Τριπόταμος Φλώρινας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

# ''[[Σακουλέβας]]'' ή ''Στάρα Ρέκα'' (παλιό ρέμα). Είναι ποτάμι γνωστό από την αρχαιότητα με το όνομα ''Λύγκος'', ενώ οι Τούρκοι το έλεγαν ''Καρασού'' (Μαύρο Ποτάμι). Πηγάζει κοντά στη Βίγλα Πισοδερίου, λίγο πιο πάνω από το χωριό [[Άλωνα Φλώρινας|Άλωνα]].

# Ο ''Γεροπόταμος'' ή ''Σετίντσκα Ρέκα''. Οι πηγές του βρίσκονται στη δυτική πλαγιά του όρους Βέρνον[[Βέρνο]] (Καϊμακτσαλάν ή Νίτσε;Βίτσι), ψηλότερα από το χωριό [[Σκοπός Φλώρινας|Σκοπός (Σέτινα)]] και το εγκαταλειμμένο χωριό [[Παπαδιά Φλώρινας|Παπαδιά]]. Ρέει δίπλα στο χωριό, στην ανατολική και βόρεια πλευρά του.

# Ο Ποταμός Παλαίστρας ή ''Μπορέσκα Ρέκα''. Πηγάζει κάπου ανάμεσα στη [[Σιταριά Φλώρινας|Σιταριά]] και την [[Βεύη Φλώρινας|Κάτω Βεύη]], ρέει συνεχώς βορειοδυτικά, περνάει δίπλα από το χωριό [[Παλαίστρα ΦΛώρινας|Παλαίστρα (Μπορέσνιτσα)]] και πριν φτάσει στον Τριπόταμο κατευθύνεται δυτικά και τελικά χύνεται στο [[Σακουλέβας|Σακουλέβα]].

Τα τρία ποτάμια περιβάλλουν το χωριό και αφήνουν ένα άνοιγμα μόνο προς τα νοτιοανατολικά. Από τη διαμόρφωση του εδάφους φαίνεται ότι ο [[Σακουλέβας]] και ο Γεροπόταμος έχουν αλλάξει πολλές φορές κοίτη και ίσως κάποτε η συμβολή τους να γινόταν εκεί που σήμερα βρίσκεται το χωριό. Ακόμα, είναι πολύ πιθανό η περιοχή να ήταν λασπώδης ή και βάλτος. Αυτό μαρτυρεί και η ονομασία ''Βάρικο'', μιας τοποθεσίας του χωριού που σημαίνει λασπότοπος, αλλά και τα πολλά επιφανειακά νερά που υπήρχαν στα λιβάδια.

Οι ηλικιωμένοι του χωριού θυμούνται ότι τα ποτάμια συχνά ξεχείλιζαν και πλημμύριζαν το χωριό. Για να προστατευθούν από τις πλημμύρες έσκαβαν χαντάκια και έφτιαχναν μικρά αναχώματα, έχτιζαν τα σπίτια τους σε πιο ψηλά σημεία, αλλά πολλές φορές χωρίς να επιτυγχάνουν ουσιαστική προστασία. Έτσι σε μια πλημμύρα το [[1935]] έπεσαν τα σπίτια του Σταύρου Τόλκου (ΤαλίδηςΤαλίδη), του Χρήστου Τόλκου και του Πέτκου Τζώγα (ΖιώγαςΖιώγα). Άλλες μεγάλες πλημμύρες έγιναν το [[1912]], [[1919]], [[1950]] και το [[1979]]. Το πρόβλημα λύθηκε σε μεγάλο βαθμό με την κατασκευή αναχωμάτων από την Υπηρεσία Εγγείων Βελτιώσεων το [[1963]] - [[1964]], αλλά και με τη διεύρυνση της κοίτης των ποταμών την οποία προκάλεσε η συνεχής αμμοληψία τις δεκαετίες του ‘60 και ιδιαίτερα του ‘70.

Η διάβαση των ποταμών το καλοκαίρι ήταν εύκολη. Το χειμώνα όμως γινόταν δύσκολη ως αδύνατη. Στο [[Σακουλέβας|Σακουλέβα]] κατασκεύαζαν πεζογέφυρα από κορμούς και σανίδια πλάτους περίπου ενός μέτρου. Αυτή η πεζογέφυρα σχεδόν κάθε χρόνο παρασύρονταν από τα ορμητικά νερά του ποταμού και αμέσως όλοι μαζί οι χωρικοί άρχιζαν τη δουλειά για να την ξαναφτιάξουν. Αυτό συνέβαινε μέχρι το [[1980]] που κατασκευάστηκε η σημερινή τσιμεντένια γέφυρα και έδωσε οριστική λύση στο πρόβλημα.

Στο Γεροπόταμο, στο δρόμο για τον [[Παπαγιάννης Φλώρινας|Παπαγιάννη]], η πρώτη γέφυρα, φτιαγμένη από σιδερένια υποστηλώματα και σανίδια, έγινε το [[1950]] και η σημερινή το [[1961]].