Τήλεφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 14:
Υπήρχε ναός του Τηλέφου στο [[Παρθένιο Όρος]] και στην [[Πέργαμος|Πέργαμο]], ενώ η ιστορία του ενέπνευσε αρχαίους τραγικούς ποιητές και καλλιτέχνες.
Από ένα σημείο και μετά δεν τον αναφέρετε σωστά το μύθο, ο οποίος έχει ως εξής: Όταν οι Έλληνες έφτασαν στη Μυσία, Β.ΒΔ της Μ. Ασίας,κοντά στην Προποντίδα και τον Ελλήσποντα, νόμισαν ότι βρίσκονταν στη χώρα της Τροίας κι άρχισαν να επιτίθενται εναντίον των κατοίκων, σκοτώνοντας πολλούς και να ρημάζουν τα πάντα. Ο βασιλιάς της Μυσίας, Τήλεφος, γιος του Ηρακλή, που είχε διαδεχτεί στο θρόνο το βασιλιά Τεύθραντα, επιτέθηκε ξαφνικά με ορμή εναντίον των Ελλήνων, προκαλώντας μεγάλες απώλειες. Πάνω στη μάχη ήρθε αντμέτωπος με τον Αχιλλέα, ο οποίος τον τραυμάτισε σοβαρά στο μηρό, κατάφερε όμως να ξεφύγει.Οι Έλληνες όταν διαπίστωσαν το λάθος επέστρεψαν πάλι στην Αυλίδα και αναζητούσα την οδό που θα τους οδηγόυσε στην Τροία. Στο μεταξύ,η πληγή του Τήλεφου δεν γιατρευόταν και τότε έστειλε και πήρε χρησμό από το μαντείο των Δελφών, ο οποίος είχε τη λακωνική φράση: Ο "Τρώσας και ιάσεται". Δηλαδή, αυτός που σε τραυμάτισε θα σε κάνει καλά. Ο Τήλεφος ήρθε τότε στην Ελλάδα, έψαξε και βρήκε τον Αχιλλέα. Του είπε ότι η καταγωγή του είναι ελληνική και του ανέφερε το χρησμό. Τότε ο Αχιλλέας έξυσε λίγη σκουριά από την αιχμή του δόρατός του και μετά από λίγες μέρες ο Τήλεφος έγινε εντελώς καλά και από ευγνωμοσύνη, δέχτηκε να τους δείξει το δρόμο για την Τροία....
.
==Πηγές==
* Emmy Patsi-Garin: ''Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας'', εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
| |||