Λαυρεωτικό ζήτημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ως '''λαυρεωτικό ζήτημα''' ή '''Λαυρεωτικά''' περιγράφεται η νομική διαφορά<ref name="Καραγιάννης2">Καραγιάννης Γιάννης, ''Τα λαυρεωτικά "καθρέφτης" της Ελλάδας στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα'', σελ.9, από το ένθετο της Ελευθεροτυπίας "Λαυρεωτικά 1869 - 1875", Ιουλίος 2011</ref> μεταξύ της γαλλοϊταλικής εταιρείας Roux - Serpieri - Fressynet CIE με το ελληνικό δημόσιο σχετικά με την έκταση της εκμετάλλευσης των [[Μεταλλεία Λαυρίου|μεταλλείων του Λαυρίου]], διαφορά η οποία απασχόλησε την κοινή γνώμη την περίοδο [[1869]] - [[1875]] και οδήγησε σε χρηματιστηριακό σκάνδαλο με την πώληση μετοχών της εταιρείας στο ευρύ κοινό σε τιμή δυσανάλογα υψηλή σε σχέση με την πραγματική τους αξία. Απότοκος της τελευταίας εξέλιξης ήταν η οικονομική καταστροφή χιλιάδων οικογενειών που επέλεξαν, βασισμένη στην φημολογία της εποχής, να αγοράσουν μετοχές των μεταλλείων. Πρόκειται για το πρώτο χρηματιστηριακό σκάνδαλο στην ελληνική ιστορία.
Συγκεκριμένα το ζήτημα προέκυψε όταν η [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1870|κυβέρνηση Κουμουνδούρου]], ύστερα από πίεση της αντιπολίτευσης και ειδικότερα του [[Επαμεινώνδας Δεληγεώργης|Επαμεινώνδα Δεληγεώργη]], αμφισβήτησε το δικαίωμα της εταιρείας στην εκμετάλλεση των εκβολάδων, δηλαδή των καταλοίπων των εξορύξεων και των επεξεργασιών που γίνονταν στην [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαία Ελλάδα]] και υπήρχαν στην επιφάνεια του εδάφους, ψηφίζοντας μάλιστα και σχετικό νόμο. Η εταιρεία αρνήθηκε να σταματήσει την εκμετάλλευση των εκβολάδων ζητώντας παράλληλα την μεσολάβηση<ref name="Καραγιάννης2"/> των γαλλικών και ιταλικών κυβερνήσεων. Οι τελευταίοι επενέβησαν υπερ των συμφερόντων της εταιρείας απαιτώντας αποζημίωση. Η απροκάλυπτη συμμετοχή<ref name="Καραγιάννης3">Καραγιάννης Γιάννης, ο.π., σελ.30</ref> των ξένων δυνάμεων στα εσωτερικά της χώρας προκάλεσε πολιτική κρίση με αποτέλεσμα την δημιουργία πολιτικού κενού λόγω των συχνών παραιτήσεων<ref name="Καραγιάννης3"/> των κυβερνήσεων ([[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1870|Κουμουνδούρου]], [[Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1871|Ζαΐμη]], [[Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1871|Βούλγαρη]]). Μετά και την αποπομπή της κυβέρνησης Βούλγαρη, πρωθυπουργός διορίστηκε ο [[Επαμεινώνδας Δεληγεώργης]], ο οποίος κράτησε σκληρή στάση απέναντι στις ξένες κυβερνήσεις. Μπροστά στο αδιέξοδο, ο πρωθυπουργός και ο [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|βασιλιάς Γεώργιος]], ο οποίος διαδραμάτιζε παρασκηνιακό ρόλο σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, απευθύνθηκαν στον ομογενή τραπεζίτη [[Ανδρέας Συγγρός|Ανδρέα Συγγρό]] που είχε εγκατασταθεί στην [[Αθήνα]] προερχόμενος από την [[Κωνσταντινούπολη]]. Ο τελευταίος, ως πληρεξούσιος της [[Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως|Τράπεζας Κωνσταντινουπόλεως]], κατόρθωσε να έρθει σε συμφωνία με την γαλλοιταλική εταιρία και τον Φεβρουάριο του 1873 υπογράφηκε συμφωνία μεταβίβασης των μεταλλείων
Σχεδόν αμέσως η εταιρεία εξέδωσε [[Μετοχή|μετοχές]] ονομαστικής αξίας 200 δραχμών. Η φημολογία γύρω από τα τεράστια αποθέματα του Λαυρίου καθώς και η στήριξη των τραπεζών προς την εταιρεία οδήγησαν χιλιάδες
== Παραπομπές ==
|