Ρούσε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 43:
===Οθωμανική κατάκτηση===
Κατά την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανική κατάκτηση]] οι εισβολείς κατέστρεψαν την πόλη, αντιδρώντας σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια απελευθέρωσης το 1595 από ένα ενωμένο στρατό [[Βλάχοι|Βλάχων]]-Βουλγάρων, υπό το [[Μιχαήλ ο Γενναίος|Μιχαήλ το Γενναίο]]. Μετά την ανοικοδόμησή του τα επόμενα χρόνια το Ρούσε ονομάστηκε Ρουστσούκ (στα [[Τουρκική γλώσσα|Τουρκικά]] ΄μικρό Ρούσε΄) και επεκτάθηκε πάλι σε μεγάλο φρούριο το 18ο αιώνα. Αργότερα έγινε ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια στο Δούναβη και διοικητικό κέντρο του Βιλαετίου της Τούνα, που εκτεινόταν από τη [[Βάρνα]] και την [[Τούλτσεα]] μέχρι τη Σόφια και τη [[Νις (Σερβία)|Νις]].
===Νεότερη Βουλγαρία===
Αφότου έγινε τμήμα της σύγχρονης Βουλγαρίας στις 20 Φεβρουαρίου 1878, το Ρούσε ήταν ένα από τα βασικά πολιτιστικά και οικονομικά κέντρα της χώρας. Εντονη ανοικοδόμηση την περίοδο αυτή άλλαξε την αρχιτεκτονική όψη της πόλης σε τυπικά Κεντροευρωπαική. Το Ρούσε είναι γνωστό για τις πολλές πρώτες καινοτομίες στη Βουλγαρία όπως
* 1864 - το πρώτο τυπογραφείο στη Βουλγαρία
* 1867 - τέθηκε σε λειτουργία η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή, που συνέδεε το Ρούσε με τη Βάρνα
* 1879 - η πρώτη γεωπονική σχολή ΄΄Ομπαζτσοφ τσιφλίκ΄΄, σήμερα Αγροτικό επιστημονικό ερευνητικό ινστιτούτο, προσανατολισμένο στη γεωπονία και την επιστήμη των σπόρων
* 1881 - ναυπηγήθηκε το πρώτο πλοίο από χάλυβα στη Βουλγαρία
* 1881 - η πρώτη ιδιωτική Βουλγαρική τράπεζα, Τζίρνταπ
* 1881 - η Σχολή Μηχανικών Ναυτικού, η πρώτη τεχνική σχολή στη Βουλγαρία. Αργότερα μεταφέρθηκε στη Βάρνα
* 1883 - ο πρώτος [[Μετεωρολογικός σταθμός]]
* 1884 - ο πρώτος Βουλγαρικός φαρμακευτικός σύλλογος
* 1885 - ιδρύθηκε η πρώτη Βουλγαρική ένωση τεχνικών
* 1890 - το πρώτο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο
* 1891 - η πρώτη ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία ΄΄Μπουλγκάρια΄΄
* 1896 - ο πρώτος χειροκίνητος ανελκυστήρας
* 1897 - η πρώτη κινηματογραφική προβολή. Η δεύτερη ήταν ένα μήνα αργότερα στην πρωτεύουσα Σόφια
* 1927 - η πρώτη βιομηχανία παραγωγής καλτσών στη Βουλγαρία, Φάζαν
* 1933 - τα πρώτα διυλιστήρια πετρτελαίου.
Εδώ κατασκευάσθηκαν τα πρώτα Βουλγαρικά εργοστάσια για αναψυκτικά και γραβάτες. Ο πρώτος αεροπόρος Συμεών Πετρόφ γεννήθηκε στο Ρούσε.
Στη νεοαπελευθερωμένη Βουλγαρία του τέλους του 19ου αιώνα το Ρούσε ήταν κοσμοπολίτικη πόλη με πολυεθνικό πληθυσμό. Σύμφωνα με την πρώτη απογραφή του 1883 σε συνολικό πληθυσμό 26.156 καταγράφηκαν 11.342 Βούλγαροι, 10.252 Τούρκοι, 1.943 Εβραίοι, 841 Αρμένιοι, 476 Γερμανοί, 291 Ελληνες, 231 Βλάχοι (Ρουμάνοι), 170 Ρώσοι, 113 Σέρβοι και Κροάτες, 79 Γύφτοι, 76 Ούγγροι, 74 Τάταροι, 58 Ιταλοί, 58 Γάλλοι, 32 Αγγλοι, 19 Πέρσες, 16 Πολωνοί, 16 Τσέχοι και 69 άλλοι.
