Λουδοβίκος Θείρσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο [[Μόναχο]] της [[Βαυαρία]]ς το 1825. Ήταν γιος του [[Κλασικισμός|κλασικιστή]] και φιλέλληνα [[Ειρηναίος Θείρσιος|Ειρηναίου Θείρσου]] και αδελφός του [[Χειρουργός|χειρουργού]] [[Καρλ Τίερς]] και του θεολόγου [[Χάινριχ Βίλελμ Ζοσίας Τίερς]]. Σπούδασε στην [[Ακαδημία Καλών Τεχνών (Μόναχο)|Ακαδημία Καλών Τεχνών]] του Μονάχου για να σπουδάσει [[γλυπτική]], αλλά από μερικά χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με την [[ζωγραφική]], όπου είχε ως καθηγητές τους [[Χάινριχ Μαριά φον Ες]] (Heinrich Maria von Hess), [[Τζούλιους Σκνορρ φον Κάρλσφελντ]] (Julius Schnorr von Carolsfeld) και [[Καρλ Σκορν]] (Karl Schorn). Μετά την αποφοίτησή του από την ακαδημία, ζωγράφισε πίνακες με θέμα τη [[Σακουντάλα]], ηρωικό πρόσωπο ενός δράματος γραμμένο από τον [[Ινδοί|Ινδό]] ποιητή [[Καλιντάσα]], και μια σκηνή την [[εξέγερση των Καμισάρ]]. Έπειτα μετέβηκε στη [[Ρώμη]], όπου φιλοτέχνησε σκηνές από την καθημερινή ζωή των [[Ιταλοί|Ιταλών]]. Ενδεικτικός πίνακας εκείνης της περιόδου, είναι ο πίνακας ''"Hiob unter seinen Freunden"'', δηλαδή ''"Εργασία μεταξύ των φίλων του"''.

=== Στην Αθήνα ===

Το 1852, συνόδεψε τον πατέρα του στην [[Αθήνα]], όπου αντικατέστησε το ναπολιτάνο ζωγράφο [[Ραφαέλο Τσέκολι]], καθηγητή του [[Σχολείο των Τεχνών (Αθήνα)|Σχολείου των Τεχνών]] (μετέπειτα ''Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών''). Κατά την διάρκεια της παρομονής του στην Ελλάδα, τράβηξε το ενδιαφέρον του για τη [[Βυζαντινή τέχνη|βυζαντινή εικονογραφία]]. Αγιογράφησε αρκετές [[Νωπογραφία|νωπογραφίες]] σε ελληνικές εκκλησίες και αποτέλεσε εισηγητής της εφαρμογής [[δυτική τέχνη|δυτικών]] τεχνοτροπιών, όπως η νατουραλιστική άποψη και την ανατομία των σώματος, ώστε να [[Μοντερνισμός|μοντερνοποιηθεί]] η βυζαντινή τέχνη. Στο πλαίσιο αυτό, του πιστώνεται ορισμένες φορές η αποκάλυψη της βυζαντινής τέχνης στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης. Ωστόσο μια τέτοια μεταρρυθμιστική κίνηση, ήταν αμφιλεγόμενη στην Ελλάδα, αφού συναντούσε τη σθεναρή αντίσταση από όσους αντιτίθονταν σε αυτήν. Οι τελευταίοι υποστήριζαν ότι αποτελεί μια προσπάθεια να αντικαταστήσει τη μακρόχρονη ελληνική παράδοση με ξενόφερτες επιρροές. Αρκετές εφημερίδες αντιτάχθηκαν στον διορισμό του Λουδοβίκου Θείρσιου ως καθηγητή και συνέχιζαν να αντιτάσσονται στην παραλαβή των απαραίτητων προμηθειών ώστε να μπορέσει να αγιογραφήσει τις εκκλησίες που αναλάμβανε.