Αλίκη Θεοδωρίδου - Νορ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
DEFAULTSORT |
μ μικροδρθ |
||
Γραμμή 1:
Η '''Αλίκη Θεοδωρίδου - Νορ''' (1907-8 Οκτωβρίου 1995) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός.
Τα πρώτα δύο χρόνια της καριέρας της εμφανιζόταν με το όνομα Αλίκη Θεοδωρίδη. Στην εξηντάχρονη και πλέον πορεία της χρησιμοποιούσε μόνο το μικρό της όνομα. Τα τελευταία χρόνια της κάποιοι την ανέφεραν ως '''Αλίκη Πωλ Νορ'''.
Γραμμή 25:
Το θερινό θέατρο «Αλίκης» θα λειτουργήσει πέντε καλοκαίρια με μεγαλύτερη επιτυχία του το έργο «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» του [[Σπύρος Μελάς|Σπύρου Μελά]] με την Αλίκη, τον [[Βασίλης Λογοθετίδης|Βασίλη Λογοθετίδη]] και τον Κώστα Μουσούρη.
Το Δεκέμβριο του 1934 γίνονται τα εγκαίνια του Χειμερινού θεάτρου «Αλίκης» στην [[πλατεία Καρύτση]] [το σημερινό θέατρο «Μουσούρη»] που έφτιαξαν με πολλούς κόπους και πολλά προβλήματα. Πρώτη πρεμιέρα στο θέατρο «Αλίκης» από τον Θίασο Αλίκης- Βασίλη Λογοθετίδη- Κώστα Μουσούρη, με το έργο του Γάλλου
==ΗΠΑ==
Οικονομικές καταστροφές του θιάσου που οφείλονταν στην ρευστή πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα (λογοκρισία, απαγορεύσεις κλπ.), αλλά και προσωπικά προβλήματα ανάγκασαν την Αλίκη να εγκαταλείψει την καριέρα της, την οικογένεια της και να φύγει μόνη της το 1939 για την [[ΗΠΑ|Αμερική]].
Εκεί με την βοήθεια ντόπιων ηθοποιών κάνει την πρώτη εμφάνιση της με το «Κουρέλι» του Νικοντέμι στα [[ελληνική γλώσσα|ελληνικά]]. Αφού έγινε μόνιμη κάτοικος Αμερικής, σχηματίζει διάφορα θεατρικά σχήματα με Ελληνες και Αμερικανούς ηθοποιούς παρουσιάζοντας έργα αποκλειστικά στην [[αγγλική γλώσσα]] απευθυνόμενη στο ξενόγλωσσο αμερικάνικο κοινό. Δούλεψε στο ραδιόφωνο και λιγότερο στην τηλεόραση. Το 1941 γνωρίζει τον δημοσιογράφο-συγγραφέα [[Νίκος Νικολαΐδης|Νίκο
Η Αλίκη και ο Πωλ Νορ επιστρέφουν στην Ελλάδα το 1958. Μετά από επιμονή της μητέρας της παίζει στο θέατρο «Κυβέλης» στην [[Πλατεία Συντάγματος]] στα έργα «Γαλήνη» του [[Ηλίας Βενέζης|Ηλία Βενέζη]], «Δοκίμασε με» των Χέντρυ Χούντ- Πωλ Νορ, «[[Μάνα κουράγιο]]» του [[Μπρεχτ]] και «[[Τσάι και συμπάθεια]]» του [[Ρόμπερτ Άντερσον]].
| |||