Άλωση της Τριπολιτσάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Διόρθωση συντακτικών λαθών: Αλλαγή γραμμής εντός λίστας κ.α. με τη χρήση AWB (9699) |
μ Removed repetitions. |
||
Γραμμή 94:
Ο Raybaud αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι Μαυρομιχαλαίοι, η [[Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα|Μπουμπουλίνα]], ο Κολοκοτρώνης και οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί κατάφεραν να κάνουν περιουσίες μέσα σε λίγες μέρες με αυτές τις "κατάπτυστες δοσοληψίες".<ref name="anemi.lib.uoc.gr"/> Ως μοναδική εξαίρεση σε αυτό το όργιο χρηματισμού αναφέρεται ο [[Νικηταράς]].<ref>Maxime Raybaud, op. cit., p. 459.</ref> Με ξεχωριστή συμφωνία οι [[Αλβανοί]] της πόλης έφυγαν για την [[Ήπειρος|Ήπειρο]] υπό την προστασία του Κολοκοτρώνη.<ref name="Alexandre Blanchet 1860"/> Σύμφωνα με τους ξένους συγγραφείς η Μπουμπουλίνα πήρε πλούσια δώρα από τις πλούσιες Εβραίες ''«έναντι αορίστων επαγγελιών»''.<ref>Mendelssohn-Bartholdy Α΄ 316 - Κατά τους Gordon (Α΄ 243), Finlay (Α΄ 198) και Raybaud (Α΄457) η Μπουμπουλίνα απογύμνωσε τις γυναίκες του χαρεμιού από τα κοσμήματά τους</ref> Αυτή τη φήμη για τον Κολοκοτρώνη διαψεύδεται από αυτούς που επιμελήθηκαν τα απομνημονεύματά του, δημοσιεύοντας επιστολή του Κολοκοτρώνη που τον Δεκέμβριο του '21 παρακαλεί να του στείλουν λίγο ύφασμα για να φιάξει εσώρουχα "ότι δεν έχει διόλου" και χαρτί για γράψιμο.<ref>[http://books.google.gr/books?id=z_wTAQAAMAAJ&pg=PA51&lpg=PA51&dq=%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%B5+%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B5+%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5&source=bl&ots=5a_4kqvxNu&sig=yd-t_BfMvP4GsjvaSdBA6pCSeBo&hl=el&sa=X&ei=bx0tUdDgLcag4gTe0oHgDA&ved=0CCsQ6AEwAA#v=onepage&q&f=false Άπαντα Κολοκοτρώνη, επιμέλεια Γ. Τερτσέτη - Α. Πολυζωΐδη - Φωτάκου, "Γ. Μέρμηγκας, Ιστορικές Εκδόσεις 1821", τομ. 1, σελ. 51, 52.]</ref>
Τη συμφωνία για την αποχώρηση των Αλβανών θέλησε να παραβιάσει ο [[Ανδρέας Σ. Λόντος|Ανδρέας Λόντος]], επειδή οι Αλβανοί αυτοί είχαν λεηλατήσει την [[Αίγιο|Βοστίτσα]], εμποδίστηκε όμως από τον [[Δημήτρης Πλαπούτας|Πλαπούτα]]. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, οι Έλληνες προσπαθούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους για το μοίρασμα των λαφύρων. Όταν έπεφτε η πόλη οι στρατιώτες, οι οποίοι δεν είχαν πληρωθεί από την αρχή της πολιορκίας, θα λάμβαναν τα τρία τέταρτα της λείας ενώ το υπόλοιπο ένα τέταρτο θα πήγαινε στο Εθνικό θησαυροφυλάκιο. Η μοιρασιά μεταξύ των ανδρών θα ήταν ισότιμη: η οπισθοφυλακή θα λάμβανε όσα και η εμπροσθοφυλακή. Μερίδια είχαν προβλεφθεί ακόμα και για τις οικογένειες των νεκρών κατά τη διάρκεια της μάχης. Παράλληλα θεσπίστηκαν ειδικές αμοιβές για κάθε αιχμάλωτο Τούρκο,<ref>Brewer, D. op. cit, p. 118.</ref> ενώ μέχρι τότε πληρώνονταν μόνο για τα κομμένα κεφάλια που έφερναν στο στρατόπεδο (τρεις πιάστρες). Ο Maxime Raybaud πάντως αναφέρει ότι τα κομμένα κεφάλια παρέμεναν στο στρατόπεδο, όπου προκαλούσαν μεγάλη δυσοσμία<ref>Raybaud, Maxime op. cit., σελ. 436.</ref> και δεν είχαν παραδοθεί για χρήματα.
Γραμμή 113 ⟶ 111 :
==Η σφαγή==
Η σφαγή που ακολούθησε την κατάληψη της πόλης από τον στρατό του Κολοκοτρώνη ήταν τρομακτική: επί τρεις ημέρες οι Έλληνες σφαγίαζαν τους αμάχους Τούρκους και Εβραίους, τις γυναίκες, τα παιδιά και τα βρέφη, αφού προηγουμένως βασάνισαν, εκπαραθύρωσαν, έκαψαν και λεηλάτησαν. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, υπολογίζεται ότι θανατώθηκαν
Οι Τούρκοι προσπάθησαν ν’ αντισταθούν αλλά μάταια. Μερικοί κλείστηκαν στην Μεγάλη Τάπια, την ακρόπολη δηλαδή, άλλοι στο τουρκικό σχολείο και πολλοί οχυρώθηκαν στα σπίτια τους.<ref>Φιλήμων Δ΄ 221</ref> Ελάχιστοι παραδόθηκαν. Οι περισσότεροι σκοτώθηκαν ή ''«εκάησαν μέσα εις αυτά με της φαμίλιαις των παρά να παραδοθούν εις τους δούλους των»''.<ref name="Φωτάκος Α΄ 173">Φωτάκος Α΄ 173</ref> Ο Δελήμπασης (αρχηγός του ιππικού) του Χουρσίτ έβαλε φωτιά στο σαράι για να κάψει τα χαρέμια αλλά οι Έλληνες πρόλαβαν να σβήσουν την φωτιά και οι γυναίκες των πασάδων παραδόθηκαν στην φύλαξη του Πετρόμπεη.<ref>Φιλήμων Δ΄ 223</ref> Όλοι οι Τούρκοι αρχηγοί αιχμαλωτίστηκαν.<ref>Τρικούπης Β΄ 93-94</ref> Αλλά το πλήθος των Τούρκων έμελλε να σφαγεί ανηλέητα.
|