Ρομανική τέχνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[File:Vezelay-Basilique-NefAbtei Murbach.JPGjpg|αριστερά|μικρογραφία|200px190px|Το εσωτερικόΝαός του ναούαββαείου τηςτων Αγίας ΜαγδαληνήςΒενεδικτίνων στο ΒεζελέΜούρμπαχ, (Vézelay)νότια της ΓαλλίαςΑλσατία, πρώιμοςπερ. 12ος αι.1160]]

[[Αρχείο:00 Basilique Ste-Marie-Madeleine de Vézelay - JPG1.jpg|δεξιά|μικρογραφία|200px190px|Η πρόσοψη του ναού της Αγίας Μαγδαληνής στο Βεζελέ (Vézelay) της Γαλλίας, πρώιμος 12ος αι.]]

Ο όρος '''ρομανική τέχνη''' (ή ''ρομανικός ρυθμός'', παλαιότερα ''ρωμανική τέχνη'', ''ρωμανικός ρυθμός'') αναφέρεται στο καλλιτεχνικό ρεύμα που κυριάρχησε στη [[Μεσαίωνας|μεσαιωνική Ευρώπη]] από τον [[11ος αιώνας|11ο]] ως τις πρώτες δεκαετίες του [[13ος αιώνας|13ου αι.]] και εκφράστηκε κυρίως στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική και γλυπτική, λιγότερο στη μνημειακή ζωγραφική, την εικονογράφηση χειρογράφων και τη μικροτεχνία. Ονομάστηκε έτσι τον [[19ος αιώνας|19ο αι.]] λόγω της καταγωγής κάποιων χαρακτηριστικών της από τη [[Ρωμαϊκή τέχνη|ρωμαϊκή τέχνη]], όπως αντίστοιχα ονομάστηκαν [[Ρομανικές γλώσσες|ρομανικές γλώσσες]] όσες κατάγονταν από τα λατινικά. Η ρομανική τέχνη είναι η πρώτη που απλώθηκε σε ολόκληρη την καθολική Ευρώπη, από τη Σκανδιναβία ως την Ιβηρική Χερσόνησο και τη Σικελία, συμπεριλαμβανομένων και των [[Βρετανικά Νησιά|Βρετανικών Νησιών]], όπου είναι περισσότερο γνωστή ως «νορμανδική» επειδή εκεί την έφεραν οι Νορμανδοί από την ηπειρωτική Ευρώπη<ref>E.H. Gombrich, ''Το χρονικό της τέχνης'', μτφρ. Λ. Κάσδαγλη, 2η ελλ. έκδ. Αθήνα 1998, σ. 172.</ref>.

Ο ρομανικός ρυθμός επανέφερε στην αρχιτεκτονική και τη γλυπτική της δυτικής Ευρώπης τη μνημειακότητα, που είχε υποχωρήσει μετά την κατάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την παρακμή της τέχνης της. ΣημαντικέςΗ καινοτομίεςμνημειακότητα επιτεύχθηκε κυρίως με την εφαρμογή του νέουθολωτού κατασκευαστικού συστήματος<ref>E.H. Gombrich, ''Το χρονικό της τέχνης'', μτφρ. Λ. Κάσδαγλη, 2η ελλ. έκδ. Αθήνα 1998, σ. 173. Για το θολωτό κατασκευαστικό σύστημα βλ. [http://morfologia.arch.duth.gr/1o_etos/pdf/tholotes.pdf Θολωτές κατασκευές] από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.</ref>, που ήταν ήδη διαδεδομένο στη ρωμαϊκή αρχιτεκτονική. Σε σχέση με το σύστημα «δοκού επί στύλων», οι θόλοι και τα τόξα μπορούσαν να στεγάσουν χώρους με πολύ ρυθμούμεγαλύτερο είναιάνοιγμα.