Πάπας Γρηγόριος ΙΕ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Αφαιρώ 55 σύνδεσμους interwiki, που τώρα παρέχονται από τα Wikidata στο d:Q132692
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
|όνομα = Γρηγόριος ΙΕ΄
|εικόνα = [[Αρχείο:Gregor XV.jpg|250px]]
|από = [[9 Φεβρουαρίου|09-02-]] [[1621]]
|έως = [[8 Ιουλίου|08-07-]] [[1623]]
|προκάτοχος = [[Πάπας Παύλος Ε΄|Παύλος Ε΄]]
|διάδοχος = [[Πάπας Ουρβανός Η΄|Ουρβανός Η΄]]
|θυρεός = C o a Gregorio XV.svg
}}
Γραμμή 14:
 
[[Αρχείο:Ludovico Ludovisi with Gregory XV.jpg|thumb|left|200px|O Γρηγόριος ΙΕ΄ με τον [[καρδινάλιος-ανιψιός|καρδινάλιο-ανιψιό]] του [[Λουδοβίκος Λουντοβίζι|Λουδοβίκο Λουντοβίζι]]]]
Σπούδασε αρχικά στο [[Παπικό Γρηγοριανό Κολέγιο]] των [[Ιησουίτες|Ιησουιτών]] στη Ρώμη και συνέχισε στο [[Πανεπιστήμιο της Μπολόνια]] από όπου πήρε πτυχία [[κανονικό δίκαιο|κανονικού]] και [[ρωμαϊκόΡωμαϊκό δίκαιοΔίκαιο|ρωμαϊκούΡωμαϊκού Δικαίου]] δικαίου τον Ιούνιο του 1575. Δεν υπάρχουν στοιχεία για χειροτονία του. Το αρχικό του επάγγελμα ήταν παπικός νομικός σύμβουλος στη Ρώμη. Το 1612 ο [[Πάπας Παύλος Ε΄]] τον διόρισε [[Αρχιεπισκοπή της Μπολόνια|αρχιεπίσκοπο της Μπολόνια]] και τον Αύγουστο του 1616 τον έστειλε σαν [[νούντσιος|νούντσιο]] στο [[δουκάτο της Σαβοΐας]], για να μεσολαβήσει στη διαμάχη του [[Κάρολος Εμμανουήλ Α΄|Καρόλου Εμμανουήλ Α΄]] και του [[Φίλιππος Γ΄ της Ισπανίας|Φίλιππου Γ΄ της Ισπανίας]] με αφορμή το [[μαρκησάτο του Μονφερράτου]] του οίκου των [[Γκονζάγκα]]<ref>Η διαμάχη αυτή οδήγησε τελικά στον [[Πόλεμος της διαδοχής της Μάντουας|Πόλεμο της διαδοχής της Μάντουας]], 1628–31.</ref>. Το Σεπτέμβριο του 1616 ο Πάπας Παύλος τον τοποθέτησε σε θέση καρδινάλιου - ιερέα στη ''[[Σάντα Μαρία στην Τρανσποντίνα]]''. Ο Λουντοβίζι παρέμεινε στην αρχιεπισκοπή του μέχρι και το θάνατο του Πάπα Παύλου το 1621, οπότε και μετέβη στη Ρώμη προκειμένου να συμμετάσχει στο [[κονκλάβιο]] το οποίο τελικά τον εξέλεξε.
 
Την περίοδο της εκλογής του, επηρεασμένος από τον προκάτοχό του, και δεδομένης της μεγάλης ηλικίας του, ήταν ήδη 66 ετών, και της κακής κατάστασης της υγείας του, αντιλήφθηκε αμέσως ότι χρειαζόταν ένα δραστήριο συνεργάτη, ο οποίος θα έχαιρε της άκρας εμπιστοσύνης του, και θα τον βοηθούσε στη διακυβέρνηση της εκκλησίας. Θεώρησε ότι ο καταλληλότερος για αυτή τη θέση ήταν ο ανιψιός του [[Λουδοβίκος Λουντοβίζι]], ο οποίος ήταν μόλις 25 ετών και, διακινδυνεύοντας να κατηγορηθεί για νεποτισμό, τον έκανε καρδινάλιο μόλις τρεις ημέρες μετά την εκλογή του. Την ίδια ημέρα, ο αδελφός του [[Οράτιος Λουντοβίζι|Οράτιος]], διορίστηκε αρχηγός του παπικού στρατού. Στην πορεία αποδείχθηκε ότι ο Λουδοβίκος δεν διέψευσε τις προσδοκίες του θείου του. Η ''[[Καθολική Εγκυκλοπαίδεια]]'' αναφέρει ότι «ο Λουδοβίκος, είναι αλήθεια ότι, προασπίστηκε τα συμφέροντά της οικογένειας του με κάθε δυνατό τρόπο, αλλά επίσης χρησιμοποίησε τα θαυμάσια ταλέντα του και την τεράστια επιρροή του για το καλό της Εκκλησίας, και ήταν πραγματικά αφοσιωμένος στον Πάπα». Ο Γρηγόριος εξασφάλισε για τους Λουντοβίζι δύο δουκάτα, ένα για το νεότερο αδερφό του Οράτιο, τον οποίο έκανε ''Nobile Romano'' και δούκα του Φιάνο το 1621, και το άλλο, το δουκάτο του [[Ζαγκαρόλο]], το οποίο αγόρασε από την οικογένεια Κολόνα ο Λουδοβίκος το 1622. Ένας ακόμη ανιψιός του, ο [[Νικολό Λουντοβίζι]], έγινε πρίγκιπας του [[Πιομπίνο]] έχοντας όλη την εξουσία διακυβέρνησης του και λόρδος της [[Έλβα (νήσος)|νήσου Έλβα]] το 1634, έχοντας ήδη παντρευτεί την κληρονόμο στις 30 Μαρτίου του 1632.