Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 37:
====Από τη δημιουργία Πατριαρχείου μέχρι το τέλος του Β΄Παγκοσμίου πολέμου====
Βασικοί σταθμοί της εκκλησιαστικής ιστορίας της περιόδου είναι ο συντονισμένος αγώνας που κατέβαλε για την αποτροπή της αποεθνικοποίησης των Ρουμάνων της Νοτιοδυτικής Τρανσιλβανίας ο [[Μύρων Τρίστεα]] πατριάχρης της Ρουμανίας έλαβε εθναρχικές πρωτοβουλίες: κατέδειξε μέσω του τύπου το πρόβλημα της αποεθνικοποίησης των πληθυσμών των περιοχών αυτών, σύστησε σχολεία και αγροτικά και οικονομικά προγράμματα<ref>Μιχαήλ Τρίτος, Οι Πατριάρχες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας,εκδ.Αφοί Κυριακίδη,Θεσσαλονίκη,2004, σελ.98-100</ref>. Στις 10 Μαΐου 1927 συνυπογράφηκε συμφωνία με το Βατικανό από τον ρωμαιοκαθολικό βασιλιά της χώρας Φερδινάνδο Α' κάτι που ενίσχυε ακόμαπιο πολύ την δράση της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στη Ρουμανία και ε΄δινε τη δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας με το Βατικανό: διορισμός καρδιναλίων από Παπικό θρόνο, διορισμό ιερέων από καρδιναλίους, μισθοδοσία τους από Ρουμανικό κράτος,ελεύθερη λειτουργία εκκλησιαστικού σεμιναρίου για την εκπαίδευση του κλήρου τους,υπό την εποπτεία και των καρδιναλίων περιέρχονταν και τα σχολεία γενικής παιδείας χωρίς τον έλεγχο του Ρουμανικού κράτους.<ref>Μιχαήλ Τρίτος, Οι Πατριάρχες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας,εκδ.Αφοί Κυριακίδη,Θεσσαλονίκη,2004, σελ.100-102</ref>
Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μέρος της Τρανσιλβανίας περιήλθε στην [[Ουγγαρία]] και σε αυτήν έμεινε μόνο ένας επίσκοπος ενώ οι υπόλλοιποι απελάθηκαν, ρουμανικοί ναοί καταστράφηκαν, ενώ αρκετοί Ρουμάνοι εξαναγκάσθηκαν να γίνουν Ρωμαιοκαθολικοί και ορισμένοι ιερωμένοι θανατώθηκαν (Aurel Munteanu, Andrei Bujor, Traian Costea)<ref>Μιχαήλ Τρίτος, Οι Πατριάρχες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας,εκδ.Αφοί Κυριακίδη,Θεσσαλονίκη,2004, σελ.102</ref>
 
====Η γλώσσα της Εκκλησίας====