Γενίτσαροι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πηγές|13|05|2010}}

 

Οι '''Γενίτσαροι''', ή ''γιανίσαροι'' ([[ΔΦΑ|ΔΦΑ:]] jăn'isâr, [[Τουρκική γλώσσα|Οθωμαν. Τουρκ.]] يڭيچرى, ''γενίσερι'', «νέος στρατιώτης»), ήταν επίλεκτα σώματα της [[Οθωμανική αυτοκρατορία|οθωμανικής αυτοκρατορίας]]. Αρχικά συγκροτούνταν από αιχμαλώτους πολέμου και παιδιά χριστιανικών οικογενειών που εξαναγκάζονταν από μικρή ηλικία σε στρατιωτική υπηρεσία. Αρχικά και για τέσσερις αιώνες αποτέλεσαν την αιχμή της πολεμικής μηχανής της Αυτοκρατορίας και των Σουλτάνων, όπου με τον καιρό εξελίχθηκαν σε παραστρατιωτικό κέντρο εξουσίας σε εσωτερικούς πολιτικούς και οικονομικούς αγώνες, πολλές φορές και κατά των ίδιων των Σουλτάνων, μέχρι τις [[15 Ιουνίου]] του [[1826]] όπου και διατάχθηκε ο ολοκληρωτικός διωγμός τους, ο αποκαλούμενος "[[Βακάι Χαϊριγιέ|Βακάι-ι-Χαϊριγιέ]]", (Vakay-i-Hayriye) από τον Σουλτάνο [[Μαχμούτ Β΄]].

== Βακάι-ι-χαϊριγιέ ==

Το [[1826]], ο σουλτάνος [[Μαχμούτ Β΄]] απαλλάχθηκε από τους απείθαρχους Γενίτσαρους διατάζοντας τους πιστούς σπαχήδες του να τους σφαγιάσουν στους κοιτώνες τους.

 

== Δείτε επίσης ==