Ιωσήφ Πλουσιαδηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από φανατικός εχθρός έγινε ένας από τους πιο ένθερμους οπαδούς της Ένωσης των Εκκλησιών και σφοδρός αντίπαλος του [[Μάρκος Ευγενικός|Μάρκου Εφέσου του Ευγενικού]]. Μετείχε στην Βυζαντινή αντιπροσωπία στη [[Σύνοδος της Φερράρας - Φλωρεντίας|Σύνοδο της Φερράρας - Φλωρεντίας]]. Έγραψε αρκετά έργα για την προώθηση των αποφάσεων της Συνόδου, την οποία αποκαλούσε όγδοη Οικουμενική. Ο [[Βασίλειος Βησσαρίων|Βησσαρίωνας]] τον αντάμοιψε με υψηλά εκκλησιαστικά οφφίκια: διετέλεσε πρωτοπρεσβύτερος στον [[Χάνδακας|Χάνδακα]]([[1470]]) και κατόπιν [[επίσκοπος]] της ενετικής [[Μεθώνη Μεσσηνίας|Μεθώνης]] ( ως Ιωσήφ Μεθώνης). Βρήκε ηρωϊκό θάνατο όταν έπαισε η πόλη στους Τούρκους (9 Αυγούστου [[1500]]). <ref>Gerhard Podskalsky, Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας: 1453-1821, μτφρ. πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα,2005, σελ. 127</ref>. Ανάμεσα στα έργα του διακρίνονται απολογίες για τη Σύνοδο και κανόνα με 9 ωδές. Έγραψε επίσης ποιήματα με θέματα θρησκευτικά, με γνωστότερο το «Θρήνο της Θεοτόκου»<ref>Π.Βασιλείου, «Ο αυτόγραφος ΄΄Θρήνος της Θεοτόκου΄΄ του Ιωάννη Πλουσιαδηνού», Ελληνικά, τομ.32,τ/χ.2 (1982),σελ.266-287 </ref>, για τα Πάθη του Χριστού, το οποίο έχει 189 ανομοιοκατάληκτους δεκαπεντασύλλαβους στίχους και θυμίζει λαϊκά μοιρολόγια της εποχής.