Επιτροπή για την Κρατική Ασφάλεια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Npm (συζήτηση | συνεισφορές) μ Αποσαφήνιση συνδέσμου |
|||
Γραμμή 30:
Χρησιμοποιώντας την ιδεολογική γοητεία του πρώτου κράτους εργατών-αγροτών, και αργότερα πολεμώντας τον [[φασισμός|φασισμό]] και με τον [[Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος|Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο]], οι Σοβιετικοί επιτυχημένα στρατολόγησαν υψηλόβαθμους κατασκόπους, αν και, η υπογραφή το 1939 στο [[Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότωφ]], η ήττα το 1956 της '''Ουγγρικής εξέγερσης''', και η [[Άνοιξη της Πράγας]] το 1968 εξάντλησαν σε μεγάλο βαθμό την ιδεολογική στρατολόγηση. Οι νέοι στη Δύση ένιωθαν αποτροπιασμό για τις παραβιάσεις της κυριαρχίας ανεξάρτητων κρατών από τον [[Κόκκινος Στρατός|Κόκκινο Στρατό]] και από την γερασμένη σοβιετική ηγεσία υπό τον [[Λεονίντ Μπρέζνιεφ]]. Ως συνέπεια, η KGB χρησιμοποίησε τον εκβιασμό και την δωροδοκία ως όπλα για την στρατολόγηση Δυτικών πρακτόρων.
Η KGB, όπως και οι Δυτικές ομόλογες υπηρεσίες, ξεχώριζαν το προσωπικό παροχής πληροφοριών σε πράκτορες, που παρείχαν την πληροφορία, και ελεγκτές, που μετέφεραν τις πληροφορίες στο [[Κρεμλίνο της Μόσχας|Κρεμλίνο]] και ήταν υπεύθυνοι για την παρακολούθηση και την πληρωμή των πρακτόρων. Μερικοί από τους πιο σημαντικούς πράκτορες, όπως ''η Πεντάδα του Κέμπριτζ'', είχαν πολλαπλούς ελεγκτές στην διάρκεια της καριέρας τους ως κατασκόπων. Παραδόξως, ο [[Κιμ Φίλμπυ]], που θεωρούσε τον εαυτό του ως αξιωματούχο της KGB, πληροφορήθηκε με αγένεια σχετικά με αυτόν τον διαχωρισμό όταν αυτομόλησε στην Σοβιετική Ένωση και ως σε ξένο πράκτορα, δεν του επιτράπηκε καν να εισέλθει στα κεντρικά γραφεία της KGB .
== Η ιστορία της KGB ==
| |||