Λι Μπόουερι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 14:
 
== Πρώιμη Καριέρα ==
Έγινε φίλος με τον ζωγράφο Trojan (Gary Barnes), και τον David Walls. Συγκατοίκησε με αυτούς τους δύο και ήταν οι πρώτοι οι οποίοι φόρεσαν τα δημιουργικά και παράξενα ρούχα του. Μετονόμασαν τους εαυτούς τους σε Τρεις Βασιλιάδες. Ήταν άνεργοι για πολλά χρόνια, ενώ τελικά μετακόμισαν σε ένα διαμέρισμα σε μια από τις πιο φτωχές και κακόφημες γειτονιές του Λονδίνου. Και οι τρεις πειραματίστηκαν με όλων των ειδών τα ναρκωτικά, αλλά μέσα στο χρόνο ο David έφυγε, αφήνοντας τους άλλους δύο μόνους τους. Ο Trojan και ο Λί έγιναν εραστές, αλλά για λίγο. Εκείνη την περίοδο η Μάργκαρετ Θάτσερ βρισκόταν στην εξουσία που τους έκανε την ζωή δύσκολη και η μόνη διέξοδος ήταν ο μυστικός υπόκοσμος των πολυσεξουαλικών και γκέι κλάμπ.
 
Μέχρι το 1986 ο Λι περιέγραφε τον εαυτό του σαν σχεδιαστή μόδας και club promoter. Αν και σύντομη η καριέρα του στη μόδα αγνοήθηκε, είχε καλλιτεχνική επιτυχία και συμπεριελάμβανε πολλές κολεξιόν για την Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου, σόου για το ICA, The Camden Palace, New York City και Tokyo. Τον Ιανουάριο του 1985 ίδρυσε το πανσεξουαλικό κλάμπ ''Taboo''. Γρήγορα το Taboo έγινε το Studio 54 του Λονδίνου μόνο που ήταν πολύ πιο άγριο και πιο μοδάτο, χωρίς τις μάζες διασήμων να περιμένουν-, αν και αυτό συναίβει αργότερα. Το να περιμένεις στην ουρά για να μπεις μέσα στο κλαμπ ήταν αξέχαστη εμπειρία.
Εκείνη την περίοδο η Μάργκαρετ Θάτσερ βρισκόταν στην εξουσία έκανε την ζωή δύσκολη για αυτούς και η μόνη διέξοδος ήταν ο μυστικός υπόκοσμος των πολυσεξουαλικών και γκέι κλάμπ.
 
Αντίθετα με την κοινή άποψη ο Λι δεν ήταν μέρος του Νεορομαντικού κινήματος που ήταν διάσημο στη Βρετανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80. Αποτελούσε πρότυπο για πολλούς μοδάτους Λονδρέζους. Από τότε που ήταν ένα παχουλό, φιλομαθή και συχνά θύμα εκφοβισμού παιδί, ο Λι ένιωθε άβολα με τον εαυτό του, γιά αυτό συχνά χρησιμοποιούσε τα παράξενα κοστούμια του σαν πανοπλία απέναντι στις ανασφαλειές του. Ο Λι άρχισε να νιώθει άνετα με το να αποκαλεί τον εαυτό του ομοφυλόφιλο, ενώ δημιούργησε πολλές παθιασμένες φιλίες με γυναίκες, σαδομαχιστικού χαρακτήρα. Επίσης ήταν άτομο που λάτρευε το διάβασμα, πολύ ευφυής και παθιασμένος με οποιαδήποτε μορφή καλλιτεχνικής εκφραστικότητας.
Μέχρι το 1986 ο Λι περιέγραφε τον εαυτό του σαν σχεδιαστή μόδας και club promoter.Αν και σύντομη η καριέρα του στη μόδα αγνοήθηκε,είχε καλλιτεχνική επιτυχία και συμπεριελάμβανε πολλές κολεξιόν για την Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου,σόου για το ICA,The Camden Palace,New York City και Tokyo.
Τον Ιανουάριο του 1985 ίδρυσε το πανσεξουαλικό κλάμπ ''Taboo''.Γρήγορα το Taboo έγινε το Studio 54 του Λονδίνου μόνο που ήταν πολύ πιο άγριο και πιο μοδάτο, χωρίς τις μάζες διασήμων να περιμένουν-αν και αυτό συναίβει αργότερα.Το να περιμένεις στην ουρά για να μπεις μέσα στο κλαμπ ήταν αξέχαστη εμπειρία.
 
Το Taboo έγινε το πιο διάσημο κλαμπ του Λονδίνου και ο Λι το επίκεντρο της εναλλακτικής μόδας. Αλλά το AIDS, τα σκληρά ναρκωτικά και το σεξ χωρίς προφύλαξη επηρέασαν την σκηνή του Λονδίνου. Όταν πέθανε ο αγαπημένος του φίλος Trojan, ο Λι έπαθε κατάθλιψη και ξεκίνησε να πειραματίζεται με μη ασφαλές σεξ σε δημόσιους χώρους, με άγνωστους συντρόφους. Εκείνη την περίοδο ο Λί πρέπει να προσβλήθηκε από τον ιό του HIV, μολονότι το κράτησε μυστικό από τους περισσότερους φίλους του, μέχρι τις τελευταίες μέρες πριν το θανάτό του. Το να είσαι οροθετικός εκείνη την εποχή ήταν στίγμα και αποτελούσε φόβο για την πλειοψηφία των ανθρώπων, ο Μπόουερι δεν ήθελε να θεωρείται σαν ένας καλλιτέχνης με AIDS, διότι πίστευε ότι αυτό θα επισκίαζε τις καλλιτεχνικές δημιουργίες του.
Αντίθετα με την κοινή άποψη ο Λι δεν ήταν μέρος του Νεορομαντικού κινήματος που ήταν διάσημο στη Βρετανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80.Αποτελούσε πρότυπο για πολλούς μοδάτους Λονδρέζους.
 
