Μάχη της Μόσχας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Npm (συζήτηση | συνεισφορές) μ →Το γερμανικό σχέδιο: Αποσαφήνιση συνδέσμου |
Dkat (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 102:
Στα τέλη Οκτωβρίου οι γερμανικές δυνάμεις είχαν φθαρεί, μόνο το ένα τρίτο των μηχανοκίνητων οχημάτων εξακολουθούσαν να λειτουργούν, ενώ οι μεραρχίες πεζικού είχαν το ένα τρίτο ή το μισό της δύναμής τους και σοβαρά προβλήματα εφοδιασμού, που εμπόδιζαν την παράδοση ζεστού ιματισμού και άλλου χειμερινού εξοπλισμού στο μέτωπο. Ακόμα και ο Χίτλερ φαινόταν ότι είχε αποδεχτεί την ιδέα του μακροχρόνιου πολέμου, καθώς η προοπτική να αποσταλούν άρματα σε τόσο μεγάλη πόλη, δίχως την υποστήριξη βαρέος πεζικού ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη, μετά και το παράδειγμα της αιματηρής [[Πολιορκία της Βαρσοβίας|κατάληψης της Βαρσοβίας]] το 1939.<ref name="GlantzTTG">Glantz, chapter 6, sub-ch. "To the Gates", σσ. 80ff.</ref>
Στην μελέτη του της ναζιστικής οικονομίας, ο Adam Tooze, ισχυρίζεται ότι
Για να ενδυναμώσει την αποφασιστικότητα του Κόκκινου Στρατού και να τονώσει το ηθικό των πολιτών, ο Στάλιν διέταξε να γίνει η παραδοσιακή στρατιωτική παρέλαση στις 7 Νοεμβρίου 1941, για την επέτειο της [[Ρωσική Επανάσταση|Οκτωβριανής Επανάστασης]], στην [[Κόκκινη Πλατεία]]. Τα σοβιετικά στρατεύματα παρέλασαν μπροστά από το Κρεμλίνο και αμέσως μετά βάδισαν στο μέτωπο. Η παρέλαση είχε μεγάλη συμβολική σημασία στο να καταδείξει την αποφασιστικότητα των Σοβιετικών, και αυτό
Όμως, παρά την επίδειξη γενναιότητας, ο Κόκκινος στρατός στην πραγματικότητα βρισκόταν σε επισφαλή θέση. Παρόλο που ενισχύθηκε το [[Κλιν]] και η [[Τούλα]], όπου αναμενόταν γερμανική επίθεση, με 100.000 άνδρες, οι σοβιετικές αμυντικές θέσεις ήταν ακόμα σχετικώς λεπτές. Εντούτοις ο Στάλιν ήθελε να να γίνουν αρκετές προληπτικές επιθέσεις στις γερμανικές γραμμές παρά τις διαμαρτυρίες του Ζούκοφ, ο οποίος του υπέδειξε την πλήρη έλλειψη εφεδρειών.<ref>Zhukov, τόμος 2, σ. 27.</ref> Η Βέρμαχτ ήταν σε θέση να αποκρούσει τις περισσότερες από τις αντεπιθέσεις, εξαντλώντας των Κόκκινο Στρατό και σε οχήματα και σε προσωπικό, που θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί στην άμυνα της Μόσχας. Η επίθεση είχε επιτυχία μόνο δυτικά της Μόσχας, κοντά στο [[Αλέξινο]], όπου τα σοβιετικά άρματα επέφεραν μεγάλες απώλειες στην 4η στρατιά, επειδή οι Γερμανοί είχαν ακόμα ελλείψεις σε αντιαρματικά όπλα, ικανά να πλήξουν τα νέα, καλώς θωρακισμένα, T-34.<ref name="GlantzTTG" />
|