Στον [[Αύγουστος|Αυγούστου]] [[1914]] ο Γαλλικός στρατός υπό τις διαταγές του αρχηγού του Γαλλικού Γενικού Επιτελείου, Ζόφερ Ζόφρ, ξεσπά μία επίθεση, αρχικά και για να ικανοποιήσει τον λαό, στην [[Αλσατία]], ενώ συνεχίζει βόρεια πλάι στην Γερμανική Επίθεση. Όμως τα Γαλλικά στρατεύματα αποκρούονται παντού με βαρύτατες απώλειες, ενώ ο Γερμανικός στρατός κατέστρεψε σχεδόν όλο το βαρύ πυροβολικό τους. Έτσι πριν καν τα Γαλλικά στρατεύματα αρχίσουν να υποχωρούν, οι Γερμανοί προσπαθούν αιφνιδιαστικά να τους υπερφαλαγγίσουν.
===Η εξέλιξη της Μάχης===
Στα δεξιά, η Πρώτη Γερμανική Στρατιά, με διοικητή τον Κλούκ περνά μέσα από τις [[Βρυξέλλες]] στις [[20]] Αυγούστου και δύο μέρες μετά συναντά στην [[Μονς]] τα Συμμαχικά στρατεύματα. Τα δύο σώματα της Βρετανικής Εκστρατευτικής Δύναμης θα δεχτούν επίθεση, ενώ δεν έχουν καταφέρει καν να πάρουν ακόμα τις θέσεις τους. Μετά από δύο εβδομάδες, αρχές [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβρη]] και με τους Γάλλους στα δεξιά τους κατάφεραν να υποχωρήσουν και ύστερα να αντεπιτεθούν με τα Γαλλικά στρατεύματα, ενώ τελικώς όλη η γερμανική στρατηγική κατέρρευσε.
===Μετά την μάχη===
Όλοι όσοι συμμετείχαν στην Μάχη του Μάρνη έλαβαν ένα τιμητικό μέρος αν και στην ουσία καμία πλευρά δεν βγήκε κερδισμένοι. Το πιο ωραίο σχόλιο, ίσως, ήταν εκείνο του στρατηγού Ζόφρ ο οποίος δήλωσε: «Δεν ξέρω ποιος κέρδισε την μάχη, αλλά ξέρω σε ποιόν θα έπεφτε το σχέδιο εάν τούτη χάνονταν. Στην πραγματικότητα ιδού τι είχε συμβεί: Ο Κλούκ έλαβε εντολή να αναπτύξει τα στρατεύματα του δυτικά και νότια του [[Παρίσι|Παρισιού]], να τα υπερφαλαγγίσει και τελικώς να τα εξοντώσει. Όμως στις [[30]] Αυγούστου αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερα να περιμένει την στρατιά του Φον Μπύλοφ, στα αριστερά του, ώστε να διατηρίσει την επαφή μεταξύ των δύο στρατιών η οποία καθυστερούσε λόγο της Γαλλικής αντεπίθεσης. Στις 4 Σεπτεμβρίου σταμάτησε η υποχώρηση του Ζόφρ ενώ ταυτόχρονα εξαπόλυσε την δική του επίθεση κατά του Κλούκ. Τελικώς όταν οι 2 Γερμανικές στρατιές συναντήθηκαν δημιουργήθηκε ένα κενό ανάμεσα στις δύο στρατιές στο οποίο εισέβαλαν Γαλλικά και Βρετανικά στρατεύματα. Τελικώς τα Γερμανικά στρατεύματα δέχτηκαν να υποχωρήσουν ως τον ποταμό Αίν και κατάφεραν να διατηρίσουν τις θέσεις τους για τα επόμενα 4 χρόνια.
