Τζουζέπε Βέρντι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ μ.συμπλ., formatting
Γραμμή 5:
 
==Τα πρώτα χρόνια, η γρήγορη ανέλιξη και η οικογενειακή τραγωδία==
Γεννήθηκε στη Ρονκόλα της τότε [[Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία|Γαλλικής Αυτοκρατορίας]], ένα χωριό κοντά στο Μπουσέτο[[Μπουσσέτο]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]], και πέθανε στο [[Μιλάνο]]. Γονείς του ήταν οι Κάρλο Τζουζέπε Βέρντι και Λουίτζια Ουττίνι (Luigia Uttini). Ενώ ακόμα ήταν παιδί, η οικογένεια μετακόμισε στο Μπουσσέτο, όπου η μόρφωση του μελλοντικού συνθέτη διευκολύνθηκε πολύ από τις επισκέψεις του στη μεγάλη βιβλιοθήκη της τοπικής σχολής των [[Ιησουίτες|Ιησουιτών]]. Στο Μπουσσέτο ο Βέρντι πήρε τα πρώτα του μαθήματα στη μουσική σύνθεση. Πολύ νωρίς έδειξε καταπληκτική κλίση στη μουσική. Σε ηλικία 20 ετών πήγε στο [[Μιλάνο]] για να συνεχίσει τις σπουδές του και στα 23 του χρόνια πήρε τη θέση του διευθυντή της φιλαρμονικής του ΜπουσέτοΜπουσσέτο. Το [[1839]] παρουσιάστηκε η πρώτη του όπερα, ο ''Ομπέρτο'', στη [[Σκάλα του Μιλάνου]], με πολύ καλές κριτικές. Τον ίδιο χρόνο ο θάνατος της γυναίκας του και των δύο παιδιών του τον έφεραν σε απελπισία σε σημείο να μη θέλει πλέον άλλο ν' ασχοληθεί με τη μουσική.
 
==Η επιστροφή==
Γραμμή 11:
 
==Η αναγνώριση εκτός Ιταλίας==
Με τους ''[[Οι Λομβαρδοί στην Πρώτη Σταυροφορία|Λομβαρδούς]]'' (1843), τον ''[[Ερνάνης|Ερνάνη]]'' (1844), τον ''[[Αττίλας (όπερα)|Αττίλα]]'' (1846), τη ''[[Λουίζα Μίλλερ]]'' (1847) και τον ''Μάκβεθ'' (1849) ο Βέρντι πέτυχε την αναγνώρισή του ως συνθέτη και εκτός Ιταλίας. Στις αρχές τις δεκαετίας του 1850 τρεις όπερές του, ο ''Ριγκολέττο'' (1851), ο ''[[Τροβατόρε]]'' (1853) και η ''Τραβιάτα'' (1853), είχαν τεράστια επιτυχία, όπως και ''Οι Σικελικοί Εσπερινοί'' (1855) και ο ''[[Χορός Μεταμφιεσμένων (όπερα του Βέρντι)|Χορός Μεταμφιεσμένων]]'' (1859). Η διεθνής του καταξίωση φαίνεται και από το γεγονός ότι οι επόμενες όπερές του πρωτοανέβηκαν σε λυρικά θέατρα εκτός Ιταλίας. Το 1862 ''[[Η δύναμη του πεπρωμένου]]'' παρουσιάστηκε στην [[Αγία Πετρούπολη]], ο ''[[Δον Κάρλος]]'' το 1867 στο [[Παρίσι]] και η ''Αΐντα'' το 1871 στο [[Κάιρο]], για τα εγκαίνια της [[Διώρυγα Σουέζ|διώρυγας του Σουέζ]].
 
==Τα τελευταία έργα και το τέλος==
Γραμμή 23:
*''Oberto'', 1839
*''Un giorno di regno'' (''Μια μέρα βασιλιάς''), 1840
*''Nabucco'' (''[[Ναμπούκο]]''), 1842
*''I Lombardi alla prima crociata'' (''[[Οι Λομβαρδοί στην Πρώτη Σταυροφορία]]''), 1843
*''Ernani'', 1844
*''I due Foscari'' (''Οι δύο Φόσκαρι''), 1844
Γραμμή 45:
*''Un ballo in maschera'' (''[[Χορός μεταμφιεσμένων]]''), 1859
*''La forza del destino'' (''[[Η δύναμη του πεπρωμένου]]''), 1862
*''Don Carlos'' (''[[Δον Κάρλος]]''), 1867
*''Aida'' (''[[Αΐντα]]''), 1871
*''Otello'', 1887
*''Falstaff'', 1893