Σούμεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 20:
==Eτυμολογία==
Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά ως Συμεωνίς το 1153 από τον [[Άραβες|Αραβα]] περιηγητή Ιντρισί. Το όνομα πιθανόν προέρχεται από το Βουλγαρικό ΄σούμα΄ ΄δάσος (φυλλοβόλων)΄, αν και μερικοί θεωρούν 9(Κόνσταντιν Γίρετσεκ) ότι προέρχεται από το όνομα του Βούλγαρου αυτοκράτορα [[Συμεών Α΄ της Βουλγαρίας|Συμεών του Μεγάλου]]. Τα επόμενα χρόνια η πόλη αναφερόταν με διάφορα ονόματα, όπως Σούμενα, Σούμνα, Σούμουλαρ, Σούμουνουμ, Σούμνου και Σούμεν.
==Ιστορία==
Οι παλιότερες αναφορές για το Σούμεν χρονολογούνται από την πρώιμη [[Εποχή του Σιδήρου]]. Από το 12ο αιώνα π.Χ. είναι το πρώτο φρούριο στη γύρω περιοχή. Αρχαιολογικές έρευνες, που πραγματοποιήθηκαν από το 1957 ως το 1987, προσδιόρισαν τις χρονολογικές περιόδους, τον τρόπο και τους πόρους της ζωής των κατοίκων του φρουρίου. Είχε ένα τείχος πάχους δύο περίπου μέτρων, χτισμένο από ακατέργαστες πέτρες. Τον 5ο αιώνα π.Χ. χτίσθηκε δεύτερο τείχος μπροστά από το προηγούμενο. Το 2ο αιώνα μ.Χ. οι [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίοι]] έχτισαν ένα στρατιωτικό οχυρό στα ερείπια των [[Θράκες|Θρακικών]] οχυρώσεων. Η κατασκευή του τείχους είναι πια με κονίαμα. Κατασκευάσθηκε ένας πύργος πάνω από την πύλη, ίστηκαν ένας τετράγωνος πύργος στα δυτικά και ένας ημικυκλικός στα νότια. Τον 4ο και 5ο αιώνα ολόκληρος ο λόφος οχυρώθηκε με νέο τείχος με εννέα πύργους. Μεταξύ 8ου και 10ου αιώνα το φρούριο ανακαινίστηκε, με τη χρήση του Ρωμαικού τείχους και των πύργων και την ανέγερση στα βορειοανατολικά νέου τείχους και δύο πύργων.
Το 681 ο χαν [[Ασπαρούχ]] προσάρτησε την περιοχή στην Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία. Το 811 το Σούμεν κάηκε από το [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινό]] αυτοκράτορα [[Νικηφόρος Α΄|Νικηφόρο]], που σκοτώθηκε όμως στη Μάχη της Πλίσκας και ο χαν Κρούμος της Βουλγαρίας επένδυσε το κρανίο του Νικηφόρου με ασήμι και το χρησιμοποιούσε σαν κύπελλο για οινοποσία. Η Βουλγαρική οχύρωση του 7ου-10ου αιώνα εξελίχθηκε σε μια φεουδαρχική πόλη με κάστρο με περιμετρικές, εσωτερική και εξωτερική, αμυντικές ζώνες, όπου μπορούμε να μετρήσουμε 28 πύργους και προμαχώνες, τρεις πύλες και πέντε μικρές στοές με πολλές εκκλησίες και εργαστήρια (12ος ως 14ος αιώνας). Τη χρυσή περίοδο του Βουλγαρικού πολιτισμού υπό το Συμεών το Μέγα (893 - 927), το Σούμεν ήταν κέντρο πόλιτιστικής και θρησκευτικής δραστηριότητας και μπορεί να γεννήθηκε το όνομα Συμεωνίς. Κατά τη Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία το Σούμεν ήταν σημαντικό στρατιωτικό, διοικητικό και οικονομικό κέντρο, εκτοπίζοντας ακόμη και την παλιά Βουλγαρική πρωτεύουσα Πρεσλάβα και επεκτεινόμενο έξω από τα τείχη. Στη μεσαιωνική πόλη του Σούμεν κύρια θρησκεία ήταν η Ορθόδοξη Χριστιανική, απόδειξη της οποίας είναι η εύρεση στο περίγραμμα των τειχών επτά εκκλησιών, αναμνηστικών νομισμάτων με την απεικόνιση σταυρών και αγγέλων και τα πολυάριθμα ευρήματα Ορθόδοξων σταυρών χωριστά, καθώς και η απεικόνισή τους σε δαχτυλίδια και άλλα τεχνουργήματα, που βρέθηκαν στους τάφους και τα σπίτια. Η κατάσταση αλλάζει μόνο μετά την Οθωμανική κατάκτηση της πόλης το 15ο αιώνα, οπότε καθιερώθηκε το [[Ισλάμ]].
Το 1388 ο σουλτάνος [[Μουράτ Α΄]] ανάγκασε την πόλη να παραδοθεί στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]]. Μετά την αποτυχημένη σταυροφορία του [[Βλάντισλαβ Γ΄ της Βάρνας|Βλάντισλαβ Βαρνέντσζικ]] το 1444, η πόλη καταστράφηκε από τους Οθωμανούς και μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση. Το 18ο αιώνα διερύνθηκε και οχυρώθηκε. Τρεις φορές, το 1774, το 1810 και το 1828, προσβλήθηκε χωρίς επιτυχία από Ρωσικές στρατιές. Οι Τούρκοι στη συνέχεια της έδωσαν το όνομα ΄Γκαζί΄ (Νικήτρια). Το 1854 ήταν το αρχηγείο του Ομάρ Πασά και το σημείο συγκέντρωσης του Τουρκικού στρατού (δες [[Κριμαϊκός Πόλεμος]]).
Το 19ο αιώνα το Σούμεν ήταν σημαντικό κέντρο της Βουλγαρικής Εθνικής Αναγέννησης, με τον πρώτο εορτασμό των [[Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος|Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου]] στη Βουλγαρία να γίνεται εδώ στις 11 Μαίου 1813 και την πρώτη θεατρική παράσταση.
| |||