Λαϊκό Κόμμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 5:
Στις εκλογές του 1920 επικράτησε έναντι του [[Κόμμα των Φιλελευθέρων|κόμματος των Φιλελευθέρων]] του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]]. Το διάστημα [[1920]]-[[1922|22]] σχηματίστηκαν διαδοχικές κυβερνήσεις με τη συμμετοχή του Λαϊκού Κόμματος, υπό τους [[Δημήτριος Γούναρης|Γούναρη]], [[Νικόλαος Στράτος|Νικόλαο Στράτο]] και [[Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης|Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη]]. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και το στρατιωτικό κίνημα του Σεπτεμβρίου του [[1922]], η πλειοψηφία των στελεχών του διώχτηκε και 5 από τα κυριότερα στελέχη των κυβερνήσεών του εκτελέστηκαν, μαζί με τον τελευταίο αρχιστράτηγο [[Γεώργιος Χατζηανέστης|Χατζηανέστη]].
Την περίοδο [[1923]]-[[1925]], το ακέφαλο Λαϊκό Κόμμα απείχε των εκλογικών αναμετρήσεων. Μετά την πτώση του [[Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος|παγκαλικού]] καθεστώτος, τον Ιανουάριο του 1924, πολιτεύτηκε υπό την ηγεσία του [[Παναγής Τσαλδάρης|Παναγή Τσαλδάρη]], που ανέλαβε προσωρινά, και από 4 Μαΐου (1924) οριστικά, ανακτώντας την εκλογική του επιρροή. Στις εκλογές του [[1932]] στέρησε από το [[κόμμα των Φιλελευθέρων]] την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία και στις εκλογές του [[1933]] επικράτησε, σχηματίζοντας αυτοδύναμη κυβέρνηση. Παρέμεινε στην εξουσία μέχρι και το ατυχές βενιζελικό [[κίνημα του 1935]], συνέπεια του οποίου ήταν η παραίτησή του, και ένεκα του πολιτικού χάους η [[παλινόρθωση της μοναρχίας]] από την κυβέρνηση [[Γεώργιος Κονδύλης|Κονδύλη]].
Στις εκλογές που ακολούθησαν την παλινόρθωση βγήκε πρώτο σε κοινοβουλευτική δύναμη, χωρίς όμως να είναι σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση. Τελικά έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις [[Κωνσταντίνος Δεμερτζής|Κωνσταντίνου Δεμερτζή]] και [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]]. Μετά το θάνατο του [[Παναγής Τσαλδάρης|Παναγή Τσαλδάρη]] και την επιβολή του καθεστώτος της [[Δικτατορία της 4ης Αυγούστου|4ης Αυγούστου]], ανεστάλη η πολιτική του δράση, όπως και όλων των άλλων κομμάτων, ακόμη και αυτού του Ι. Μεταξά, παράγοντες του οποίου και διώχθηκαν.
| |||