Τσάρσκογιε Σελό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Τσάρσκογιε Σελό''' (Ца́рское Село́ προφέρεται [ˈt͡sarskəjɪ sʲɪˈɫo]) είναι σύμπλεγμα εξοχικών παλατιών και πάρκων στη ΒΔ [[Ρωσία]]. Αποτέλεσε τη βάση της πόλης Πούσκιν ([[περιφέρεια Λένινγκραντ]]), στην οποία υπάγεται σήμερα. Βρίσκεται 24 χιλιόμετρα νότια της [[Αγία Πετρούπολη|Αγίας Πετρούπολης]] και περιλαμβάνεται στον κατάλογο της [[ΟΥΝΕΣΚΟ]] με τα [[Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ|Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς]]. Η ελληνική απόδοση του ονόματος είναι ''Χωριό του [[Τσάρος|Τσάρου]]''.

Η ιστορία του Τσάρσκογιε Σελό ξεκίνησε το [[1710]], όταν η αυτοκράτειρα [[Αικατερίνη Α' της Ρωσίας|Αικατερίνη]] (σύζυγος του [[Μέγας Πέτρος|Μεγάλου Πέτρου]]) ίδρυσε την πόλη σε εδάφη που της είχε δωρίσει ο σύζυγός της δύο χρόνια νωρίτερα. Το [[1724]] η Αικατερίνη ανήγειρε τα πρώτα εξοχικά καταλύματα, καθώς και το ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (''Μπλαγκοβεστσένσκαγια''). Αργότερα η κόρη της [[Ελισάβετ της Ρωσίας|Ελισάβετ]] κάλεσε τον αρχιτέκτονα Βαρθολομαίο Ραστρέλι, ο οποίος ανήγειρε το [[μπαρόκ]] ''Παλάτι της Αικατερίνης'' στη μνήμη της μητέρας της.

Μετά την [[Ρωσική Επανάσταση|Οκτωβριανή Επανάσταση]] οι [[μπολσεβίκοι]] άνοιξαν τις πύλες των ανακτόρων στο λαό και εξαφάνισαν τον όρο ''τσάρσκογιε'' από το όνομα της πόλης, μετονομάζοντάς την σε Ντέτσκογιε Σελό (''Παιδικό Χωριό''). Μία ακόμα -τελευταία- μετονομασία έγινε το [[1937]] σε ''Πούσκιν'', τιμώντας τα 100 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου ποιητή².

Κατά την [[Πολιορκία του Λένινγκραντ]] η πόλη υπέστη καταστροφές από τους [[Γ' Ράιχ|Γερμανούς]], οι οποίοι προέβησαν σε μεγάλους βανδαλισμούς και λεηλασίες έργων τέχνης, συμπεριλαμβανομένου του αριστουργηματικού ''Κεχριμπαρένιου Δωματίου'' στο Παλάτι της Αικατερίνης. Ο [[Κόκκινος Στρατός]] απελευθέρωσε την περιοχή το [[Φεβρουάριος|Φεβρουάριο]] του [[1944]]. Από τότε μέχρι σήμερα, τα ανάκτορα βρίσκονται σε διαδικασία αποκατάστασης.