Λαυρεωτικό ζήτημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
Συγκεκριμένα το ζήτημα προέκυψε όταν η [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1870|κυβέρνηση Κουμουνδούρου]], ύστερα από πίεση της αντιπολίτευσης και ειδικότερα του [[Επαμεινώνδας Δεληγεώργης|Επαμεινώνδα Δεληγεώργη]], αμφισβήτησε το δικαίωμα της εταιρείας στην εκμετάλλεση των εκβολάδων, δηλαδή των καταλοίπων των εξορύξεων και των επεξεργασιών που γίνονταν στην [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαία Ελλάδα]] και υπήρχαν στην επιφάνεια του εδάφους, ψηφίζοντας μάλιστα και σχετικό νόμο. Η εταιρεία αρνήθηκε να σταματήσει την εκμετάλλευση των εκβολάδων ζητώντας παράλληλα την μεσολάβηση<ref name="Καραγιάννης2"/> των γαλλικών και ιταλικών κυβερνήσεων. Οι τελευταίοι επενέβησαν υπερ των συμφερόντων της εταιρείας απαιτώντας αποζημίωση. Η απροκάλυπτη συμμετοχή<ref name="Καραγιάννης3">Καραγιάννης Γιάννης, ο.π., σελ.30</ref> των ξένων δυνάμεων στα εσωτερικά της χώρας προκάλεσε πολιτική κρίση με αποτέλεσμα την δημιουργία πολιτικού κενού λόγω των συχνών παραιτήσεων<ref name="Καραγιάννης3"/> των κυβερνήσεων ([[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1870|Κουμουνδούρου]], [[Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1871|Ζαΐμη]], [[Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1871|Βούλγαρη]]). Μετά και την αποπομπή της κυβέρνησης Βούλγαρη, πρωθυπουργός διορίστηκε ο [[Επαμεινώνδας Δεληγεώργης]], του [[Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1872|οποίου η κυβέρνηση]] κράτησε σκληρή στάση απέναντι στις ξένες κυβερνήσεις. Μπροστά στο αδιέξοδο, ο πρωθυπουργός και ο [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|βασιλιάς Γεώργιος]], ο οποίος διαδραμάτιζε παρασκηνιακό ρόλο σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, απευθύνθηκαν στον ομογενή τραπεζίτη [[Ανδρέας Συγγρός|Ανδρέα Συγγρό]] που είχε εγκατασταθεί στην [[Αθήνα]] προερχόμενος από την [[Κωνσταντινούπολη]]. Ο τελευταίος, ως πληρεξούσιος της [[Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως|Τράπεζας Κωνσταντινουπόλεως]], κατόρθωσε να έρθει σε συμφωνία με την γαλλοιταλική εταιρία και τον Φεβρουάριο του 1873 υπογράφηκε συμφωνία μεταβίβασης των μεταλλείων σε νεοσυσταθείσα εταιρεία με την επωνυμία [[Ελληνική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου|Ελληνική Εταιρεία Μεταλλουργείων Λαυρίου]].
 
[[File:Ta metallourgeia tou Lavriou 1873 share.jpg|thumb|Μετοχή του 1873 της εταιρείας Τα Μεταλλουργεία του Λαυρίου]]
Σχεδόν αμέσως η εταιρεία εξέδωσε [[Μετοχή|μετοχές]] ονομαστικής αξίας 200 δραχμώνφράγκων. Η φημολογία γύρω από τα τεράστια αποθέματα του Λαυρίου καθώς και η στήριξη των τραπεζών προς την εταιρεία οδήγησαν χιλιάδες Έλληνες, απ'όλες τις οικονομικές τάξεις, στην αγορά μετοχών εκτοξεύοντας συνεχώς την τιμή τους. Με την πάροδο του χρόνου οι προσδοκίες εξαντλήθηκαν με συνέπεια η τιμή της μετοχής να καταγράψει ραγδαία πτώση<ref name="Καραγιάννης"/> (σχεδόν 70%). Η πτώση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα τον διπλασιασμό των πτωχεύσεων και τον εξανεμισμό των μικροαποταμιεύσεων, χαρακτηρίζεται δε ως η μεγαλύτερη<ref name="Καραγιάννης">Καραγιάννης Γιάννης, ο.π., σελ.42</ref> μεταφορά κεφαλαίου στην Ελλάδα από τις κατώτερες τάξεις στις ανώτερες. Την οικονομική καταστροφή χιλιάδων οικογενειών ακολούθησε η παραίτηση του [[Επαμεινώνδας Δεληγεώργης|Επαμεινώνδα Δεληγεώργη]] στις αρχές Φεβρουαρίου 1874, ο οποίος θεωρήθηκε υπεύθυνος για την εξέλιξη.
 
== Επανεκμετάλλευση μεταλλείων Λαυρίου ==