Το '''Εθνικόν Ενωτικόν κόμμαΚόμμα''' (ΕΕΚ) ήταν ελληνικό πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε τοντο Δεκέμβριο του [[1935]] από τον [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]]. Το κόμμα αυτό είχε γενικά δημοκρατικές - προοδευτικές τάσεις και εκπροσωπήθηκε στην ελληνική Βουλή, μεταπολεμικά, όπως προέκυψε κατά τις εκλογές του 1946, (31 Μαρτίου), καθώς και στις εκλογές του 1950, (5 Μαρτίου), με ολιγόριθμηολιγάριθμη ομάδα βουλευτών.
Όμως τονΤο Δεκέμβριο του 1950 το ΕΕΚ συγχωνεύτηκε με την υπό τοντο [[Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος|Στέφανο Στεφανόπουλο]] ομάδα βουλευτών που αποσπάστηκε από το [[Λαϊκό Κόμμα]], και δημιουργήθηκεδημιουργώντας το "[[Λαϊκό Ενωτικό Κόμμα|Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα]]", το οποίο όμως και αυτό μετά από σύντομο σχετικό διάστημα προσχώρησε στον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]].
Όργανο του κόμματος ΕΕΚ ήταν η εφημερίδα «Ελληνική Φωνή», όπου αρθρογράφησαν μετέπειτα γνωστοί πανεπιστημιακοί και φίλοι του Κανελλόπουλου, όπως ο ακαδημαϊκός [[Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος|Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος]] και οι Φαίδων Βεγλερής και Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος.
