Πρωτοέγραψε ποίηση την άνοιξη του [[1941]]. Το [[1943]] γνωρίστηκε με τον [[Οδυσσέας Ελύτης|Οδυσσέα Ελύτη]] και τον [[Νίκος Εγγονόπουλος|Νίκο ΕγγονόπουλουΕγγονόπουλο]], με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία. Ως ποιητής στον χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε, ύστερα από παρότρυνση του Ελύτη, το [[1944]] στο περιοδικό ''Τα Νέα Γράμματα''. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή ''«Η Λησμονημένη»''. Για την συλλογή αυτή ο Σαχτούρης ανέφερε πολλά χρόνια αργότερα: ''«το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε αυτή τη γυναίκα, η οποία επανέρχεται και σε άλλα ποιήματά μου αργότερα μέχρι τα Εκτοπλάσματα»''. Το [[1948]] εξέδωσε τις ''«Παραλογαίς»''. Ακολούθησαν πολλές, ακόμη συλλογές με αποκορύφωμα την συλλογή ''«Με το πρόσωπο στον τοίχο»'' ([[1952]]), που εκείνη την εποχή πούλησε πέντε αντίτυπα, αν και ήταν το καλύτερο έργο του.
Πήρε κακές κριτικές για τα πρώτα του ποιήματα από τους εκπροσώπους της γενιάς του '30 και ιδιαίτερα από τους Άλκη Θρύλο, Παλαιολόγο, Αιμίλιο Χουρμούζιο, Πέτρο Χάρη κ.α., οι οποίοι αντιμετώπισαν το έργο του με χλεύη.
