Αλ Πατσίνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 21:
== Καριέρα ==
Η πρώτη ταινία στην οποία συμμετείχε ήταν το ''Νάταλι, το Άσχημο Κορίτσι (Me, Natalie)'' το [[1969]]. Η ερμηνεία του στην ταινία του [[1971]] '' Πανικός στο Νιντλ Παρκ (The Panic in Needle Park)'', όπου υποδύθηκε έναν ηρωινομανή, τράβηξε την προσοχή του [[Φράνσις Φορντ Κόπολα]], ο οποίος και τον επέλεξε για τον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε στην ταινία ''[[Ο Νονός]] (The Godfather, 1972)'' (για τον ίδιο ρόλο ήταν υποψήφιοι ο [
Έπειτα υποδύθηκε τον γκάνγκστερ Τόνυ Μοντάνα στην ταινία ''[[Ο Σημαδεμένος]] (Scarface, 1983)'' και το [[1985]] έπαιξε στην ταινία ''Επαναστάτες (Revolution)'', που όμως ήταν εμπορική αποτυχία, εξαιτίας της οποίας έκανε τέσσερα χρόνια να εμφανιστεί ξανά σε ταινία. Όμως το [[1990]] ήρθε η δεύτερη υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου]] για την ταινία του [[Γουόρεν Μπίτι]] ''Ντικ Τρέισι (Dick Tracy)'' και η καριέρα του απογειώθηκε εκ νέου. Ακολούθησαν η ταινία ''Φράνκι και Τζόνι (Frankie and Johnny, 1991)'' με συμπρωταγωνίστρια την [[Μισέλ Φάιφερ]], η ταινία του [[1992]] ''Οικόπεδα με Θέα (Glengarry Glen Ross)'' για το οποίο έλαβε την τρίτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Αντρικού ρόλου καθώς και η ταινία της ''[[Άρωμα γυναίκας (ταινία)|Άρωμα γυναίκας]] (Scent of a Woman, 1992)'', της ίδιας χρονιάς, με το οποίο βραβεύτηκε τελικά με [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου]]. Ακολούθησαν αξιομνημόνευτες ερμηνείες στις ταινίες ''Υπόθεση Καρλίτο (Carlito's Way, 1993)'', ''Ένταση (Heat, 1995)'' με τον [[Ρόμπερτ Ντε Νίρο]], ''Ο Δικηγόρος του Διαβόλου (The Devil's Advocate, 1997)'' με συμπρωταγωνιστή τον [[Κιάνου Ριβς]], ''THe Insider, 1999'' με τον [[Ράσελ Κρόου]] και ''Insomnia'' το 2002. Οι ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε μετά το Insomnia δεν σημείωσαν ιδιαίτερη επιτυχία.
|