[Ναουέλ Ουαπί]], τροφοδοτώντας τον ποταμό [[Λιμάι]]), το [[Σενγκέρ]] και ο ποταμός [[Ντεσεάδο]]. Εκτός από αυτά τα εγκάρσια [[βαθύπεδο|βαθύπεδα]], πολλά από τα οποία αναγνωρίζονται ως αρχαϊκές διαωκεάνιοι δίαυλοι, υπάρχουν και άλλα που καλύπτονται από λίμνες, όπως τα [[Γιαγκαγκτού]], [[Μάστερς]] και [[Κολουέ Ουαπί]], καθώς και ορισμένα στο κέντρο της χώρας, νότια του [[Πουέρτο Ντεσεάδο]]. Στις κεντρικές περιοχές επικρατούν εδάφη βασαλτικής λάβας που προέρχονται από [[ηφαίστειο|ηφαιστειακές]] εκρήξεις, οι οποίες συντέλεσαν στο σχηματισμό του παταγονικού υψιπέδου από την τριτογενή περίοδο μέχρι και σήμερα. Στο δυτικότερο 1/3 της περιοχής η λάβα καλύπτεται από πιο πρόσφατες παγετωνικές αποθέσεις. Εκεί, σε επαφή με μεταμορφωμένα [[κρητιδική περίοδος|κρητιδικά]] πετρώματα που ανήλθαν από το γρανίτη της τριτογενούς περιόδου, η διάβρωση από την ξαφνική τήξη και υποχώρηση των παγετώνων και τις [[τεκτονικές πλάκες|τεκτονικές κινήσεις]] έχει σχηματίσει ένα μεγάλο διαμήκες βαθύπεδο, το οποίο διαχωρίζει την πεδιάδα από τους πρώτους [[λόφος|λόφους]]. Αντίστοιχο βαθύπεδο σχηματίζεται στους πρόποδες των Άνδεων, το οποίο και περιέχει τα πιο πλούσια και γόνιμα εδάφη της Παταγονίας. Επίσης, οι λιμνολεκάνες κατά μήκος των Άνδεων έχουν σχηματιστεί από μικρούς παγετώνες, όπως για παράδειγμα οι λίμνες [[Αρχεντίνο]] και [[Φανιάνο]], καθώς και ο παράκτιος κόλπος της [[Μπαΐα Ινούτιλ]].<ref name="Princeton"/>