Συμπεριφορισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Bot: Migrating 49 langlinks, now provided by Wikidata on d:Q168338 |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
== Συμπεριφορισμός και πραγματισμός==
Ο [[Τζον Γουάτσον]] έδωσε την έναρξη στην εν λόγω θεωρητική οπτική, η οποία βασίζεται στο [[Φιλοσοφία|φιλοσοφικό]] ρεύμα του Πραγματισμού. Σύμφωνα με τον πραγματισμό ο πιο αποτελεσματικός τρόπος ερμηνείας είναι αυτός που βασίζεται στους νόμους της φύσης. Κατά τον Συμπεριφορισμό το εξωτερικό περιβάλλον και συγκεκριμένα η αλληλεπίδραση του ατόμου με τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος διαμορφώνουν την συμπεριφορά του. Δεν αποδίδει την συμπεριφορά του ατόμου σε παράγοντες όπως η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας , το ασυνείδητο ή τα γνωστικά σχήματα. Για τον συμπεριφορισμό όλα αυτά αποτελούν ουσιαστικοποιήσεις. Η ουσιαστικοποίηση είναι οποιαδήποτε απόδοση μιας συμπεριφοράς σε μια άλλη συμπεριφορά. Για παράδειγμα το να αποδώσουμε τη συμπεριφορά (σύμπτωμα) ενός ατόμου με [[σχιζοφρένεια]] στην ψυχική ασθένεια είναι μια ουσιαστικοποίηση. Βασικός άξονας της συμπεριφοριστικής ανάλυσης αποτελεί η έννοια του [[κλασική εξάρτηση|κλασικού εξαρτημένου]] αντανακλαστικού η οποία οφείλεται στον
Η θεμελιώδης συνεισφορά του Τζον Γουάτσον ήταν οι εργασίες του στην εξαρτημένη μάθηση. Όταν δηλαδή ένα ουδέτερο ερέθισμα (Ε<sup>Ο</sup>) συσχετίζεται στο χώρο και στο χρόνο με ένα ανεξάρτητα προκλητικό ερέθισμα (Ε<sup>ΑΠ</sup>) τότε το αρχικά ουδέτερο ερέθισμα αποκτά εξαρτημένη προκλητική δύναμη (Ε<sup>ΕΠ</sup>) προκαλώντας εξαρτημένες αντιδράσεις (Α<sup>Ε</sup>)(π.χ. το σκυλί του Pavlov
O [[Μπ. Φ. Σκίνερ]] ενίσχυσε την οπτική του συμπεριφορισμού με την θεωρία του περί συντελεστικής συμπεριφοράς. Κατά την συντελεστική συμπεριφορά η δράση επιφέρει κάποιο ερέθισμα, το οποίο με τη σειρά του επιφέρει μια αντίδραση. Για παράδειγμα η δράση του να ανοίξω την τηλεόραση επιφέρει το ερέθισμα της αγαπημένης μου τηλεοπτικής σειράς το οποίο εν συνεχεία προκαλεί συναισθήματα χαράς (αντίδραση). Ο Σκίνερ παρατήρησε πειραματικά πως μπορούσε να προγραμματίσει μέσω της επιβράβευσης μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, δημιουργώντας αυτό που θα ονόμαζε «[[συντελεστική εξαρτημένη μάθηση]]». Επιπλέον, επεκτείνοντας τις έρευνές του πειραματιζόμενος με τον ρυθμό της επιβράβευσης, ανακάλυψε πως η επιβράβευση με τυχαίο ρυθμό είχε σαν αποτέλεσμα τα άτομα να συμπεριφέρονται ως εξαρτημένα και πως σε σχέση με την τακτική επιβράβευση, η συμπεριφορά που προκύπτει από την τυχαία επιβράβευση εξουδετερωνόταν δυσκολότερα.
▲Η θεμελιώδης συνεισφορά του Τζον Γουάτσον ήταν οι εργασίες του στην εξαρτημένη μάθηση. Όταν δηλαδή ένα ουδέτερο ερέθισμα (Ε<sup>Ο</sup>) συσχετίζεται στο χώρο και στο χρόνο με ένα ανεξάρτητα προκλητικό ερέθισμα (Ε<sup>ΑΠ</sup>) τότε το αρχικά ουδέτερο ερέθισμα αποκτά εξαρτημένη προκλητική δύναμη (Ε<sup>ΕΠ</sup>) προκαλώντας εξαρτημένες αντιδράσεις (Α<sup>Ε</sup>)(π.χ. το σκυλί του Pavlov) (Μέλλον, 2007).
==Μηχανισμοί διαμόρφωσης συμπεριφοράς==
| |||