Αμέλια Έρχαρτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 57:
Σύμφωνα με την εφημερίδα ''Boston Globe'', ήταν «''μία από τις καλύτερες γυναίκες πιλότους στις Ηνωμένες Πολιτείες''», αν και αυτός ο χαρακτηρισμός έχει συζητηθεί από τους ειδικούς της αεροπορίας και από έμπειρους πιλότους τις μετέπειτα δεκαετίες.<ref>Goldstein and Dillon 1997, p. 40.</ref><ref>Lovell 1989, p. 37.</ref><ref>Hamill 1976, p. 67. Quote: "Amelia was reduced to being a judge of a model-airplane contest."</ref> Η Αμέλια ήταν ευφυής και ικανή πιλότος<ref name=autogenerated4 /> αλλά μετά βίας λαμπρή αεροπόρος, οι αρχικές προσπάθειες της οποίας χαρακτηρίστηκαν ανεπαρκείς από πιο έμπειρους πιλότους.<ref>Gillespie 2006. Note: A modern observer, Ric Gillespie, states: "Earhart’s piloting skills were average at best."</ref> Ένα σοβαρό λάθος, από κακό υπολογισμό, συνέβη κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας της Έρχαρτ να κάνει ένα νέο ρεκόρ, που είχε αποτέλεσμα την καθοδική περιστροφή της μέσα από τα σύννεφα, για να εμφανιστεί τελικά στα 3.000 πόδια. Οι πεπειραμένοι πιλότοι την κατέκριναν, «''υποθέστε ότι τα σύννεφα είχαν κατέβει τόσο χαμηλά που να άγγιζαν το έδαφος;''».<ref>Goldstein and Dillon 1997, p. 34.</ref> Η Έρχαρτ ήταν πικραμένη, όμως αναγνώριζε τους περιορισμούς της ως πιλότος και συνέχισε να αναζητά βοήθεια καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομία της από διάφορους εκπαιδευτές.<ref>Lovell 1989, p. 40-42.</ref> Σταδιακά οι δεξιότητες και ο επαγγελματισμός της αυξήθηκαν και, μέχρι το [[1927]], «''χωρίς οποιοδήποτε σοβαρό περιστατικό, είχε συσσωρεύσει σχεδόν 500 ώρες σόλο πτήσης - ένα πολύ αξιοσέβαστο επίτευγμα''».<ref>Long 1999, p. 46.</ref>
Όλη αυτή την περίοδο η κληρονομιά της γιαγιάς της, την οποία διαχειριζόταν η μητέρα της Αμέλια, μειωνόταν συνεχώς και τελικά εξαντλήθηκε συνέπεια μιας καταστρεπτικής επένδυσης σε ένα αποτυχημένο ορυχείο [[Γύψος|γύψου]]. Χωρίς άμεση προοπτική αποζημίωσης από την επένδυσή της από τις πτήσεις, η Έρχαρτ πούλησε το «''Καναρίνι''», καθώς επίσης και το δεύτερο αεροσκάφος ''Kinner'' που διέθετε, και αγόρασε ένα κίτρινο διθέσιο αυτοκίνητο ''Kissel Speedster'', το οποίο ονόμασε «''Κίτρινο Κίνδυνο''». Ταυτόχρονα σχεδόν, το παλαιό πρόβλημα υγείας της Έρχαρτ επιδεινώθηκε καθώς οι πόνοι χειροτέρευσαν και στις αρχές του [[1924]] νοσηλεύθηκε για μια ακόμα επέμβαση, η οποία όμως ήταν πάλι ανεπιτυχής. Μετά από διάφορες επαγγελματικές απόπειρες, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας μιας φωτογραφικής επιχείρησης, η Αμέλια στράφηκε σε νέες κατευθύνσεις. Μετά από το διαζύγιο των γονέων της το 1924, ξεκίνησε με την μητέρα της, με τον «''Κίτρινο Κίνδυνο''», για ένα διηπειρωτικό ταξίδι από την Καλιφόρνια με στάσεις σε όλη τη Δύση, που περιλάμβανε ακόμα και μία εκδρομή μέχρι το [[Κάλγκαρυ]] της [[Αλμπέρτα]] (''Calgary, Alberta''). Το ταξίδι έφερε τελικά τις δύο γυναίκες στη [[Βοστώνη
Η Έρχαρτ διατήρησε το ενδιαφέρον της για την αεροπορία και έγινε μέλος του παραρτήματος της
=== Η υπερατλαντική πτήση του 1928 ===
| |||