΄΄Ολες οι προσόψεις στους κεντρικούς δρόμους του Ρούσε θα έχουν πλούσιες γύψινες διακοσμήσεις ΄΄ απαιτούσαν οι Κανονισμοί Κατασκευής Ιδιωτικών Κτιρίων του 1893, που εκδόθηκαν από το Δήμο του Ρούσε.
Μετά την παραίτηση το 1886 του πρίγκιπα Αλέξανδρου Βάτεμπεργκ, ως αντίδραση στην εξέλιξη της αντιβασιλείας υπό τον πρωθυπουργό Στέφαν Σταμπόλοφ, στασίασε στο Ρούσε μια ομάδα Ρωσόφιλων αξιωματικών του στρατού. Η στάση κατεστάλη βίαια και 13 από τους ηγέτες καταδικάσθηκαν γρήγορα σε θάνατο και εκτελέσθηκαν κοντά στην πόλη, πράγμα που προκάλεσε μεγάλη λαική δυσαρέσκεια. Μετά από δεκαετίες, το 1934, ντόπιοι πολίτες διενήργησαν έρανο και ανήγειραν ένα μνημείο στη θέση όπου εκτελέσθηκαν οι Ρωσόφιλοι αξιωματικοί. Το μνημείο ανατινάχτηκε το 1940, αλλά ξαναχτίστηκε το 1966 στο ίδιο περίπου σημείο.
===Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Σοσιαλισμός===
Μεταξύ Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε η Νότια [[Δοβρουτσά]] είχε απολεσθεί υπέρ της Ρουμανίας, η οικονομική σημασία της πόλης μειώθηκε. Το ίδιο καο πληθυσμός και το Ρούσε δεν ήταν πια η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας (μετά την πρωτεύουσα της πρώην [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμυλίας]] [[Φιλιππούπολη]], καθώς την ξεπέρασαν γρήγορα η Σόφια και η Βάρνα. Πολλές μεγάλες εταιρείες έφυγαν και όλα τα ξένα προξενεία έκλεισαν, εκτός από το Ρωσικό, που δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί.
Η επιστροφή της Νότιας Δοβρoυτσάς στη Βουλγαρία το 1940 δημιούργησε ευνοικές συνθήκες για την αποκατάσταση του ηγετικού ρόλου της πόλης. Εγινε επαρχιακό κέντρο και η οικονομική δραστηριότητα αναζωογονήθηκε. Η κατασκευή της γέφυρας Ρούσε - Τζιούρτζιου το 1954 και η γρήγορη εκβιομηχάνιση έδωσαν νέα ώθηση στην ανάπτυξη. Το Ρούσε εμφανίσθηκε πάλι ως σημαντικός οικονομικός, μεταφορικός, πολιτιστικός και εκπαιδευτικός κόμβος. Επεκτάθηκαν η ελαφρά βιομηχανία και η βιομηχανία μηχανημάτων και χημικών, κατασκευάσθηκε ένα μεγάλο λιμάνι και η πόλη έγινε πανεπιστημιακό κέντρο. Με την απογραφή του 1985 καταγράφηκε πληθυσμός πάνω από 186.000.
===Πτώση του Σοσιαλισμού και δημοκρατική Βουλγαρία===
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το Ρούσε μπήκε σε μια σκοτεινή περίοδο της ιστορίας του. Κτίσθηκε στο Τζιούρτζιου το εργοστάσιο Βέρατσιμ, που ρύπαινε τον αέρα μεταξύ 1980 και 1987, επηρεάζοντας την ανάπτυξη της πόλης. Ο πληθυσμός μειώθηκε και 15.000 άνθρωποι μετανάστευσαν μεταξύ 1985 και 1992. Ευτυχώς το 1987 το Ρουμανικό εργοστάσιο σταμάτησε να ρυπαίνει κάτω από την πίεση περιβαλλοντικών οργανώσεων, τόσο στη Βουλγαρική όσο και στη Ρουμανική κομμουνιστική ηγεσία. Οργανώσεις, όπως η Εκογκλασνόστ, προκάλεσαν διαδηλώσεις σε εθνική κλίμακα και επηρέασαν έντονα τη δημοκρατική αλλαγή. Τη δεκαετία του 1990 επηρεάστηκε από την οικονομική κρίση της Βουλγαρίας. Οι περισσότερες μεγάλες εταιρείες είχαν ζημίες και η ανεργία αυξήθηκε, προκαλώντας νέα κύματα μετανάστευσης. Από το 2000 η πόλη έχει αρχίσει να ανακτά τον προηγούμενο ηγετικό της ρόλο.
| |||