Φιλοσοφία της επιστήμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ο φιλόσοφος [[Ντάνιελ Ντένετ]] επινόησε τον όρο ''άπληστη αναγωγή'' για να περιγράψει την υπόθεση ότι τέτοιου είδους αναγωγή είναι δυνατή. Ισχυρίζεται ότι αυτής της μορφής η αναγωγή είναι απλώς '[[κακή επιστήμη]]', που αναζητεί περισσότερο εξηγήσεις ελκυστικές ή εύγλωττα διατυπωμένες, παρά εξηγήσεις χρήσιμες στην πρόβλεψη των φυσικών φαινομένων. Υποστηρίζει ακόμα ότι:

 

Οι συνήθεις αντιρρήσεις απέναντι στην άπληστη αναγωγή στηρίζονται στα λεγόμενα ''αναδυόμενα φαινόμενα'' των '''πολύπλοκων συστημάτων'''. [[Πολύπλοκο σύστημα]] είναι μία σύνθετη δομή, αποτελούμενη από πολλαπλά αλληλεπιδρώντα μέρη, της οποίας η συμπεριφορά είναι διαφορετική από οποιονδήποτε γραμμικό συνδυασμό συμπεριφορών των μερών της (μη γραμμικό σύστημα). Τα πολύπλοκα συστήματα χαρακτηρίζονται από ισχυρή εξάρτηση και ποικιλομορφία μεταξύ των μερών τους, ενώ αντιθέτως η συμμετρία στη δομή ενός συστήματος υποδεικνύει χαμηλή πολυπλοκότητα. Συνήθως τα πολύπλοκα συστήματα είναι ιεραρχικώς αυτοοργανούμενα και εμφανίζουν αναδυόμενες συμπεριφορές (emergent behaviors), δηλαδή καινοφανείς συλλογικές συμπεριφορές οι οποίες δεν μπορούν να αναχθούν στα μεμονωμένα μέρη του συστήματος αλλά οφείλονται στις αλληλεπιδράσεις και τις συσχετίσεις τους. Παραδείγματα τέτοιων συστημάτων είναι οι [[μορφοκλασματικό σύνολο|μορφοκλασματικές]] δομές (fractal). Η ανάλυση τέτοιων συστημάτων αναγκαστικά εμπεριέχει απώλεια πληροφορίας, επειδή ο παρατηρητής πρέπει να διαλέξει ένα δείγμα του συστήματος που δεν μπορεί να είναι πλήρως αντιπροσωπευτικό του συνόλου. Η [[θεωρία πληροφορίας]] μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υπολογιστεί το μέγεθος της απώλειας πληροφορίας και είναι μία από τις επιστημονικές μεθόδους που εφαρμόζονται στη [[θεωρία του χάους]]. Τα πολύπλοκα συστήματα εξετάζονται από την [[επιστήμη συστημάτων]].