Διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης (1876): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 36:
Ο Μιντάτ [[Πασάς]] ήταν ο [[Μεγάλος Βεζύρης]] (Πρωθυπουργός) και ο Σαφέτ Πασά Υπουργός Εξωτερικών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αν και οι Οθωμανοί εκπρόσωποι συμμετείχαν στις συνελεύσεις της διάσκεψης, δεν είχαν προσκληθεί στις προηγηθείσες συνεδριάσεις, όπου οι Μεγάλες Δυνάμεις διαπραγματεύτηκαν τη συμφωνία τους.
 
Ο Λόρδος Σόλσμπερι και Κόμης Ιγκνάτιεφ έπαιξαν ηγετικό ρόλο στη διαδικασία. O Ιγκνάτιεφ προσπαθούσε να διαλύσει τις Βρετανικές ανησυχίες ότι ο υποτιθέμενος ρόλος της Ρωσίας ως προστάτη των [[Ορθόδοξη ΕκκλησίαααααΕκκλησία|Ορθόδοξων]] [[Σλάβοι|Σλάβων]] δεν ήταν παρά πρόσχημα για τα σχέδιά της να καταλάβει τα Στενά της Μαύρης Θάλασσας και την ίδια την Κωνσταντινούπολη και έτσι – όπως φοβόταν ο πρωθυπουργός [[Μπέντζαμιν Ντισραέλι|Ντισραέλι]] - να μπορέσει να απειλήσει τους ζωτικούς [[Μεσόγειος Θάλασσα|Μεσογειακούς]] δρόμους προς τη Βρετανική Ινδία. Ο Σόλσμπερι, από τη μεριά του, είδε τη διάσκεψη σαν προνομιακή ευκαιρία να εκπονήσει με τη Ρωσία ένα σχέδιο αλληλοκατανόησης για τις συγκρουόμενες εδαφικές φιλοδοξίες τους στην Κεντρική Ασία.
 
==Αποφάσεις==
===Βοσνία===
Η διάσκεψη προέβλεπε τη δημιουργία μιας [[αυτονομία\|αυτόνομης]] επαρχίας, που περιελάμβανε τη Βοσνία και το μεγαλύτερο μέρος της Ερζεγοβίνης, με ένα νότιο τμήμα της τελευταίας να παραχωρείται στο [[Πριγκιπάτο του Μαυροβουνίου]].
===Βουλγαρία===
Οι Μεγάλες Δυνάμεις συμφώνησαν σε ουσιαστική Βουλγαρική αυτονομία, που θα είχε τη μορφή δύο νέων αυτόνομων Οθωμανικών επαρχιών ([[βιλαέτι|βιλαετίων]]), που ιδρύονταν για το σκοπό αυτό : το Ανατολικό, με πρωτεύουσα το [[Βέλικο Τάρνοβο|Τάρνοβο]], και το δυτικό, με πρωτεύουσα τη [[Σόφια]].
Γραμμή 47:
 
• Η Ανατολική Βουλγαρική αυτόνομη επαρχία, που περιελάμβανε τα Οθωμανικά [[σαντζάκι|σαντζάκια]] - δευτεροβάθμιες διοικητικές διαιρέσεις)- Τάρνοβο, [[Ρούσε]], Τούλτσεα, [[Βάρνα]]ς,[[ Σλίβεν]], [[Φιλιππούπολη]]ς (εκτός από τους καζάδες – τριτοβάθμιες διοικητικές διαιρέσεις – Αρντίνου και [[Σμόλιαν]] ) και τμήμα του σαντζακίου της Αδριανούπολης, που περιελάμβανε τους καζάδες Σαράντα Εκκλησιών, Μουσταφαπασά και Κιζιλαγάτς.
• Η Δυτική Βουλγαρική αυτόνομη επαρχία, που περιελάμβανε τα σαντζάκια Σόφιας, [[Βίντιν]], Νις, [[Σκόπια|Σκοπίων]], [[Μπίτολα|Μοναστηρίου]] (εκτός από τους καζάδες Ντέμπαρ και [[Κορυτσά]]ς), τους καζάδες [[ΑνωΆνω Νευροκόπι|Νευροκοπίου]], [[Μελένικο|Μελενίκου]] και [[Σιδηρόκαστρο|Σιδηροκάστρου]] του σαντζακίου των [[Σέρρες|Σερρών]], και τους καζάδες [[Στρώμνιτσα]]ς, Βελεσών, [[Τίκφες]] και [[Καστοριά]]ς.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις εκπόνησαν λεπτομερειακά τις συνταγματικές, εκτελεστικές , νομοθετικές, αμυντικές και αστυνομικές ρυθμίσεις , διοικητικό σύστημα με [[καντόνι (διοικητική διαίρεση)|καντόνια]], φορολογία, διεθνή εποπτεία κλπ. για τις προτεινόμενες αυτόνομες επαρχίες.