Άννα Ιβάνοβνα της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

H '''Άννα Ιβάνοβνα''' ([[ρωσική γλώσσα|ρώσικα]]:Анна Иоанновна) ήταν αυτοκράτειρα της [[Ρωσία]]ς της δυναστείας των Ρομάνοφ. Δεύτερη κόρη του τσάρου Ιβάν Ε΄ (αδελφού και συν-κυβερνήτη του τσάρου Πέτρου Α΄) από τη Βασίλισσα Πρασκοβία Φεόδοροβνα. Παντρεύτηκε το 1710 με τον Δούκα της Κυρλανδίας Φρειδερίκο Βιλγκέλμ. Έγινε χήρα 4 μήνες μετά το γάμο, και έμεινε στη Κυρλανδία. Μετά το θάνατο του Πέτρου Β΄ κλήθηκε το 1730 στο θρόνο από το [[Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο]] ως μονάρχης με περιορισμένες εξουσίες υπέρ των αριστοκρατών. Αλλά με την υποστήριξη της αριστοκρατίας, πήρε όλη τη δύναμη της και διέλυσε το Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο.

Η Άννα γεννήθηκε το 1693 και έζησε 15 χρόνια στο προαστιακό χωριό Ισμαήλοβο με τη μητέρα της. Τον Απρίλιο του 1708 η βασιλική οικογένεια, συμπεριλαμβανομένης και της Άννας Ιβάνοβνα, μετακόμισε στην [[Αγία Πετρούπολη]]. Παντρεύτηκε το 1710 τον Δούκα της Κυρλανδίας Φρειδερίκο Βιλγκέλμ ο οποίος πέθανε μετά από 4 μήνες του γάμου τους.

Κατόπιν αιτήματος του Πέτρου Α΄, η Άννα Ιβάνοβνα συνέχισε να ζει στη [[Γιέλγκαβα]] (τώρα το δυτικό τμήμα της [[Λετονία]]ς), υπό τον έλεγχο του εκπροσώπου του Ρώσου πρωθυπουργού Μπεστούζεφ-Ρουμίν που για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν επίσης ο εραστής της ΆνναΆννας Ιβάνοβνα. Στη ζωή της Άννας λίγο μετά μπήκε ο άνθρωπος που άσκησε μεγάλη επιρροή πάνω της μέχρι το θάνατό της.

Μετά το θάνατο του Πέτρου Β΄ στις 19 Ιανουαρίου 1730 το ανώτατο διοικητικό όργανο, το [[Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο]], άρχισε τη συζήτηση σχετικά με το νέο αυτοκράτορα. Το μέλλον της Ρωσίας προσδιορίστηκε από 7 άτομα: Καγκελάριο Γκολόβκιν, 4 εκπρόσωπους του γένους Ντολγκορούκι και δύο Γκολιστίν (Ντμίτρι και Μιχαήλ). Αντιπρόεδρος καγκελάριος Όστερμαν αρνήθηκε να συζητήσει. Το θέμα ήταν περίπλοκο λόγω μη ύπαρξης άμεσων απόγονων της δυναστείας των Ρομάνοφ στην ανδρική γραμμή. Τα μέλη του Συμβουλίου συζήτησαν για τους παρακάτω υποψηφίους: την πριγκίπισσα [[Ελισάβετ της Ρωσίας|Ελισάβετ]] (κόρη του Πέτρου Α΄), βασίλισσα Λαπούκινα (1η σύζυγος του [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Πέτρου Α΄]]), τον Δούκα του [[Σλέσβιγκ]] (παντρεμένο με την κόρη του Πέτρου Α΄, Άννα Πετρόβνα), Πριγκίπισσα Ντολγκορούκαγια (ήταν αρραβωνιασμένη με τον [[Πέτρος Β΄ της Ρωσίας| Πέτρο Β΄]]). Η κληρονομιά της [[Αικατερίνη Α΄ της Ρωσίας|Αικατερίνη Α΄]] το 1727, πρόβλεπε το δικαίωμα στην Ελισάβετ και στους απογόνους της στο θρόνο, μετά τον Πέτρο Β΄ και την Άννα Πετρόβνα.

Ο αγώνας μεταξύ των δύο κομμάτων για το νέο κρατικό σύστημα μόλις άρχισε. Το Ανώτατο Συμβούλιο προσπάθησε να πείσει την Άννα να επιβεβαιώσει τις νέες εξουσίες του. Υποστηρικτές της απολυταρχίας (Όστερμαν, Θεοφάνης Προκοπόβιτς, Γιαγουζίνσκι, Καντεμίρ) και η αριστοκρατία ήθελαν να αναθεωρηθεί η "συμφωνία". Τελικά επικράτησε η αριστοκρατία που έπεισε την Άννα Ιβάνοβνα να αναθεωρήσει την υπογραφή της "συμφωνίας" και έτσι η Άννα Ιβάνοβνα ανέλαβε την εξουσία χωρίς περιορισμούς, πήρε όλη τη δύναμη της και διέλυσε το [[Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο]].

