Μπαϊμπάρς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Μπαϊμπάρ''' (Αραβικά: الملك الظاهر ركن الدين بيبرس البندقداري‎, αλ-Μαλίκ αλ Ζαχίρ Ρουκν αλ-ντιν Μπαϊμπάρς αλ Μπουντουγκταρί), με το προσωνύμιο Αμπού λ-Φουτούχ, ([[19 Ιουλίου]] [[1223]] - [[1 Ιουλίου]] [[1277]]) ήταν [[Μαμελούκοι|Μαμελούκος]] [[σουλτάνος]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]] και της [[Συρία|Συρίας]], [[Τουρκία|Tουρκικής]] καταγωγής.
 
Αρχικά πουλήθηκε σαν δούλος στους [[ΜόγγολοιΙλχανάτο|Μογγόλους]]. Ο εμίρης της [[Χάμαθ]] ήταν καχύποπτος απέναντι στον Μπαϊμπάρ, λόγω της ασυνήθιστης εξωτερικής του εμφάνισης: πολύ ψηλός, μελαχροινός, με καταρράκτη στο ένα του μάτι. Πουλήθηκε στον Αιγύπτιο απεσταλμένο και στάλθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε σωματοφύλακας του [[Αγιουβίδες|Αγιουβίδη]] κυβερνήτη [[Ας Σαλίχ Αγιούμπ]].
 
Ήταν στρατιωτικός διοικητής των Μαμελούκων ([[1250]]), όταν ηττήθηκε στη [[Ζ' Σταυροφορία]] από τον βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας|Λουδοβίκο Θ' τον Άγιο]], στρατιωτικός διοικητής υπό τον σουλτάνο [[Κουτούζ]] στην [[μάχη του Άιν Τζαλούτ]]. Μετά τη μάχη, ο σουλτάνος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού και τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο Μπαϊμπάρ, που λέγεται ότι ήταν μπλεγμένος στη δολοφονία του, γιατί δεν του έδινε ψηλές διοικητικές θέσεις λόγω φόβου.
 
== Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου ==
Συνέχισε τους πολέμους με τους Σταυροφόρους, ιδιαίτερα με την [[Αντιόχεια]], που είχε συμμαχήσει με τους [[Ιλχανάτο|Μογγόλους]] εναντίον του στην μάχη του Άιν Τζαλούτ. Επιτέθηκε ([[1263]]) στην [[Άκρα]], το μόνο τμήμα που είχε απομείνει από το [[βασίλειο της Ιερουσαλήμ]]: απέτυχε να το καταλάβει, αλλά νίκησε τους Σταυροφόρους σε μια σειρά από άλλες μάχες ([[Αρσούφ]], [[Χάιφα]], [[Ασκαλών]], [[Καισάρεια]]) παίρνοντας πολλούς αιχμαλώτους, ανάμεσα στους οποίους [[Ναΐτες]] και [[Ιωαννίτες Ιππότες]].
 
Επιτέθηκε ([[1266]]) στους [[Αρμένιοι|Αρμένιους]] στην [[Κιλικία]] τους μόνους συμμάχους της Αντιόχειας, πολιόρκησε την [[Αντιόχεια]] και την κατέλαβε στις [[18 Μαΐου]] [[1268]], σφάζοντας τους κατοίκους, αν και είχε υποσχεθεί να τους χαρίσει τις ζωές. Ο πρίγκηπας της πόλης [[Βοϊμόνδος ΣΤ' της Αντιόχειας|Βοϊμόνδος]] κατάφερε να δραπετεύσει, ενώ λίγο αργότερα έφτασε η [[Η' Σταυροφορία]] ([[1271]]) υπό τον βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Α' της Αγγλίας|Εδουάρδο Α']], που συμμάχησε αμέσως με τους Μογγόλους εναντίον του.