Παταγονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο πρώτος Ευρωπαίος που θεωρείται ότι διέσχισε τις πεδιάδες της Παταγονίας ήταν ο [[Ροδρίγο ντε Ίσλα]], κατά την αποστολή που του ανέθεσε ο [[Σιμόν ντε Αλκασάμπα Σοτομαγιόρ]] το [[1535]]. Η [[ανταρσία]] των μελών της ομάδας του, τον ανάγκασε να σταματήσει πριν τις Άνδεις και τη δίοδο στη Χιλή. Ο [[Πέδρο ντε Μεντόσα]], εθνική φυσιογνωμία της Αργεντινής, ίδρυσε το [[Μπουένος Άιρες]], αλλά δεν συνέχισε την εξερεύνηση στο νότο. Ο [[Αλόνσο ντε Καμάργο]] ([[1539]]), ο [[Χουάν Λαδριγιέρος]] ([[1557]]) και ο [[Ουρτάδο ντε Μεντόσα]] ([[1558]]) συνέβαλαν στην ανακάλυψη των δυτικών ακτών, ενώ το ταξίδι του [[Σερ Φράνσις Ντρέικ]] το [[1577]] κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Παταγονίας και ο περίπλους προς τη Χιλή και το [[Περού]] χαρακτηρίζεται σημαντικό ορόσημο στην εξερεύνηση της περιοχής. Η γεωγραφική όμως καταγραφή της Παταγονίας οφείλεται στις διεξοδικές αποστολές του [[Πέδρο Σαρμιέντο ντε Γκαμπόα]] στη νοτιοδυτική χώρα το διάστημα [[1579]]-[[1580]]. Οι οικισμοί που ίδρυσε στο [[Νόμπρε ντε ΝτίοςΝτιός]] και στο [[Σαν Φελίπε]] εγκαταλείφθηκαν στη συνέχεια από την [[Ισπανία|Ισπανική κυβέρνηση]], με αποτέλεσμα ο [[Τόμας Κάβεντις]] να ονομάσει τον τελευταίο οικισμό «[[Λιμάνι της Πείνας]]», όταν τον επισκέφτηκε το [[1587]] και τον βρήκε σχεδόν ερημωμένο. Η περιοχή γύρω από το [[Πουέρτο Ντεσεάδο]] που εξερευνήθηκε από τον [[Τζον Ντέιβις]] περίπου την ίδια περίοδο, δωρήθηκε από τον [[Τζον Ναρμπορόου]] στο βασιλιά της [[Αγγλία|Αγγλίας]] [[Κάρολος Β' της Αγγλίας|Κάρολο τον Β΄]] το [[1669]].

Το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα η Ευρωπαϊκή παρουσία στην Παταγονία εδραιώθηκε με τα ταξίδια του [[Τζον Μπάιρον]] ([[1764]]-[[1765]]), του [[Σάμιουελ Γουάλις]] ([[1766]]) και του [[Λουίς Αντουάν ντε Μπουζανβίλ]] (1766). Ο [[Τόμας Φάλκνερ]] δημοσίευσε το «Περιγραφή της Παταγονίας» το [[1774]], ενώ ο [[ Φρανσίσκο Βιέδμα]] ίδρυσε το [[Ελ ΚαρμένΚάρμεν ]] και ο [[Αντόνιο Βιέδμα]] εξερεύνησε το εσωτερικό προς τις Άνδεις ([[1782]]). Τέλος, το 1782 επίσης ο [[Μπασίλιο Βιγιαρίνο]] διέσχισε τον ποταμό [[Ρίο Νέγρο]].

Οι οικονομικές δραστηριότητες της ευρύτερης περιοχής περιλαμβάνουν την εξόρυξη [[ορυκτό|ορυκτών]], τη φαλαινοθηρία, την κτηνοτροφία (κυρίως [[πρόβατο|προβάτων]]), τη [[γεωργία]] ([[σιτάρι]] και στο βόρειο τμήμα στις υπόρροιες των Άνδεων [[φρούτο|φρούτα]]), καθώς και [[εξόρυξη]] [[πετρέλαιο|πετρελαίου]] μετά την ανακάλυψη κοιτασμάτων κοντά στο [[Κομοδόρο Ριβαδάβια]] το [[1907]]. Η παραγωγή [[ενεργεια|ενέργειας]] αποτελεί επίσης σημαντικό τομέα της τοπικής οικονομίας. Η ανάπτυξη της [[σιδηρόδρομος|σιδηροδρομικής]] σύνδεσης του [[Σαν Κάρλος ντε Μπαριλότσε]] με το [[Μπουένος Άιρες]] έγινε για να εξυπηρετήσει τη βιομηχανία πετρελαίου και ενέργειας, τα [[ορυχείο|ορυχεία]] και την αγροτική παραγωγή. Αν και άλλα δίκτυα είχαν κατασκευαστεί νοτιότερα, σήμερα παραμένει σε λειτουργία μόνο οι γραμμές της [[Λα Τροτσίτα]] στο [[ΕσκουέλΕσκέλ]], της [[Ουσουάια]] γνωστή ως «Το τρένο του τέλους του κόσμου»<ref>[http://www.latrochita.org.ar/TrochiIngles/historia.htm History of the Old Patagonian Express], La Trochita, accessed [[2006-08-11]]</ref>, και μία μικρή ιστορική διαδρομή στο [[Περίτο Μορένο]].