Η γαλλική διπλωματία κατά τη διάρκεια του πολέμου, με σκοπό την αποδυνάμωση των προσπαθειών της Ρωσίας στη Δύση, προσπάθησε να αναθερμάνει την ρώσο-τουρκική σύγκρουση χωρίς όμως τα επιθυμητά αποτελέσματα, διότι η [[Υψηλή Πύλη]] ήταν σε πόλεμο με το [[Ιράν]]. Ωστόσο, ο πόλεμος με την Τουρκία άρχισε το 1735 λόγω του [[Καύκασος|Καυκάσου]] αφού έγινε παράβαση των συνόρων από ταταρικά στρατεύματα. Η Ρωσική διπλωματία, γνωρίζοντας για τις επιθετικές προθέσεις της Πύλης προσπάθησε να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Ιράν. Για το σκοπό αυτό, στο Ιράν παραχωρήθηκαν τα πρώην εδάφη κατά μήκος των δυτικών και νότιων ακτών της [[Κασπία Θάλασσα|Κασπίας Θάλασσας]]. Όταν στην [[Κωνσταντινούπολη]] έλαβεέλαβαν γνώση της συμφωνίας, στον Καύκασο είχαν σταλεί οι Τάταροι της Κριμαίας για να κατακτήσουν τη γη που παραχωρήθηκε στο Ιράν.

Το 1736, τα στρατεύματα υπό τις διαταγές του Μίνιχ εισέβαλαν και κατέλαβαν την πρωτεύουσα του Χανάτου Μπακτσεσαράι, αλλά έχασε σχεδόν το ήμισυ του στρατού, ως. αποτέλεσμαΕξαιτίας της νόσου, ο Μίνιχ άφησε βιαστικά την [[Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας|Κριμαία]]. Το καλοκαίρι του 1736 η Ρωσία κατέλαβε επιτυχώς το φρούριο Αζόφ. Το 1737 κατάφερε να πάρει το φρούριο Οτσάκοφ. Τα έτη 1736-1738 το [[Χανάτο]] της Κριμαίας καταστράφηκε.

Με πρωτοβουλία του σουλτάνου το 1737 στο συνέδριο ζητήθηκε σύναψη ειρήνης, με τη συμμετοχή της Ρωσίας, της Αυστρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι συνομιλίες δεν οδήγησαν στην ειρήνη και έτσι συνεχίστηκαν οι συγκρούσεων.

Το 1739, τα ρωσικά στρατεύματα νίκησαν τους Οθωμανούς και πήραν το φρούριο Χοτίν. Όμως, το ίδιο έτος, οι Αυστριακοί είχαν υποστεί ήττα μια μετά την άλλη και σύναψαν ειρήνη με την [[Υψηλή Πύλη]]. Το Σεπτέμβρη του 1739 συνάχθηκε συνθήκη ειρήνης μεταξύ της Ρωσίας και της Υψηλής Πύλης. Συμφωνήθηκε ότι η Ρωσία δεν είχε δικαίωμα να κρατήσει στόλο στην Αζοφική, πήρε μικρή περιοχή στην Ουκρανία, το Μεγάλο και το Μικρό ΚαντάρμπαΚαντάρμπαχ στο Βόρειο Καύκασο και μεγάλο μέρος της περιοχής νότια της Αζοφικής θεωρήθηκαν ως «εμπόδιο μεταξύ των δύο αυτοκρατοριών»θάλασσας.

Το 1732, η Άννα Ιβάνοβνα ανακοίνωσε ότι το θρόνο κληρονομεί η ανιψιάς της Άννα Λεοπόλδοβνα. Η ανιψιά της Άννα Λεοπόλδοβνα παντρεύτηκε τον Δούκα Αντόν Ιούρλιχ του Μπράνσβικ, και μαζί του απέκτησαν ένα γιο τον [[Ιβάν ΣΤ΄ της Ρωσίας|Ιβάν ΣΤ΄]].

Στις 5 Οκτωβρίου του 1740 η Άννα Ιβάνοβνα ενώ δειπνούσε με τον Μπίρονα έπεσε αναίσθητη. Έπασχε από επικίνδυνη ασθένεια.Το ζήτημα της διαδοχής διευθετήθηκε πολύ καιρό πριν, ο διάδοχός της, ορίστηκε ο Ιβάν ΣΤ΄. Έμεινε να αποφασιστεί ποιος θα είναι ο κηδεμόνας του λόγω της ηλικίας του. Τελικά ο Μπίρον ανέλαβε την κηδεμονία του παιδιού.

Στις 17 Οκτωβρίου του 1740 η Άννα Ιβάνοβνα πέθανε σε ηλικία 48-χρονών. Θάφτηκε στο καθεδρικό ναό των Αποστόλων [[Απόστολος Πέτρος |Πέτρου]] και [[Απόστολος Παύλος|Παύλου]] στην [[Αγία Πετρούπολη]].

Μετά το θάνατο της αυτοκράτειρας Άννας Ιβάνοβνα, ο γιος της Άννας Λεοπόλδοβνα και του Δούκα Αντόν Ιούρλιχ του Μπράνσβικ, μόλις δυο μηνών ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας υπό την κηδεμονία του δούκα της Κυρλανδίας Μπίρονα.