Κλασικός φιλελευθερισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αν και οι κλασικοί φιλελεύθεροι αποσκοπούσαν σε ελάχιστη κρατική δραστηριότητα, αποδέχτηκαν την αρχή της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία από τις αρχές του 19ου αιώνα με τους νόμους για την Βιομηχανική Δραστηριότητα. Περίπου την περίοδο [[1840]] έως το [[1860]], οι υποστηρικτές της ελεύθερης οικονομικής δραστηριότητας (''laissez-faire'') από τη σχολή του [[Μάντσεστερ]] και αρθρογράφοι του Economist ήταν σίγουροι πως οι αρχικές νίκες τους θα οδηγούσαν σε μεγάλες περιόδους οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας, καθώς και σε περιόδους παγκόσμιας ειρήνης. Παρόλα αυτά οι προσβλέψεις τους ανατράπηκαν εξαιτίας της αύξησης της κρατικής παρέμβασης και δραστηριότητας από την δεκαετία του 1850. Οι Jeremy Bentham και James Mill, αν και υποστηρικτές της ελεύθερης οικονομικής δραστηριότητας (''laissez-faire''), της ουδετερότητας στις διεθνείς σχέσεις και ατομικής ελευθερίας, πίστευαν πως οι κοινωνικοί θεσμοί θα μπορούσαν να επανασχεδιαστούν σύμφωνα με τις αρχές του Ωφελιμισμού. Ο συντηρητικός πρωθυπουργός Benjamin Disraeli, απέρριψε συλλήβδην τον κλασικό φιλελευθερισμό και υποστήριξε τον Συντηρητισμό με τη μορφή της «Δημοκρατίας των Τόρις». Ως το 1870, ο Herbert[[Χέρμπερτ SpencerΣπένσερ]] και άλλοι κλασικοί φιλελεύθεροι αντιλήφθηκαν πως η ιστορική εξέλιξη γυρνούσε εναντίον τους<ref>Gray, σελ. 28</ref>. Ως τον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]], το Φιλελεύθερο Κόμμα είχε εγκαταλείψει ένα πολύ μεγάλο μέρος των αρχών του κλασικού φιλελευθερισμού<ref>Gray, σελ. 32</ref>.

Οι αλλαγές των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών του 19ου αιώνα οδήγησαν στο σχίσμα μεταξύ νέο-κλασσικών φιλελεύθερων και σοσιαλ-φιλελεύθερων, οι οποίοι, αν και συμφωνούσαν στηνστη σημασία της ατομικής ελευθερίας, διαφωνούσαν στο ρόλο του κράτους. Οι νέο-κλασσικοί φιλελεύθεροι, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονταν ως οιαυτοαποκαλούνταν «πραγματικοί φιλελεύθεροι», θεωρούσαν την δεύτερη«''Δεύτερη πραγματείαΠραγματεία''» του LockeΛοκ ως τον καλύτερο οδηγό, και υποστήριζαν τον περιορισμό του κράτους, ενώ οι σοσιαλ-φιλελεύθεροι υποστήριζαν την κρατική ρύθμιση(ίσως να μπορεί να προστεθεί «της οικονομίας») και το κράτος πρόνοιας. Ο Herbert[[Χέρμπερτ SpencerΣπένσερ]] στην Βρετανία, και ο William[[Ουίλιαμ GrahamΓκράχαμ SumnerΣάμνερ]] (πρέπει να προστεθεί «στις [[ΗΠΑ»)]] ήταν οι πρωτοπόροι νεοκλασικοί θεωρητικοί του 19ου αιώνα<ref>Ishiyama and Breuning, σελ. 596</ref>.[33] Ο νεοκλασικός φιλελευθερισμός έχει συνεχιστές μέχρι και σήμερατη σημερινή εποχή, με συγγραφείς όπως ο Robert Nozick.[34[Ρόμπερτ Νόζικ]]<ref>Ishiyama and Breuning, σελ. 603</ref>.

