Γιάννης Ιωαννίδης (στέλεχος ΚΚΕ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 29:
Το 1942 ο Ιωαννίδης μαζί με 17 άλλους φυματικούς από την Ακροναυπλία μεταφέρθηκε στο σανατόριο της Πέτρας στον Όλυμπο για νοσηλεία<ref>Μανούσακας (1978), σελ. 211-212</ref>. Ο Ιωαννίδης φεύγοντας από την Ακροναυπλία θα χρίσει στην ηγεσία της εκεί καθοδήγησης τον [[Βασίλης Μπαρτζιώτας|Βασίλη Μπαρτζιώτα]]. Στην Πέτρα Πιερίας τον Ιούλιο του 1942, στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, ο Ιωαννίδης θα αποδράσει από το σανατόριο με τη βοήθεια της οργάνωσης του [[ΕΑΜ]] Κατερίνης. Μετά την απόδραση θα κατέβει στην Αθήνα, θα μπει στη Νέα Κεντρική Επιτροπή και στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ και θα αποτελέσει μαζί με τον [[Γιώργης Σιάντος|Γιώργη Σιάντο]] το ηγετικό δίδυμο του κόμματος. Θα συγκεντρώσει στα χέρια του μεγάλες εξουσίες και θα γίνει ο πανίσχυρος οργανωτικός Γραμματέας του ΚΚΕ.
Ο Σιάντος μαζί με τον Ιωαννίδη θα οργανώσουν το [[ΚΚΕ]] και θα καθοδηγήσουν το [[ΕΑΜ]] σε όλη την υπόλοιπη κατοχική περίοδο μέχρι και τον Μάη του 1945. Την άνοιξη του 1944 το ηγετικό δίδυμο Σιάντος-Ιωαννίδης θα αποφασίσει να στείλει τον αρχικαπετάνιο του [[ΕΛΑΣ]] [[Βελουχιώτης|Άρη Βελουχιώτη]] στην Πελοπόννησο, για να οργανώσει το εκεί αντάρτικο και θα τον κρατήσουν μακριά από τη Ρούμελη και την Αθήνα μέχρι την απελευθέρωση, τον Οκτώβριο του 1944. Οι σχέσεις του Ιωαννίδη με τον Άρη Βελουχιώτη δεν ήταν καλές και μάλιστα στις ''Αναμνήσεις'' του εκφράζεται γι' αυτόν απαξιωτικά με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
Ο Ιωαννίδης θα αποφασίσει μαζί με τον [[Γιώργης Σιάντος|Σιάντο]] την ένοπλη σύγκρουση του [[Δεκεμβριανά|Δεκέμβρη]]<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΣΤ (2000), σελ. 103</ref> και μάλιστα το δύσκολο αυτό εγχείρημα να το φέρει σε πέρας ο εφεδρικός [[ΕΛΑΣ]] Αθήνας, που ήταν ελαφρά οπλισμένος και δεν θα επιτρέψουν στις εμπειροπόλεμες δυνάμεις του [[ΕΛΑΣ]] υπό τους [[Βελουχιώτης|Βελουχιώτη]]-[[Στέφανος Σαράφης|Σαράφη]] να εμπλακούν στη [[Δεκεμβριανά|Μάχη της Αθήνας]] το Δεκέμβρη του 44. Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών ήταν άρρωστος από τη φυματίωση που τον ταλαιπωρούσε σε όλη τη ζωή του και έτσι δεν ήταν στην πρώτη γραμμή των γεγονότων. Παρόλα αυτά θα χρεωθεί μαζί με τον Σιάντο την ήττα του Δεκέμβρη και τη μοιραία [[συμφωνία της Βάρκιζας]] και από τότε θα περάσει στη δεύτερη γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ. Τον Μάιο του 1945 θα παραδώσει μαζί με τον Σιάντο την ηγεσία του κόμματος στον Ζαχαριάδη, που μόλις είχε επιστρέψει από το [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου|Νταχάου]], και θα προσπαθήσει να ξαναμπεί στο στενό κύκλο του.
| |||