Λουδοβίκος Θείρσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Λουδοβίκος Θείρσιος''' ([[γερμανικά]]: Ludwig Thiersch, προφ. Λούντβιχ Τίερς, [[Μόναχο]], 12 Απριλίου 1825 - ό.π., 10 Μαΐου 1909)<ref name="mkl">"Thiersch", ''Meyers Konversations-Lexikon''</ref> ήταν [[Γερμανός]] ζωγράφος, κυρίως θεμάτων με [[Μυθολογία|μυθολογικό]] και [[Αγιογραφία|αγιογραφικό]] ενδιαφέρον, με επιρροές από την [[Ελλάδα]].

Γεννήθηκε στο [[Μόναχο]] της [[Βαυαρία]]ς το 1825. Ήταν γιος του [[Κλασικισμός|κλασικιστή]] και φιλέλληνα [[Ειρηναίος Θείρσιος|Ειρηναίου Θείρσου]] και αδελφός του [[Χειρουργός|χειρουργού]] [[Καρλ Τίερς]] και του θεολόγου [[Χάινριχ Βίλελμ Ζοσίας Τίερς]]. Σπούδασε στην [[Ακαδημία Καλών Τεχνών (Μόναχο)|Ακαδημία Καλών Τεχνών]] του Μονάχου για να σπουδάσει [[γλυπτική]], αλλά από μερικά χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με την [[ζωγραφική]], όπου είχε ως καθηγητές τους [[Χάινριχ Μαριά φον Ες]] (Heinrich Maria von Hess), [[Τζούλιους Σκνορρ φον Κάρλσφελντ]] (Julius Schnorr von Carolsfeld) και [[Καρλ Σκορν]] (Karl Schorn). Μετά την αποφοίτησή του από την ακαδημία, ζωγράφισε πίνακες με θέμα τη [[Σακουντάλα]], ηρωικό πρόσωπο ενός δράματος γραμμένο από τον [[Ινδοί|Ινδό]] ποιητή [[Καλιντάσα]], και μια σκηνή την [[εξέγερση των Καμισάρ]]. Έπειτα μετέβηκε στη [[Ρώμη]], όπου φιλοτέχνησε σκηνές από την καθημερινή ζωή των [[Ιταλοί|Ιταλών]]. Ενδεικτικός πίνακας εκείνης της περιόδου, είναι ο πίνακας ''"Hiob unter seinen Freunden"'', δηλαδή (''"Εργασία μεταξύ των φίλων του"'').<ref name="mkl" />

Το 1852, συνόδεψε τον πατέρα του στην [[Αθήνα]], όπου αντικατέστησε το ναπολιτάνο ζωγράφο [[Ραφαέλο Τσέκολι]], καθηγητή του [[Σχολείο των Τεχνών (Αθήνα)|Σχολείου των Τεχνών]] (μετέπειτα ''Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών'').<ref name="mkl" /><ref>Pollali</ref> Κατά την διάρκεια της παρομονής του στην Ελλάδα, τράβηξε το ενδιαφέρον του για τη [[Βυζαντινή τέχνη|βυζαντινή εικονογραφία]]. Αγιογράφησε αρκετές [[Νωπογραφία|νωπογραφίες]] σε ελληνικές εκκλησίες και αποτέλεσε εισηγητής της εφαρμογής [[δυτική τέχνη|δυτικών]] τεχνοτροπιών, όπως η νατουραλιστική άποψη και την ανατομία των σώματος, ώστε να [[Μοντερνισμός|μοντερνοποιηθεί]] η βυζαντινή τέχνη.<ref name="Danos79">[[Αντώνης Δανός]], p. 79</ref> Στο πλαίσιο αυτό, του πιστώνεται ορισμένες φορές η αποκάλυψη της βυζαντινής τέχνης στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης. Ωστόσο μια τέτοια μεταρρυθμιστική κίνηση, ήταν αμφιλεγόμενη στην Ελλάδα, αφού συναντούσε τη σθεναρή αντίσταση από όσους αντιτίθονταν σε αυτήν.<ref>Lydakis, p. 86; as cited by Pollali</ref> Οι τελευταίοι υποστήριζαν ότι αποτελεί μια προσπάθεια να αντικαταστήσει τη μακρόχρονη ελληνική παράδοση με ξενόφερτες επιρροές.<ref name="Danos79" /> Αρκετές εφημερίδες της εποχής, αντιτάχθηκαν στον διορισμό του Λουδοβίκου Θείρσιου ως καθηγητή και συνέχιζαν να αντιτάσσονται στην παραλαβή των απαραίτητων προμηθειών ώστε να μπορέσει να αγιογραφήσει τις εκκλησίες που αναλάμβανε.

Επί βασιλείας του [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]], τέτοιες δυτικές μεταρρυθμίσεις, ήταν θεμιτές από τον Βαυαρό μονάρχη, όπως επίσης και από τον πρύτανη του [[Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο|Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου]] και εξέχοντα αρχιτέκτονα [[Λύσανδρος Καυταντζόγλου|Λύσανδρο Καυταντζόγλου]], κάνοντας τις αντιδράσεις των συντηρητικών ανεπιτυχείς. Μαθητής του Θέρσιου ήταν ο ζωγράφος [[Νικόλαος Γύζης]],<ref>Lydakis, σ. 186; as cited by Pollali</ref> ο οποίος μέσα από την τέχνη του, εμφάνιζε δυτικές επιδράσεις αρκετά ελληνοποιημένες, καταξιώνοντάς τον ως ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα.<ref>[[Αντώνης Δανός]], σσ. 90–93</ref> Οι πιο γνωστές νωπογραφίες του, βρίσκονται στο παρεκκλήσιο του [[Παρεκκλήσι του Αγίου Νικοδήμου (Αθήνα)|Αγίου Νικοδήμου]] του Νυκτερινού μαθητή του Κυρίου, στη συνοικία της [[Ακρόπολη (συνοικία)|Ακρόπολης]], δίπλα στην [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία|ρωσική]] εκκλησία της [[Ναός Αγίας Τριάδας (Αθήνα)|Αγίας Τριάδας]].<ref name="Kyriakos">[[Αναστάσιος Διομήδης Κυριακός]], pp. 87–88</ref><ref>{{ cite web | url=http://www.iaath.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=714:2011-05-09-08-30-32&catid=121:2011-04-06-21-39-40&Itemid=570 | title=Αγία Τριάδα (Ρωσική Εκκλησία) | publisher=[[Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών]] | accessdate=4 Σεπτεμβρίου 2013}} </ref>

* {{en}} {{cite journal | last = Δανός | first = Αντώνης |authorlink=[[Αντώνης Δανός]]| title = The Culmination of Aesthetic and Artistic Discourse in Nineteenth-century Greece: Periklis Yannopoulos and Nikolaos Gyzis | journal = Journal of Modern Greek Studies | volume = 20 | issue = 1 | year = 2002 | pages = 75–112 | doi = 10.1353/mgs.2002.0005| accessdate=5 Σεπτεμβρίου 2013}}}}