Στην Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο φιλελευθερισμός επικράτησε και άντεξε ποιοπιο εύκολα, διότι δεντα είχειδανικά του είχαν μικρή αντιπάλουςαντιπολίτευση, σε αντίθεση με την Ευρώπη όπου ήρθε αντιμέτωπος με συγκεκριμένα συμφέροντα. Σε ένα έθνος αγροτών, ιδιαίτερα αγροτών που είχαν σκλάβους, δινόταν μικρή σημασία στην οικονομική πλευρά του φιλελευθερισμού. Ο Thomas[[Τόμας JeffersonΤζέφερσον]] υιοθέτησε πολλά ιδανικά του φιλελευθερισμού, αλλά στηνστη διακήρυξη[[Διακήρυξη της ανεξαρτησίαςΑνεξαρτησίας αντικατέστητων τοΗΠΑ|Διακήρυξη κομμάτιτης Ανεξαρτησίας]] αντικατέστησε την έκφραση του LockeΛοκ «ζωή, ελευθερία και ιδιοκτησία» με το πιο σοσιαλ-φιλελεύθερο «ζωή, ελευθερία και η αναζήτηση της ευτυχίας»<ref>Steven M.[35] Dworetz, ''The Unvarnished Doctrine: Locke, Liberalism, and the American Revolution'' (1994)</ref>. Με την συνεχή εξέλιξη και επέκταση των ΗΠΑ(μάλλον αυτό εννοεί με το America), η βιομηχανία έπαιζε όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην ζωή των πολιτών. Έτσι κατά την περίοδο της θητείας του Andrewπρώτου Jacksonλαϊκιστή Προέδρουυ των ΗΠΑ, [[Άντριου Τζάκσον]], αρχίζει ο εκτεταμένος σε σχέση με το παρελθόν προβληματισμός σχετικά με την πορεία της οικονομίας(Όλη η πρόταση ίσως πρέπει να διατυπωθεί διαφορετικά). Οι ιδέες γύρω από την οικονομία κατά την Τζακσόνια εποχή Τζάκσον χαρακτηρίζονται ωςσχεδόν στο σύνολό τους ως φιλελεύθερες. Η ελευθερία μεγιστοποιήθηκε όταν η κυβέρνηση καθιέρωσε ως πολιτική της την μη παρέμβαση ή δραστηριοποίηση της στην βιομηχανική ανάπτυξη, ενώ παράλληλα υποστήριξε το νόμισμα με την άμεση μετατρεψιμότητά του σε χρυσό από την ίδια, χωρίς καμία προϋπόθεση. Οι ιδέες του κλασσικούκλασικού φιλελευθερισμού έμεινανπαρέμειναν ανεπηρέαστεςαλώβητες έως την έναρξη μιας σειράς κρίσεων, που σύμφωνα με τα κλασικά οικονομικά ήταν αδύνατον να συμβούν, και οι οποίες δημιούργησαν οικονομικές δυσκολίες των ψηφοφόρων που ζητούσαν ανακούφιση. Μάλιστα στις [[9 Ιουλίου]] [[1896]], στο συνέδριο των Δημοκρατικών, ο WilliamΟυίλιαμ JenningsΤζένιγκς BrianΜπράιαν είπε τη γνωστή φράση «δεν θα σταυρώσετε τον Αμερικανό αγρότη σε χρυσό σταυρό»(Σ)(Υπάρχει διαφορά στη φράση ανάμεσα σε αυτό το άρθρο και στο άρθρο για τον κλασικό φιλελευθερισμό). Ο κλασικός φιλελευθερισμός παρέμεινε η ορθόδοξη κουλτούρα των Αμερικανών επιχειρηματιών έως την μεγάλη[[Παγκόσμια κρίσηοικονομική ύφεση 1929|Μεγάλη Ύφεση]] του [[1929.]]<ref name=Voegelin>Eric Voegelin, Mary Algozin, and Keith Algozin, [36http://links.jstor.org/sici?sici=0034-6705%28197410%2936%3A4%3C504%3ALAIH%3E2.0.CO%3B2-A "Liberalism and Its History"], Μετά''Review τηνof κρίσηPolitics'' του36, 1929αρ. 4 (1974): 504–20.</ref>. Μετά τη Μεγάλη Ύφεση, ο φιλελευθερισμός άλλαξε ραγδαία, οδηγώντας στον σύγχρονο φιλελευθερισμό. Όπως είπε και ο Arthur Schlesinger Jr :

{{Ρήση|Όταν η αυξάνωναυξάνουσα περιπλοκότητα των παραγωγικών συνθηκών απαιτούσε αύξηση της κρατικής παρέμβασης ούτως ώστε να διασφαλιστούν περισσότερες ίσες ευκαιρίες, η φιλελεύθερη παράδοση, πιστή στον σκοπό της και όχι στο δόγμα, άλλαξε τον τρόπο που έβλεπε το κράτος, και προέκυψε η ιδέα του κράτους πρόνοιας, μέσω του οποίου η κυβέρνηση επωμίστηκε την υποχρέωση να διατηρήσει υψηλά ποσοστά απασχόλησης στην οικονομία, να επιβλέπει τα επίπεδα του προσδόκιμου ζωής και συνθηκών εργασίας, να ρυθμίζει τον επιχειρηματικό ανταγωνισμό, και να καθιερώσει ένα παραγωγικό σύστημα κοινωνικής ασφάλειας.<ref>Arthur Schelesinger Jr., [37http://www.writing.upenn.edu/~afilreis/50s/schleslib.html "Liberalism in America: A Note for Europeans"], in ''The Politics of Hope'' (Boston: Riverside Press, 1962).</ref>}}