Εθνική Λυρική Σκηνή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 7:
Το 1958 εγκαινιάζεται το νεότερο Θέατρο Ολύμπια, σηματοδοτώντας μια άνθιση του οργανισμού, που περιλαμβάνει είκοσι παραγωγές τον χρόνο, πρώτες παρουσιάσεις (πρεμιέρες), καθώς και παραστάσεις στο [[Ωδείο Ηρώδου Αττικού]] και το [[Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου]]. Πρώτη παράσταση στο νέο αυτό κτίριο είναι η '''Αΐντα''' του Βέρντι. Η παρουσία της [[Μαρία Κάλλας|Μαρίας Κάλλας]] υπήρξε καθοριστική για το καλλιτεχνικό ανάστημα του οργανισμού, που ωστόσο μπαίνει σε τροχιά ύφεσης με την άνοδο της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας]] το 1967.
Με τη [[μεταπολίτευση]] ο οργανισμός περιέρχεται στο Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ καταργείται το «[[πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων]]», μέχρι πρότινος απαραίτητο για την πρόσληψη προσωπικού και καλλιτεχνών. Σταδιακά, ο φορέας πολιτισμού διαγράφει ανοδική πορεία, με εμπλουτισμό του ρεπερτορίου του, συνεργασίες με αλλοδαπά λυρικά θέατρα, αλλά και τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του ελληνικού καλλιτεχνικού χώρου της εποχής.
Το 1994 η ΕΛΣ επαναδιατυπώνεται ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και συνεχίζει, παρά τις αντιξοότητες, να προσφέρει πολιτισμό στο φιλοθεάμων κοινό της Αθήνας και των επισκεπτών της. Τα τελευταία χρόνια μία ολοένα και εντονότερη συζήτηση για τις ελλιπείς εγκαταστάσεις τείνει να βρει τη λύση της, στον υπό σχεδιασμό πολυχώρο του Νέου Φαλήρου. Το πολλά υποσχόμενο Κέντρο Πολιτισμού, δωρεά Σταύρου Νιάρχου, φιλοδοξεί να καλύψει τις απαραίτητες κτιριακές υποδομές της ΕΛΣ, προσφέροντας νέα πνοή πολιτισμού με την υπογραφή του παγκοσμίως γνωστού αρχιτέκτονα [[Ρέντσο Πιάνο]].
| |||