Συνεργάστηκε με τον διάσημο χορευτή των 80s Michael Clark, πρώτα σαν σχεδιαστής κοστουμιών και αργότερα σαν χορευτής στην ομάδα του. Συμμετείχε επίσης στο I Am Kurious Oranj και στο έργο Hey, Luciani μαζί με τον Mark E. Smith και την μπάντα The Fall και στις 15 Ιουλίου πέταξε στο Παρίσι μαζί με την cult Βρετανική μπάντα You You You σαν οικοδεσπότης στην συναυλία τους.
Από όταν ήταν ένα παχουλό,φιλομαθή και συχνά θύμα εκφοβισμού παιδί, ο Λι ένιωθε άβολα με τον εαυτό του, γι'αυτό συχνά χρησιμοποιούσε τα παράξενα κοστούμια του σαν πανοπλία απέναντι στις ανασφαλειές του.
 
To 1988 είχε ένα εβδομαδιαίο σόου στην γκαλερί του Λονδίνου Anthony d'Offay, στην οποία καθόταν σε ένα ανάκλινδρο, πίσω από έναν διπλό καθρέπτη φορώντας πολλά εκκεντρικά ρούχα. Οι επισκέπτες μπορούσαν να τον δουν ενώ αυτός όχι. Αυτός ο παράξενος ναρκισσισμός συγκέντρωσε τα βλέμματα του κοινού, κριτικών και άλλων καλλιτεχνών. Καθ' όλη τη διάρκεια του σόου ακουγόταν παράξενοι ήχοι από κόρνες αυτοκινήτων και άλλων οχημάτων.
Ο Λι άρχισε να νιώθει άνετα με το να αποκαλεί τον εαυτό του ομοφυλόφιλο, ενώ δημιούργησε πολλές παθιασμένες φιλίες με γυναίκες,σαδομαχιστικού χαρακτήρα. Επίσης ήταν άτομο που λάτρευε το διάβασμα,πολύ ευφυής και παθιασμένος με οποιαδήποτε μορφή καλλιτεχνικής εκφραστικότητας.
 
Το Taboo έγινε το πιο διάσημο κλαμπ του Λονδίνου και ο Λι το επίκεντρο της εναλλακτικής μόδας. Αλλά το AIDS,τα σκληρά ναρκωτικά και το σεξ χωρίς προφύλαξη επηρέασαν την σκηνή του Λονδίνου.Όταν πέθανε ο αγαπημένος του φίλος Trojan, ο Λι έπαθε κατάθλιψη και ξεκίνησε να πειραματίζεται με μη ασφαλές σεξ σε δημόσιους χώρους,με άγνωστους συντρόφους.Εκείνη την περίοδο ο Λί πρέπει να προσβλήθηκε από τον ιό του HIV, μολονότι το κράτησε μυστικό από τους περισσότερους φίλους του,μέχρι τις τελευταίες μέρες πριν το θανάτό του.Το να είσαι οροθετικός εκείνη την εποχή ήταν στίγμα και αποτελούσε φόβο για την πλειοψηφία των ανθρώπων Μπόουερι δεν ήθελε να θεωρείται σαν ένας καλλιτέχνης με AIDS,διότι πίστευε ότι αυτό θα επισκίαζε τις καλλιτεχνικές δημιουργίες του.
 
Συνεργάστηκε με τον διάσημο χορευτή των 80s Michael Clark,πρώτα σαν σχεδιαστής κοστουμιών και αργότερα σαν χορευτής στην ομάδα του. Συμμετείχε επίσης στο I Am Kurious Oranj και στο έργο Hey, Luciani μαζί με τον Mark E. Smith και την μπάντα The Fall και στις 15 Ιουλίου πέταξε στο Παρίσι μαζί με την cult Βρετανική μπάντα You You You σαν οικοδεσπότης στην συναυλία τους.
 
To 1988 είχε ένα εβδομαδιαίο σόου στην γκαλερί του Λονδίνου Anthony d'Offay,στην οποία καθόταν σε ένα ανάκλινδρο, πίσω από έναν διπλό καθρέπτη φορώντας πολλά εκκεντρικά ρούχα.Οι επισκέπτες μπορούσαν να τον δουν ενώ αυτός όχι.Αυτός ο παράξενος ναρκισσισμός συγκέντρωσε τα βλέμματα του κοινού,κριτικών και άλλων καλλιτεχνών.Καθ' όλη τη διάρκεια του σόου ακουγόταν παράξενοι ήχοι από κόρνες αυτοκινήτων και άλλων οχημάτων.
 
Αργότερα ενθουσίασε τον κόσμο της μόδας όταν στο SMact, έκανε ένα σόου μαζί με την ομοφυλόφιλη φίλη του Barbara φορώντας κοστούμια εμπνευσμένα από την ναζιστική Γερμανία.