Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dasnik (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Dasnik (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 19:
}}
 
''' Μιχαήλ Β΄''' (Μέγας Δούκας Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς; [[ρωσική γλώσσα|ρώσικα]] Михаи́л Алекса́ндрович) ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της [[Ρωσία]]ς τηςαπ'τη δυναστείαςδυναστεία των Ρομάνοφ. Ήταν τέταρτος γιος του [[Αλέξανδρος Γ΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Γ΄]], ο μικρότερος αδελφός του [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικολάου Β΄]]. Διοικητής ρωσικού στρατού, Αντιστράτηγος (2 Ιουλίου 1916), ο Γενικός Υπασπιστής, ο Γερμανός ναύαρχος (24 Ιουλίου 1905), και μέλος της Γερουσίας.
 
Απο το 1899 (η ημερομηνία του θανάτου του πρίγκιπα Γεωργίου) έως τον Αύγουστο του 1904 (η γέννηση του γιου [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικολάου Β΄]] του Αλεξέι) - ήταν ο διάδοχος του θρόνου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Τυπικά βασίλεψε μόνο 16 ώρες λόγω της παραίτηση του αδελφού του Νικολάου Β΄ και γιου του [[Αλεξέι]]. Στις 3 Μαρτίου 1917 αρνήθηκε να παραλάβει την εξουσία, χωρίς τη βούληση του ρωσικού λαού, και κάλεσε σε υπακοή την Προσωρινή Κυβέρνηση που είχε δημιουργηθεί.
 
== Ενθρόνιση ==
Γραμμή 27:
Από τη γέννηση, πήρε το τίτλο του Μεγάλου Δούκα. Κατά την έγκριση, το 1886, νέων θεσμικών οργάνων της αυτοκρατορικής οικογένειας, αποφασίστηκε ότι ο παλιός τίτλος του "Αυτοκράτορα" τώρα θα απονέμεται μόνο στον αυτοκράτορα και την αυτοκράτειρα. Όλοι οι άλλοι άρχοντες, [[Δούκας|Δούκοι]] και Πρίγκιπες χάνουν την πρόσθεση "αυτοκράτορες" στον τίτλο του.
 
Μετά το βάπτισμα, του τρίτου παιδιού του ο Νικολάου Β΄ - (της τρίτης κόρης του -) στις 18 Ιουνίου του 1899 πεθαίνει από πνευμονική αιμορραγία και ο τσάρος και Μεγάλος Δούκας Γεώργιος Αλεξάντροβιτς. Έτσι ο θρόνος μεταβιβάστηκε στον Μιχαήλ Β΄.
 
Το Φεβρουάριο 1917 ξεσπά η [[Ρωσική Επανάσταση|Επανάσταση]] και στις 15 Μαρτίου 1917, ο [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικόλαος Β΄]] παραιτείται από το θρόνο. Αρχικά τη θέση του πήρε ο γιος του, αλλά επειδή σύμφωνα με τους γιατρούς ο μικρός δε θα κατάφερνε να ζήσει για πολύ μακριά από τους γονείς του που θα βρίσκονταν στην εξορία, ο Νικόλαος Β΄ανακάλεσε την απόφασή του.
Γραμμή 37:
Το 1907, ως υπασπιστής και αντιστράτηγος, διοικητής του συντάγματος ο Τσάρος Μιχαήλ Β΄ είχε συνάψει παράνομη ερωτική σχέση με τη Ναταλία Σερεμέτιεβα, τη σύζυγο αξιωματικού του Βλαντίμιρ Βούλφερτ. Παντρεύτηκε μαζί της μυστικά στη Βιέννη στις 17 (30) Οκτωβρίου του 1912, στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Σάββα. Αυτό το γεγονός προκάλεσε τη οργή του αδελφού του [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικόλαου Β΄]] και της μητέρας του [[Μαρία Φεοντόροβνα Φρειδερίκη Δαγμάρ]]. Απολύθηκε από όλες τις θέσεις που κατείχε, και απαγορεύτηκε να επιστρέψει πίσω στη [[Ρωσία]] έτσι συνέχισε και ζει με τη σύζυγό του στην [[Ευρώπη]]. Το 1910 απέκτησαν έναν γιο, τον Γεώργιο.
 
Μετά την έναρξη του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄Παγκόσμιου Πόλεμου]], ο Μιχαήλ Β΄ ζήτησε την άδεια του [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικολάου Β΄]] να επιστρέψει στην πατρίδα και να υπηρετήσει στο στρατό. Μετά τη θετική απάντηση έγινε επικεφαλής τουτης Μεραρχίας Ιππικού στον [[Καύκασος|Καύκασο]], η οποία σχηματίστηκε στις 23 Αυγούστου 1914 από εθελοντές ντόπιους μουσουλμάνους του Καυκάσου και της Υπερκαυκασίας, οι οποίοι σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία, δεν υπηρετούσαν μέχρι τότε στο στρατό.
 
Το 1915, η Ναταλία και ο γιος της έλαβαν από τον αυτοκράτορα τον τίτλο του Κόμη Μπρασόφ, ο Νικόλαος Β΄ αναγνώρισε τον ανιψιό του Γεώργιο, αλλά δεν του έδωσε κανένα δικαίωμα στο θρόνο. Στις 26 Μαρτίου, 1915 τιμήθηκε με τον τίτλο του Κόμη του Μπρασόφ.