Ιωάννης Καραβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η [[28 Οκτωβρίου]] [[1940]], βρήκε τον ταγματάρχη, τότε, Καραβία να υπηρετεί στο 3ο γραφείο της Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Ο Καραβίας, αναχώρησε για το ''«Αποσπάσμα Πίνδου»'', την ελληνική δύναμη των 2.000 ανδρών και των 4 πυροβόλων, που με διοικητή τον ηρωικό συνταγματάρχη [[Κωνσταντίνος Δαβάκης|Κωνσταντίνο Δαβάκη]] φρουρούσε τις διαβάσεις της [[Πίνδος|Πίνδου]] προς το [[Μέτσοβο]], όπου έφτασε το πρωί [[30 Οκτωβρίου]] 1940. Στις [[2 Νοεμβρίου]] 1940 και μετά τον τραυματισμό του, ο Δαβάκης ανέθεσε τη διοίκηση του ''Αποσπάσματος'' στον ταγματάρχη Καραβία, ο οποίος ύστερα από σκληρό αγώνα κατόρθωσε να αποκρούσει τους Ιταλούς της επίλεκτης [[Ταξιαρχία Αλπινιστών Τζούλια|ιταλικής μεραρχίας ''«Τζούλια»'']]. Αυτή ήταν η πρώτη ελληνική νίκη κατά τη μάχη της [[Πίνδος|Πίνδου]]. Μετά την οπισθοχώρηση των Ιταλών ο Καραβίας ηγήθηκε στρατιωτικών σωμάτων που πολέμησαν μέχρι τον Απρίλιο του 1941 τους Ιταλούς εντός του Αλβανικού εδάφους.

Μετά την κατέρρευσηεπίθεση τουτων μετώπουΓερμανών στην Ελλάδα και την είσοδοκατάρρευση τωντου Γερμανών στην Ελλάδαμετώπου, ο Καραβίας κατέφυγε στην Πάρο, τόπο καταγωγής της συζύγου του, και από εκεί διέφυγε στη [[Μέση Ανατολή]]. Εκεί διακρίθηκε στις επιχειρήσεις των [[Συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|Συμμάχων]] ως υποδιοικητής τάγματος της 1ης Ταξιαρχίας. Στη συνέχεια, διετέλεσε διοικητής του 1ου Τάγματος της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας του Ελληνικού Στρατού υπό τον συνταγματάρχη [[Θρασύβουλος Τσακαλώτος|Τσακαλώτο]] στη [[Μάχη του Ρίμινι]], στην [[Ιταλία]]. Ο αντισυνταγματάρχης Καραβίας, ύστερα από σκληρή μάχη, κατόρθωσε να διασπάσει την αμυντική γραμμή των Γερμανών και στις [[21 Σεπτεμβρίου]] [[1944]], μπήκε θριαμβευτής στο [[Ρίμινι]]. Η Ελληνική Σημαία υψώθηκε στο Δημαρχείο της πόλης, που ο Δήμαρχός της, την παρέδωσε στον Ελληνικό Στρατό.