Φιλοκτήτης (Σοφοκλή): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γενικά στο Φιλοκτήτη το σχήμα Ύβρη -Άτη<ref>Η άτη : σύγχυση φρενών επιβαλλομένη από τους θεούς ως τιμωρία στους ενόχους, Λεξικό της αρχαίας ελληνικής Γλώσσας, Επιτροπή φιλολόγων, εκδ. γράμματα 2001 ISBN 960-393-655-3</ref> υπάρχει πιο αθέατο από όσο στα άλλα έργα του Σοφοκλή. Δεν αντιτίθενται θεοί καίκαι άνθρωποι, αλλά άνθρωποι και άνθρωποι. Κυρίως αντιτίθενται δύο ηθικές· η ηθική του δόλου με την ηθική της ευθύτητας. Ο [[Οδυσσέας]] λέει στον [[Νεοπτόλεμος|Νεοπτόλεμο]] που πρεσβεύει, ότι από τη φύση του τίποτε δεν κάνει με πονηριές, ούτε αυτός ούτε αυτός που τον γένννησεγέννησε (o [[Αχιλλέας]]) : «μια μέρα αχρείος τώρα και Νίκη και έπειτα σ΄όλη σου τή ζωή δόξα καί Έντιμος». <ref> [[s:Φιλοκτήτης# 83|Φιλοκτήτης στ. 83-84]] «νυν δ΄εις αναιδές ημέρας μέρος βραχύ δός μοι σεαυτόν, κάτα τόν λοιπόν χρόνον κέκλησο πάντων ευσεβέστατος βροτών»</ref> Και στη συνέχεια : «Τοιούτος ειμ´ εγώ· όποιον χρειάζονται οι καιροί κι όπου διαγωνίζονται ενάρετοι και δίκαιοι δεν θα έβρισκες κανένα από με πιο ευσεβή. Έτσι έχω γεννηθεί, τη νίκη πάντοτε να θέλω, μ΄εξαίρεση εσένα».